Super Smash Bros. Ultimate - İnceleme

Toz dumana fena halde karışmadan evvel bu oldukça gecikmiş inceleme için ufak bir özür borçluyum. Birincisi şahsi işlerimin aşırı yoğun olduğu bir döneme denk geldi oyun, ikincisi de detaylı bir şeyler yazabilmek adına 60 saate yakın oynamış bulundum. Ama her saniyesine de değdi be arkadaşlar. Zira yılın sonunda gelen bu inanılmaz yapım yıl içinde oynadığım tüm o muhteşem dövüş oyunlarını elinin tersiyle itip alemin kralı olacak güce ve enerjiye sahipmiş onu gördüm. Tüm o patada kütede aksiyonun ardındaysa bambaşka bir değeri daha var ki oyunun ondana da yazının ilerleyen kısımlarında bahsedeceğim.

Kır dök parçala

74 tane seçilebilir karakter, bunların farklı versiyonları (Echo Fighter adı altında), zibilyon tane de destekçi karakterin ortamda hazır ve nazır olarak var olduğunu söyleyerek oyunun çapı hakkında bir fikir oluşturayım hemen kafanızda. Buna Smash oyunları tarihinin tüm karakterleri ve birkaç yeni karakter de dâhil. Aynı şekilde tüm arenalar da elimizin altında. Oyunsa Wii U versiyonunun geliştirilip mükemmelleştirilmiş hali. Tabii Nintendo konsollarıyla hiç alakası olmayanlar diyecek ki; “birader sen ne anlatıyorsun nedir bu Super Smash Bros?”. Haklısınız da. Şöyle ki 2,5 boyutlu bir arenada 4 ya da daha fazla kişiyle birbirinize dalıp diğerlerini en çok sayıda arena dışına atarak kazanmaya çalıştığınız bir dövüş oyunu bu. Herkesin belli bir staminası var ve dayak yedikçe hasarınız artıyor. Artan hasar da güçlü vuruşlarla daha kolay egale olmanızı sağlıyor. Yani vur ama dayak yememeye bak durumu klasik. Benzerlerini Steam’de Brawhalla, Brawlout ve Rivals of Aether isimleriyle gördünüz ama hepsinin ağababası bu oyun. Niye öyle olduğununsa birçok sebebi var.

Öncelikle seçebildiğimiz karakterler Nintendo, Capcom, Konami, Bandai Namco ve Square Enix gibi firmaların unutulmaz oyunlarından geliyor. Kirby’le Mario dövebilir, Bayonetta’nın karşısına İce Climber’ın buz kıran ikizlerini koyabilirsiniz. Snake’le milleti roket yağmuruna tutup Donkey Kong’la ortalığı kırıp dökebilirsiniz (cidden bazı arenalarda yıkılabilen bölümler var). Her ne kadar bu karakterlerin kontrolleri birbirine benzese de hızları, güçleri, zamanlamaları, komboları ve ağırlıkları birbirinden farklı olduğu için hemen hepsiyle bambaşka bir oyun tecrübesi yaşıyorsunuz.

Örneğin Link, Chrom ve Marth aslında birbirine benzer kılıç dövüşçüleri ama yan yetenekleri ve komboları sayesinde taktiksel olarak ciddi farklar yaratabiliyorlar. Bu farklılıklara arenalarda rastgele çıkan tonla power up’ı da eklediğimizde kalabalık dövüşlerde ortamın çok pis karıştığı (ama yine de neyin ne olduğunu anladığınız) harala gürele bir mücadele ortaya çıkıyor. Yalnız şu var ki Switch’le elde oynarken tüm karakterleri göstereceğim diye kamera bazen çok uzaklaşabiliyor ve bu da sizi gazeteyi burnunun dibine yaklaştırıp okuyabilen dede gibi hissettirebiliyor. O yüzden dock üzerinde oynamak daha sağlıklı gibi ama o bit kadar görünümde ve 8-10 kişilik dövüşlerde bile 60 fps oynanıştan feragat edilmeyişi yüreklere su serpiyor. Ki animasyonlar, modellemeler falan da gayet kaliteli yani. Her bir karaktere özene bezene sürüyle farklı tepkiler yapılmış ve Wii U versiyonundan bu yana da oyun epeyce cilalanmış görünüyor. Tüm değişiklikleri buraya yazamayacağım fakat özellikle oynanışı hızlandıran, daha kolay algılanabilir ve karakterler arasındaki farkları çoğaltırken oyunu da dengeleyen değişiklikler yapılmış. Örneğin artık havada istediğimiz yöne dodge yapma imkânımız var. Şarjlı ataklar eskiden yalnızca yerde yapılabiliyorken artık havada veya kombo ortasında da şarja girebiliyoruz. Yakalamalar daha zor yapılırken Final Smash hareketlerinin zamanlamalarında da epeyce farklılık bulmak mümkün… Eğer Wii U versiyonunu oynadıysanız tabii. Sıfırdan Smash dünyasına girenler için bunlar pek bir anlam ifade etmeyecektir nihayetinde.

