Donanım İnceleme - PlayStation VR2

Yükseklik korkumu Horizon Call of the Mountain’la aşmış olabilir miyim? Bilemiyorum. Ama hayatta asla yapılmaması gereken şeyler listeme bir madde daha ekledim: Hastayken VR oyunları oynamak. VR gözlükle burun silmek ne kadar zor, siz biliyor musunuz?!

Yaa, midem bulandı, gözlük tuttu dememi mi beklemiştiniz? PS VR2, küçük bir alışma evresinden sonra gerçekten bir zamanlar, VR teknolojisi ilk çıktığında hayal ettiğimiz o tecrübeyi ayağımıza getiriyor. Normalde oyunların çok içine giremediğim için VR’da sadece Beat Saber falan oynayan ben bile Horizon’da kendimi kaya tırmanışçısı gibi hissettiysem, PS VR2 gerçekten VR teknolojisini geniş bir adım ileri taşıyor demektir.

Tek derdim? Oyunların azlığı. Ama oraya geleceğiz.

Çıkar, tak, çalıştır. (3 saat oyunun inmesini bekle.)

PS VR2 ilk defa kutusundan çıkarıp kafanıza taktığınızda bir tık ağır gelebilir. Fakat benim edindiğim tecrübelere göre bu sadece gözlüğü kafanıza bağlayan ayarlara biraz daha dikkat etmeniz gerektiğini gösteriyor.

Kurulumu ise çok kolay. Gözlüğü ilk defa PS5’inize bağladığınızda küçük bir güncelleme alıyor. Sonrasında adım adım hem boyunuzu, kafanızın konumunu hem oyun alanınızı ayarlatıyor. 10 dakika geçmeden oynamaya hazır hale geliyor PS VR2.

Ayrıca, 4K görüntü kalitesine sahip ilk ekranım sayabilir miyim acaba PS VR2’yi? Masaüstü monitörümde FPS’i çözünürlüğe tercih etmiştim, bir televizyonum da yok. Fakat HDR’lı OLED ekran, 4K görüntü kalitesi ve 110 derecelik görüş açısıyla birleşince bir oyuncu olarak VR’da çağ atlandığını hissediyorsunuz.

Bir de kendinize uyan o ayarı buldunuz mu, oyunu açtığınızda gözlüğün kafanızda olduğunu unutmak çok kolay.

Ama Allah için dikkat edin, çünkü bütün bu görüntü kalitesini sağlayabilmek için PS VR2, PS5’inize bir USB-C kablosuyla bağlanıyor. Fiziksel olarak pek sağa sola yürümeyeceğinizi düşünürsek, bu kablo çok da sıkıntı yaratmıyor. Kolunuzun arkasından dolaştırmak için yeterince uzun, nitekim önde kaldığı vakit insanın eli kolu çarpabiliyor.

Gözlüklü arkadaşlar bir toplansın, bir şey diyeceğim!

PS VR2’ye ilgili beni şaşırtan gelişmelerden biri de gözlükle ne kadar rahat kullanılabildiği oldu. Çünkü hasta halimle gözlüğün üstüne taktığımı fark etmemiştim. Evet, cidden fark etmedim. Çıkarırken VR gözlüğün kulaklıkları normal gözlüğüme dolanınca dank etti.

PS VR2’yi takarken üç farklı noktadan ayarlamak gerekiyor. Biri, alnınızın etrafından dolanan, kafanızın arkasındaki yuvarlaktan sıkıştırıp gevşetebildiğiniz, gözlüğü kafanızda tutan bant. Diğer biri, gözlüğün ön kısmının yüzünüze yakınlığını ayarladığınız bir düğme.

Fakat üçüncü ve bence en önemlisi, lenslerin göz bebeklerinize olan uzaklığını ayarlayan çark. Bundan bir adım ilerisi, bir erişilebilirlik örneği olarak iki lensin ayrı hareket etmesine olanak sağlayan bir dizayn olabilir ancak. Fakat bu haliyle bile hem çıplak gözle, hem gözlükle inanılmaz kaliteli bir görüş tecrübesi sağlıyor PS VR2.

