MediEvil - İnceleme

MediEvil, PlayStation klasiklerinden birisi olarak kabul edilir. Çıkışının üzerinden 20 yılı aşkın süre geçmişken, yeniden yapımı ile karşımıza çıktı ve sevenlerini mutlu etti. Hem anıları yad etmek hem de eski dostumuz, sevgili şövalyemiz Sör Daniel Fortesque ile yeniden buluşmak için güzel bir fırsat oldu. Bakalım Fortesque ile atıldığımız maceralar anılarımızda yer ettiği kadar güzel miymiş…

Gallowmere yine tehdit altında, Fortesque sahalara dönsün…

Ortaçağ’da, Gallowmere adlı bir memleketteyiz. Vaktinde bir büyücü saldırmış, ama Gallowmere’in kahraman savaşçıları bu saldırıyı başarıyla püskürterek Zarok ve karanlık ordusunu geldikleri yere göndermişler. Aradan yıllar yıllar geçtikten sonra Zarok tekrar piyasaya çıkmaya niyetlenmiş. Bir kez daha türlü türlü canavarlar ve zombilerden müteşekkil ordusuyla Gallowmere üzerine kara bulut gibi çökmüş. İlk savaşın kahramanı olarak anılan meşhur şövalyemiz Dan de mezarından kalkıp bu ordunun karşısına dikilmiş. Yıllar içinde kulaktan kulağa aktarılan hikayelerde muzaffer ordunun şanlı kumandanı gibi anılan kahramanımızın aslında ilk hücum esnasında yediği bir ok ile canını teslim ettiği, savaşta bir kez bile kılıç sallayamadan dünya değiştirdiğini pek hatırlayan yok tabii:)

Giriş anından itibaren fark edeceğiniz üzere mizahi yönü ağır basan bir hikâye bizleri bekliyor. Yeri geliyor geçmişimizden haberdar olanların iğneleyici lafları, yeri geliyor karşımıza çıkan karakterlerin diyalogları, kimi zaman karakter tasarım tercihleri, kimi zaman da tanıtım metinleri ile bu yönünü gözler önüne seriyor oyunumuz.

Her yaşa uygun Souls seanslarımız başlamıştır...

MediEvil, bazen platform, bazen bulmaca, bazen de bir aksiyon-macera oyunu olarak değerlendirebilecek bir oyun. Yeri geliyor dağ tepe, bayır çayır demeden koşturuyor, hopluyor, zıplıyoruz; yeri geliyor şu sandığı şuraya itelim, falancayı burada kullanalım diyerek bulmacaları çözüyor, yolumuzu açıyoruz; yeri geliyor türlü türlü yaratıkla, zombiyle, bölüm sonu canavarı ile başa çıkmak için kah kılıç sallıyor, kah ok atıyoruz.

Başlangıçta silahlar konusunda çok fazla bir tercihimiz olmadığından sevimli iskelet şövalyemiz bir kolunu silah niyetine kullanıyor. Oyunun girişinde ilk kılıcımızı, ilerledikçe de yeni silahlarımızı kuşanıyor ve kim korkak hain Zarok’tan nidaları eşliğinde düşman üzerine atılıyoruz.

Bölümlerdeki yaratık öldürme hedefimizi %100’e ulaştırdığımızda Kahramanlar Salonu’nu ziyaret etmek, geçmiş dönemlerin şanlı isimlerin lütfuna mazhar olmak şansına erişiyoruz. Bu da bize bazen yeni bir silah bazen de bir geliştirme olarak dönüyor.

Oyunun haritası kısım kısım açılıyor, bir bölüm tamamlandıktan sonra haritanın bir sonraki kısmına geçebiliyorsunuz. Öldüğünüzde bölümü en baştan oynamanız gerekiyor. Aynı bölümü tekrar tekrar oynamak istemiyorsanız elinizde diriltme iksirlerinden bulundurmanız sizin yararınıza olur. İlk birkaç bölümün ardından birden çok alternatif açılmaya başlıyor haritada ve böylece dilediğiniz birisini seçerek devam edebiliyorsunuz. Bu arada dilerseniz önceden bitirdiğiniz bölümlere geri dönüp o bölümü tekrar oynamak imkânınız da var. Bir de yan görevler diyebileceğimiz kısımlar var. Harita içerisinde bu yan görevlere yönelip onları tamamlamayı da deneyebilirsiniz. Ancak bunu iyice ölçüp biçip öyle karar vermekte fayda var. Zira yan görevi yapayım derken ölürseniz bütün bölümü tekrar oynamak durumunda kalırsınız. Bu da en baştan aynı yaratıkları kesip biçmek demek. Aynı durum birkaç defa tekrar ettiğinde çok da zevk almıyorsunuz tahmin edebileceğiniz üzere.

Bölüm sonu düşmanlarımız belirli saldırı kalıpları olan düşmanlar. Dolayısıyla ilk seferinde çözüp de öldüremezseniz, sonrasında bu kalıbı çözmüş bir şekilde karşılarına dikilip dünyanın kaç bucak olduğunu kendilerine göstermekte bir sorun yaşamazsınız, emin olun. Oyun mantığının Souls oyunlarını anımsattığı yerler olsa da onlar gibi zorlu bir tecrübe sunmuyor tabii, daha eğlencelik bir kıvamda ilerliyor MediEvil. Çocukların da oynayabilecekleri bir Souls oyunu olsa herhalde böyle olurdu:)

MediEvil, 21 yıl öncesinden günümüze ışınlanırken bazı sorunlarını da beraberinde getirmiş tabii. O dönemlerde sırıtmayacak bölüm tasarımı, kamera açısı kullanımı gibi tercihler bugün bir miktar can sıkıyor haliyle. Bir de ziyadesiyle bug mevcut olunca, oyundan aldığınız zevk ister istemez baltalanıyor. Yine de eski dostu yenilenmiş grafiklerle yeniden tecrübe etmek güzel. Hem Cadılar Bayramı yaklaşmışken bu temaya uygun bir oyun olması, hem çocuklarla oynanabilecek oyunlar listesinde rahatlıkla girebilecek yapısı nedeniyle de değerlendirmeye alabileceğiniz bir yapım.