Bunu bir sürü şekilde yap

Dövüş oyunu dediniz mi ben orada oyun modu ararım arkadaş. Arcade’dir, Time Attack’tır, Versus’tur bunlar olmalı. Super Smash Bros bu konuda üzerine düşenden fazlasını yaparak tonlarca oyun modu sunuyor bize. Kurallarını sizin belirleyebildiğiniz tamamen serbest modlardan tutun da en en klasik sonunda boss kestiğiniz Arcade moda kadar her tür çılgınlık oyunda mevcut. Ben bir tek Multiplayer modlarını zayıf buldum. Hani kısıtlı ve biraz da teknolojik olarak geri açıkçası online multiplayer kısmı. Nintendo şunu bir çözemedi arkadaş. Gitmişsin alemin en kral dövüş oyunlarından birini yapmışsın ama doğru dürüst bir online koyamamışsın. Düzelir zamanla diye kendimizi avutmaktan başka yapacak bir şey yok şimdilik. O yüzden geçiyorum. Zira oyunun tek kişilik modları zaten ömre bedel bir zenginlikte.

Bir modda örneğin havadan sürekli dövüşçüler iniyor ve onları alt etmeye çalışıyorsunuz ki toplamda 100 kişi geliyor karşınıza tam bir astığım astık kestiğim kestik durumu yani. Tek kişilik modlar demişken unuttum sahi bu oyunun RYO elementleriyle zenginleştirilmiş bir de hikâye kısmı var. Ben 28,5 saatte %97 ortalamayla bitirebildim kendisini. World of Light denilen bu modda tüm kahramanların ruhları kaçırılarak kukla dövüşçülere aktarılmak suretiyle kâinatı fethedecek bir ordu kurulmaya çalışılıyor. Bu kıyamdan süpersonik güçleriyle kurtulan tek isimse pembiş toparlak adam Kirby oluyor. İşte bizler de bu noktada onun kontrolünü devralarak yüzlerce dövüş sürecek olan epik bir maceraya atılıyoruz. Başlangıçta Kirby’yi alsak da haritadaki dövüşçüleri serbest bırakmak suretiyle zamanla ekibimiz genişliyor da genişliyor.

Bu ekip genişletme işi can puanımızı ve saldırı defans gücümüzü belirleyen yardımcı ruhları ve onların slotlarına “takılabilen” ve farklı farklı özellikteki ikincil ruhlarla epey renkli bir hale bürünüyor. Ve bunlar o denli çok, yapabileceğiniz buildler o kadar çeşitli ki aynı dövüşçüyü bambaşka hallerde oynayabiliyorsunuz. Sözgelimi yerleri ateşle kaplı bir arenaya bunu egale eden bir ruhla girmeniz gerekirken demir kaplı dövüşçülere ekstra hasar veren ruhlar da işinizi bir nebze kolaylaştırıyor. Bu korkunç çeşitlilik tabii ki sıkılmanızı engelliyor ve her bitirdiğimde bir yenisi açılan 3 devasa haritayı temizlerken size yardımcı oluyor.

Dövüşlerde 4 farklı güçte karakterlerle karşılaşıyorsunuz. Atak, defans, destek ve nötr olan bu güçlerin kendi aralarında bir taş kâğıt makas denklemi var ve gireceğiniz dövüşe göre hepsinde oldukça güçlü ruhlara sahip olmanız önemli. Başlangıçta zorlu görünen bu mod ortalara doğru güçlü ruhları ve dövüşçüleri elde etmemle birlikte benim için biraz kolaylaştı ne yazık ki ve son dövüşe kadar da birkaç yer hariç hiç zorlanmadan bitirebildim. Baktığım listelerde genelde Pikachu, Chrom, Bayonetta, Cloud veya Inkling gibi dövüşçüler önerilirken ben oyunun çooook büyük bir kısmını Mario’nun ezeli düşmanı Bowser’la oynayarak bitirdim ki başka birisine geçtiğimde ciddi tökezlediğimi de eklemeliyim. Bu kaba saba karakterle oynamak hiç aklımda olmamasına rağmen kodumu oturtan hareketleri, kaçırması imkânsız Final Smash’i (enerji barınız dolduğunda yaptığınız özel hareket) ve hiç fena olmayan hareket kabiliyetiyle Bowser bana baya bir OP geldi. Yazıyı hazırlarken karıştırdığım listelerin hiçbirinde adını görememekse üzücü oldu. Belki de multide o kadar verimli değildir kendisi ama tek kişilik modda önünün alamadım yani. Evreni kurtaransa yine Kirby oldu tabii ki.

