Bir dövüş oyunundan herkesin beklentisi aşağı yukarı aynıdır: Düzgün kombolar, iştah kabartıcı özel hareketler, ağzı açık bıraktıran ölüm vuruşları... Eh bir de bunların üzerine ortalama bir hikâye modu da varsa o oyun bizim için olmuştur.
Söz konusu Injustice olduğunda işler biraz değişiyor. Açıkçası bugüne kadar kimsenin ağzından “umarım kombolar, özel hareketler akıcıdır” gibi bir şey duymadım. Odaklanılan tek konu hikâye modu oldu, bir Rol Yapma Oyunu muamelesi yapıldı. Haksız da değiliz aslında. Injustice: Gods Among Us ilk çıktığında bizi öyle bir etkiledi ki dövüş oyunlarından beklentilerimiz değişti. Bir de işin içerisine tam 10 ciltlik çizgi roman hikâyesi de eklenince Injustice son yıllarda çıkan en önemli oyunlardan biri oldu.
İlk oyunda Joker, Superman’i zehirleyerek halüsinasyon görmesine neden olmuş ve Superman kendi elleriyle çocuğuna hamile olan eşi Lois Lane’i öldürmüştü. Lois Lane’in kalp atışlarına bağlı olan bir nükleer bomba da tam o esnada Metropolis şehrini havaya uçurmuştu. Öfkeden gözü dönen Superman Joker’i öldürmüş ve bütün süper kötülerin infazına başlamıştı. Superman’in yaptıklarını onaylayanlar onun yanında, onaylamayanlar da Batman’in yanında yer alarak karşı karşıya gelmişlerdi. İlk oyunun sonunda Batman bir şekilde Superman’i durdurmayı başarmış ve onun için özel yaptığı hapishaneye yerleştirmişti. İkinci oyun da buradan başlıyor. Brainiac’ın Dünya’yı istila etmeye gelmesi ile çaresiz kalan Batman, Brainiac’ı durdurabilecek yegâne kişi olan Superman’i serbest bırakıp bırakmama konusunda ikilemde kalıyor. Biz de ağzımız açık olan biteni izliyoruz. Injustice 2 hikâyesi, dövüş sistemi ve sinematikleri ile kusursuz bir oyun olmuş. Hele ilk oyunu oynamış ve çizgi romanları okumuşsanız bir solukta oynayıp bitirebilirsiniz. Oyunu oynarken bazen Batman’i bazen de Superman’i haklı buldum ve ikisi arasında seçim yaparken sanki kendi hayatım etkilenecekmiş gibi stres yaptım.
2017 yılında bir oyunun grafiklerini övmek ne kadar doğru bilmiyorum fakat ben Injustice 2’nin grafiklerinden aşırı etkilendim. Oyunu arkadaşlarımla beraber hiç nefes almadan oynayarak bitirdik. Yorulan kolu diğerine pasladı. Bir süre sonra fark ettik ki kimse oynamak istemiyor, herkes arkasına yaslanarak bu müthiş hikâyeyi izlemek istiyor! Sebebi de dövüş aralarında gösterilen sinematikler. O kadar muazzam ki bir ara gerçek oyuncu kullanılmış zannettim! Özellikle karakterlerin gözleri şahane yapılmış. Bazen surat ifadeleri ve bakışlar 20 cümle gücündedir. Batman’in olduğu sahnelerde mimikler ve gözlerde oluşan bakış hikâyeyi oldukça derinleştirmiş. Sonuçta en iyi iki arkadaşın, Batman ve Superman’in birbirine düşman olması işleniyor, duygusallık oldukça ön planda. İşin içine Supergirl de girince duygusallık iyice artıyor ve bir anda kendinizi kaptırmış bir şekilde televizyona (ya da monitöre) bağırırken bulabiliyorsunuz. Eğer Warner Bros. çıkıp bu oyunun sinematiklerini birleştirip film diye sinemaya sürseydi eminim Batman v Superman’den daha iyi tepki alırdı.