Sanıyorum görüntü kalitesi söz konusu olunca bu ayarda bir HP’nin Reverb G2’si var, ki o sadece PC’de çalışıyor; bir de Meta Quest Pro, onun da fiyatı PS VR2’nin üç katı zaten.

Tuhaf hareketler yapmayın, TŞK.

PS VR2’nin oyun kollarını kullanmak da gözlüğün kendisi kadar doğal hissettiriyor. Ve henüz herhangi bir oyun bir kılıf bulamamış olsa da parmaklarınızı da tek tek algılayabiliyor. Ama hemen heyecan yapmayın. Düşmanlara hareket çekmek maalesef mümkün değil. Yani genel olarak mümkün değil, anladınız siz.

Fakat ikiye bölünmüş ve bir tık küçültülmüş bir Dual Sense gibi işleyen kollar, tüm PlayStation oyuncularına çok tanıdık gelecektir. Hem üçgen, kare, çarpı ve yuvarlak tuşları; hem de analog kolları ve dış tetikleri düşünmeden kullanmak çok kolay. Elinizin içine denk gelen tetik ise zaten bir şeyleri kavramak için kullanılıyor çoğunlukla.

Titreşim geri bildirimi ise hem gözlüğün kendisinde, hem de oyun kollarında var. Örneğin Horizon Call of the Mountain’da gerçekten yayı çekip ok attığınızı hissetmek, üstünüzden bir Longneck, bir Glinthawk geçerken o titreşimleri yüzünüzde hissetmek büyük bir fark yaratıyor.

Bütün bu titreşmelere rağmen de kolların şarjı dört beş saat gidiyor. Bana sorarsanız gayet iyi bir süre, çünkü zaten insan bir iki saat boyunca kollarını sağa sola sallayınca bayağı yoruluyor.

Bir taşırma terapisi olarak Horizon…

En başta da dediğim gibi, şu anda PS VR2 için oynayabileceğiniz oyunlar kısıtlı. Fakat gerek Horizon Call of the Mountain, gerek Gran Turismo 7, gerek Star Wars: Tales from the Galaxy's Edge; yeni oyunlar çıkana ya da eski VR oyunları PS VR2’ye adapte edilene kadar sizi oyalayabilir. Bir ihtimal. Ben Resident Evil Village oynamaya yanaşmam örneğin, VR gözlüğü kırmanın ya da AMANEY diye kaçarken düşüp bir yerimi kırmanın harika bir yolu olur.

Ya da belki nasıl Horizon’da yükseeek dağların tepesinden aşağı bakmaya alıştıysam, üstüme kurt adam atlamasına da alışırım. Kim bilir? Asla test etmeyeceğim çünkü. Horizon’da bile ilk başladığımda ara sıra oyunu, gözlüğün herhangi bir anda etrafı görmenizi sağlayan düğmesine basıp durdurma ihtiyacı hissetmiştim.

Canım düz zemin, lütfen hep yakınımda kal.

VR için büyük bir adım, ama sadece PS kullanıcılarına

PS VR2 gerçekten PlayStation’un ilk VR gözlüğünü inanılmaz ileri taşıyor. Bu çok da şaşırtıcı değil aslında, çünkü aradan çok vakit geçti, bu süre zarfında da VR teknolojisi çok gelişti.

Fakat bu, PS VR2’nin sadece PS5’te çalıştığı gerçeğini değiştirmiyor. Ve şu anda kendisi de bir konsol fiyatından piyasaya çıkmış olan PS VR2’yi satın almayı haklı kılacak kadar oyun var mı? Yok deseniz haklısınız bence.

Yine de, PS VR2 hem yaşam kalitesi geliştirmeleri hem de oyun performansıyla göz dolduruyor. İlerleyen dönemlerde kataloğu genişledikçe VR gözlükler arasında kendine uzun süre boyunca listenin tepesinde bir yer bulacaktır.