Horses - İnceleme

Bazı oyunlar vardır sırf bir tartışma yaratmak, insanları trollemek için yapılırlar. Bunlar çoğunlukla hiç emek sarf edilmeden geliştirilen, özlerinde dandik oyunlardır. Horses'ın geliştiricisi Santa Ragione oyunun etrafında dönecek tartışmaların farkındaydı diye tahmin ediyorum. Ancak Horses'ın tek marifeti Steam'den ve Epic Store'dan banlanmış olması değil.

Tartışmaları bir kenara bırakırsak Horses ortalamanın biraz üstünde kalan deneysel ve basit bir oyun. Yürüme simülatöründen hallince mekanikleri ve bir adeat güzel bulmacası var.

Çalışıp biraz para kazanmak için söz konusu at çiftliğine iki haftalığına gelen, 20 yaşında bir genciz. Oyuna başlarken dikkatimizi garip kamera açıları ve 1930'lu yılların siyah-beyaz filmlerden esinlenen görseller çekiyor. Özellikle belli eylemleri yaparken animasyon yerine film kareleri kullanılmış olması oldukça etkileyici. Oyunun rahatsız edici atmosferini vurguladığı gibi teknik olarak da ucuz ve kolay bir çözüm olsa gerek. Özellikle bugünlerde eski siyah-beyaz filmlerin büyük bir kısmı halka açık kullanıma düşmüşken bu tekniği daha fazla bağımsız geliştiricinin kullanmasını beklerdim.

Teknik olarak daha kolay bir çözüm dedim ama genel olarak ortada prodüksiyon değeri yüksek, kompleks bir iş yok. Bunun bilinçli bir seçim olduğunun farkındayım tabii. En azından yüz animasyonları ve modeller için durum bu. Fakat bazı animasyonlar bir Game Jam'den fırlamış gibi duruyorlar. Geliştirme süreci iki yıl olan ve bu kadar az etkileşimi olan bir oyundan daha fazlasını bekliyordum açıkçası.

Model demişken mevzubahis atlara gelelim. Evet at maskeli insanlar. Evet çıplaklar. Hayır, önemli (!?) yerlerini görmüyoruz çünkü sansürlü. Ama evet, çok ayıp şeyler yaptıklarına şahit oluyoruz. Eğer bir arkadaşınız tepkinizi görmek için hiçbir şey söylemeden oyunu elinize tutuşturmadıysa bunlardan zaten haberiniz vardır. Dolayısıyla bu şekilde görünce istenen o şok etkisini yaratmayacaktır. Yine de bunun oyunun anlatısında önemli bir yeri var. Ve hayır, bu kesinlikle bir porno oyunu değil.

Atları görünce zaten bir şeylerin doğru olmadığını fark ediyorsunuz. Günler ilerledikçe de bazı şeylerin ne kadar yanlış olduğuna şahit oluyorsunuz. Bu noktada oyunun vermek istediği mesajları çok net almaya başlıyorsunuz. Aynı görsel tarzı ve kamera açıları gibi, oyun bu mesajları gözümüze gözümüze sokuyor. Belki biraz daha az soksaydı ortaya biraz daha etkileyici bir anlatı çıkabilirdi. Yine de vermek istedikleri mesajı bir çubuğun ucuna bağlayıp var güçleriyle arı kovanına sokan geliştiricileri taktir ediyorum.

Ali Baba'nın çiftliğinde gündelik işlerinizi yaparken kimi yerlerde seçim yapmanız da gerekebiliyor. Seçim derken derin bir diyalog sisteminden falan bahsetmiyorum. Ara sıra fikriniz soruluyor ve sadece bir duyguyla karşılık verebiliyorsunuz. Ancak diyaloglar harici bu seçimlerin bir şeyleri etkiliyormuş gibi hissetmedim. Tabii bunu negatif bir şeymiş gibi algılamadım; anlatının bir parçasıymış gibi hissettim.

Horses'ı bir bütün olarak ele alırsak ne etrafında dönen tartışmaları ne de sansürü haklı çıkarıyor. Görsel sunumun yarattığı şok, etkisini hızlı bir şekilde yitiriyor. Faşizm, cinsel ve psikolojik şiddet kötü mesajlarını efektif bir şekilde iletse ve toplum düzenini sorgulatsa da üzerinde düşünülecek bir şey bırakmıyor. En azından bende çok fazla bir is bırakmadı. Belki hayvanlara davranışları sorgulatabilir, çiftliklere ve hayvanat bahçelerine farklı bir bakış açısıyla bakmamızı sağlayabilir.

İlginç görsel sunumunu bir kenara bırakırsak elimizde ortalama bir yürüme simülatörü var. 18 yaşını devirmiş, deneysel ve sanatsal oyunları seven goyunlar birkaç ilginç saat geçirebilir.