Tabii ki oyun sadece hikâyeden ibaret değil. NetherRealms dövüş sistemini de geliştirmeyi başarmış. Açıkçası benim beklentim Mortal Kombat X’in motoru ve dövüş sisteminin kullanılacağı yönündeydi. Fakat sistemi komple değiştirmişler ve harika bir iş çıkartmışlar. Gönül rahatlığı ile söyleyebilirim ki, Injustice 2 bugüne kadar yapılmış en iyi dövüş sistemine sahip. Kombolar ve özel hareketler birbirilerine o kadar organik bağlanıyor ki bazen ayırt edemiyorum hangisi kombo vuruşu hangisi özel hareket. Gerçekten kusursuz bir sistem getirmişler. Her oyuncunun dövüş oyununa yaklaşımı, stratejisi farklıdır. Kimi kombo yaparak kimi de özel hareket yaparak rakiplerini yener, bu da kısıtlayıcı olur. Injustice 2 bu konuyu eşya sistemini getirerek çözmüş. Dört farklı özellik taşıyan eşyalar hem kostümlerin yerini almış hem de istediğimiz şekilde karakterimizi ayarlamamıza olanak sağlamış. Kombo yaparak oynamayı sevenler için farklı eşyalar, özel hareketler ile oynamak isteyenler, aduket bizim işimiz diyenler için farklı eşyalar var. En iyi saldırı defanstır felsefesini benimsemiş oyuncular da unutulmamış tabii ki. Şu noktada Injustice 2 bir dövüş oyunundan çok Rol Yapma Oyununa benziyor desem yanlış olmaz herhalde.
En son Playstation’ı kapattığımda Injustice 2’yi 67 saat oynamıştım. Bunun büyük bir kısmı hikâye modunda geçti. Geri kalan sürelerde yeni bir mod olan Multiverse’ü oynadım. Mortal Kombat’tan aşina olduğumuz Ladder sisteminin bir değişi olan Multiverse adından da anlaşılabileceği gibi sonsuz paralel evrenlerde yer alan birbirinden farklı Dünya’da geçiyor. En yüksek Earth-132’yi gördüm demek ki en az 132 tane farklı Dünya var. Her Dünya belirli bir süre açık kalıyor ve rotasyon halinde değişiyor. Dünya başına ortalama 5 Ladder var ve her biri farklı seviyelerde. Bu Dünya’ları bitirdiğinizde çeşitli ödüller, eşya içeren kutular kazanıyorsunuz ve bitirdiğiniz karakterin hikâyesinin sonunu gösteren bir sinematik ile karşılaşıyorsunuz. Sırf bu sinematikleri izlemek için her karakter ile Multiverse oynamak bile onlarca saat sürecektir. Injustice 2 gerçekten çok fazla içerik sunuyor ve bu içerikler baştan savma değil, aksine üzerine emek harcanmışlar.
Injustice 2’nin online kısmı ve dereceli maçlarını pek oynama şansı elde edemedim. Aşağı yukarı 10-12 maç yaptım ve bunların hiçbirinde bağlantı sıkıntısı yaşamadım. Fakat karşıma gelen oyuncular gerçekten çocukken atari salonunda gördüğümüz ve nefret ettiğimiz tiplerden farklı değil. Tek bir hareketi onlarca kez yapan, mutlaka bir açık bulan ve onu sömüren tipler. Oyunun suçu değil bu biliyorum fakat yine de sinir krizi geçirmeme engel olmuyor. Eğer çok iyi bir oyuncu değilseniz şimdilik online ve dereceli maçlardan uzak durmanızı tavsiye ediyorum.
Artılar:
- Muazzam senaryo.
- Muhtemelen yapılmış en iyi dövüş sistemi.
- Ağzı açık bıraktıran sinematikler
Eksiler:
- Süper hareket animasyonları çok uzun sürüyor.
NOT:9
SON KARAR: Injustice 2 bir dövüş oyunundan çok interaktif bir sinema filmi gibi. Oyunu oynayan da izleyen de inanılmaz bir keyif alıyor. Çok rahat bir şekilde son yıllarda çıkan en iyi senaryoya ve oynanışa sahip oyunlardan biri.
