Finding Paradise - İnceleme

2011 yılında çıkan To The Moon’u oynadığımızda Dr. Watts ve Dr. Rosaline’le yer yer gülüp, çoğu zaman da hüzünlenip gözyaşlarımıza hakim olamamıştık. Johnny’nin hayatını çocukluktan itibaren gördük ve aslında bunun sadece anılardan ve gerçekleştirmeye çalıştığımız, ilerde onların da “anı” olarak kalacağı hayallerden ibaret olduğumuzu gördük. To The Moon bir hayat hikayesiydi aslında. Ve içlerindeki anılarda da kendimizden bir şeyler bulabildik. 2 adet To The Moon Minisode’larının ardından A Bird’s Story geldi. Adını bilmediğimiz bir çocuğun yaralı bir kuşu bulmasını konu eden bu kısacık ancak duygu oyunda hiç konuşmadan bir şeylerin anlatılabileceğini gördük. Şimdi de Finding Paradise bizlerle ve yine her türlü hissi; muhteşem senaryosu, hoş diyalogları ve uzun süre dinleyeceğimiz müzikleriyle tam dozunda bir deneyim yaşatıyor.

2014 yılında çıkan A Bird’s Story’den sonra oyuncular, Kan Gao ve geliştirici ekip FreeBirds Games’ten To The Moon’a devam oyunu bekliyordu. Ardından Kan Gao 2016 yılının başında beklenen duyuruyu yaptı ve bir sene sonra oyunun çıkacağını açıkladı. Sonrasında yaz ayına, en sonunda da 14 Aralık’a kadar ertelendi Finding Paradise. Bu uzun bekleyiş nihayet sona erdi ve ben de Episode 2 olarak geçen oyunu oynadım ve ben çok beğendim.

Colin Reeds'in evi.

Ölmek üzere olan insanların anılarına girerek onların son isteğini gerçekleştirmeyi sağlayan Sigmund Corporation şirketinin iki çalışanı Dr. Eva Rosaline ve Dr. Watts, yeni hastanın son dileğini gerçekleştirmek üzere yola koyulurlar. Dr. Watts yine bizi güldürürken Dr. Rosaline biraz daha işine odaklı kimliğini korumaya devam ediyor. İkili arasındaki konuşmalar yine oldukça eğlenceli. Hatta ben To The Moon’dan daha fazla zevk aldığımı söyleyebilirim. Hastamız, A Bird’s Story’de oynadığımız isimsiz çocuk Colin Reeds’in ta kendisi. Artık ölmek üzere olan eski pilot Colin Reeds’in büyük evinde eşi, aynı zamanda eski piyanist Sofia ve çocukları Archer, üzgün şekilde bizleri karşılıyorlar ve Colin’in son dileğinin ne olduğunu bilmediklerini söylüyorlar. Doktorlarımız havalı şekilde “Biz zaten biliyoruz eheh” deseler de onlar da Colin’in anılarına girince anlıyorlar ki Colin, hayattaki pişmanlık duyduğu şeyleri, hiçbir anısını kaybetmeden düzeltilmesini istiyor. Doktorlarımız da mümkün olduğunca anıları değiştirmeden Colin’in pişmanlık duyduğu durumları bulmaya çalışıyorlar. Hikayenin işleyişi, sürprizleri ve içerdiği mesajlar oldukça güzel şekilde sunuluyor oyuncuya. Bazı yan karakterlerde sırıtan bir yapı olsa da genel olarak atmosferi baltalayacak bir şey bulunmamakta. Ayrıca oyunun yazarı Kan Gao, To The Moon’a göre kendini başarılı şekilde geliştirmiş ve bu durum, Finding Paradise’da fazlasıyla hissediliyor. Özellikle Dr. Watts’ın bazı anları beni oldukça eğlendirdi.