Ve bir sürü adamla

World of Light modunun bu korkunç çeşitliliği ve karakter buildi yapma özelliklerini maalesef karşılıklı maçlarda kullanamıyoruz ki çok çok yaratıcı ve eğlenceli mücadeleler çıkabilirdi buradan. O benim canımı sıktı açıkçası ama şartların eşit olduğu maçlar mücadeleci oyunun vazgeçilmezi olduğundan çok da şey etmedim açıkçası. Bu noktada oyunun dergide yazdığım bir ön incelememsisinde demiştim ki Nintendo’nun gözü mücadeleci arenada ve Super Smash Bros bu alana gümbür gümbür gelmekte. Bu durum hem oyuna yapılan değişiklikler hem de bolca özelleştirme yapılabilmesinden belli oluyor zaten ve takip ettiğim e-spor turnuvalarının da oldukça çok seyirci çektiğini söyleyebilirim. Yani bu yıl gelecek yeni karakterler, modlar ve düzenlenecek turnuvalarla oyunun ömrünün epey bir uzatılabileceğini öngörebiliriz, mücadeleci oyunculara duyurulur. Elbette Switch’inde kendi halinde takılmak isteyen sade vatandaşı da düşünerek yapmış bu oyunu Nintendo fakat değişen oyun dünyasına ayak uyduran ve bu yönde gelişen bir Smash Bros pekâlâ daha kârlı olacaktır. Ben firmanın iki kitleyi de kucaklayan bu bakış açısını takdirle karşıladım.

Günün sonunda kazanan oyuncular

Tüm bu kargaşadan uzakta çok daha derinlerde oyunun özel bir anlamı da var yazının başlarında belirttiğim gibi. O da bu yapımın esasında bir kutlama olması. Tamam Batılı oyun karakterlerini gözlerimiz arıyor olabilir ama Japon oyun tarihinin tüm önemli köşe taşları, mihenk noktaları ve en büyük ikonları da bol keseden oyuna serpiştirilmiş sevgili Oyungezerler. Hani o oyunlara veya karakterlere az da olsa bir sevgi besliyorsanız bile (PacMan’i sevmeyen var mı aramızda?) Smash Bros Ultimate oynamaya değer. Sadece Brawler oyunlarını ve genelde dövüş oyunlarını seviyorsanız yine değer. Belki başlarda alışmak zorlar ama o da kısa sürecektir. Zira keşfettikçe sevip içine gömüleceğiniz bir oyun var karşımızda. Zaten bu karnaval havasını, bu eğlenceyi Nintendo’dan başka yerde bulmak doğrusu pek mümkün değil ve tüm bu karakterleri özlerine ihanet etmeden oyuna aktarmak da kesinlikle kolay bir iş değil. Tüm bu yüklerin altından başarıyla kalkan firma yalnızca online kısımda biraz tökezlemiş ama ona karşılık da tek kişi 100’lerce saat gömülebilecek bir paket koymuş önümüze. Switch sahipleri oyunun parasının hakkını sonuna kadar vereceğinden şüphe duymasın, uzaktan bakanlar da belki denediklerinde seveceklerdir. Ama favori oyun platformunuz hangisi olursa olsun bu oyunun sağladığı çeşitliliği ve yaratıcılığı pek az yerde görürsünüz. Sırf bu cesareti ve her tipte oyuncuyu kucaklayan yapısıyla bile SSBU herkes tarafından deneyimlenmeyi hak eden bir dövüş oyunu. Hem kim Pikachu’yla Cloud’un o hiç bozulmayan lepiska saçlarını elektriklendirmek istemez ki?

Favori Dövüşçüler: Bowser, Inkling, Pikachu, Mario, Yoshi, Princess Peach ve Daisy, Chrom, Kirby, Mewtwo, Snake