Oynanış olarak To The Moon’a oldukça benzer bir yapısı var Finding Paradise’ın. Bir anıya gidiyorsunuz, çevrede bulunan nesnelerle etkileşime giriyorsunuz ve size o anıyla ilgili toplar veriyor. Belirli sayıda topları topladıktan sonra yeni anıya erişebilme hakkına sahip oluyorsunuz. Anıya ulaşabilmek için ise Candy Crush benzeri bir küçük oyunu geçmeniz gerekiyor. Bütün oynanışın bundan ibaret olması, To The Moon’a göre herhangi bir gelişme kaydetmemesi biraz sıkıntı oluşturuyor. Hiç bulmacanın olmaması, anıya ulaşmak için gereken küçük oyunun da düşündüren bir yapısı olmaması da oyun için bir eksi. To The Moon’dan farklı olarak oyuna iki küçük oyun ve birkaç sürpriz daha eklenmiş, ancak spoiler olmasın diye hiçbir şey söylemiyorum. Bir tek şunu söyleyeyim, bu eklentiler tam yerinde ve oyuna dinamizm kazandırmayı başarmış.

Evet, zavallı çocuğun ismi Patates.

Müziklere gelirsek… Olağanüstü güzellikteler. Aslında bunu söylemek yeterli ancak bu kadar muhteşem olunca biraz daha övmeden edemeyeceğim haliyle. Kan Gao her mekana, her duruma özel olarak yapmış müzikleri. Ve bu kadar farklı ruh hallerine girdiğiniz oyunda sizi oyuna iyice sokuveriyor ve karakterlerle beraber o anı yaşıyorsunuz. 5 saatlik oyunda neredeyse 2 saatlik bir soundtrack bulununca sürekli farklı şeyler duyuyorsunuz. Bu konuda kusursuza yakın bir iş yapmış Kan Gao ve bir parçası bulunan Laura Shigihara. Ee, hem oyunun yazarı hem de müzisyeni olabilecek yetenek sahibi olununca ayrı bir güzellik ortaya çıkıyor işte.

Oyunu oynarken bazı yerlerde ciddi FPS düşüşleri yaşadım. Özellikle seçenek ekranının geldiği zamanlarda fare çok geç cevap verir oldu. Geliştirici Kan Gao ve FreeBirds Games de bunun farkında ve bazı Windows’larda yaşanan bu durumu düzeltmek için bir güncelleme yayınlamak üzereymiş. İsterseniz şu anda Beta’da olan bu güncellemeyi kurabilirsiniz, ama bu versiyon oyundaki tek başarımla aktif olmadığı için o başarımı alamayacağınız anlamına geliyor.

"Bu hayatta çok az vaktimiz var...Ve bütün istediklerimizi asla yapamayız."

Başarım demişken, tıpkı To The Moon’daki gibi oyunda sadece bir adet başarım bulunuyor. Bunu da oyunu bitirdikten sonra kazanıyorsunuz. Tekrar oynanabilirlik açısından da herhangi bir yeni bir şey vaat etmiyor oyun. Aynı deneyimi bir kez daha yaşamayı isterim diyorsanız, o başka tabii. Oyunun ‘Hakkında’ kısmında bu oyunun herhangi bir devam oyunu olmadığı dile getirilse de nihayetinde A Bird’s Story’deki çocuğun anılarına girdiğimiz için haliyle onun geçmişine de girmiş oluyoruz. Hem Finding Paradise’la bir nebze ilişkili o hikayeyi görmek, hem de karaktere ısınmak açısından yaklaşık bir saat süren A Bird’s Story’e bakmanızı tavsiye ediyorum. Üstelik şu anda Steam’de sadece 2 lira.

Yukarıda da değindiğim gibi oynanış ortalama 5-6 sürüyor. Ben yavaş yavaş oynadığımdan olsa gerek ki oyunu 8 saatte bitirdim ve bu süre beni tatmin etti açıkçası. Oyun bittikten sonra “Ben açım, bir tabak daha istiyorum!!!” diye oyundan kalkmadım. Bu yüzden bu süreyi eksi olarak görmüyorum.