Bu yazı daha önce Oyungezer Dergisi'nde yayınlanmıştır.
Bu kez nispeten yeni bir anıyla, geçen yıldan bir aile toplantısı ile adımımı atıyorum spor salonuna: Bayramın ilk günü, spora en az benim kadar meraklı amca gelmiş, diğer misafirleri beklerken NBA 2K13’e başlıyorum konsolda. Sporsever amca yemek masası “perdeleme” yaptığı için elimdeki gamepadi fark etmiyor ve “Kimler oynuyor, bu saatte maç yayını var mı NBA’de?” diye soruyor. “NBA’in oyunu bu, yeni çıktı, kendi yarattığım basketbolcu ile Houston’da oynuyorum” cevabını veriyorum ve NBA 2K serisi oyunla – konsolla ilgisi olmayan bir hayran daha kazanmış oluyor böylece.
PETROVİC’İN TÜRLÜ TÜRLÜ HALLERİ
“2009’dan (PS2 sürümü) beri her yıl en az 200 - 300 saatini verdiğin NBA 2K’nın en beğendiğin özellikleri nedir sence?” diye sorsanız işte yukarıda anlattığım olayın anafikrini çıkarıp yazardım cevap olarak. Animasyonlar, top sürüş, top fiziği, sporculara yakın – ağır çekimler, mola aralarındaki şamata, yüksek sesli müzik, ekranda istatistikler, tribünler ve maç sunucularının bir araya gelerek oluşturduğu, spor oyunlarının belkemiği maç atmosferi olabildiğince gerçekçi ve üst düzeyde. Bana inanmazsanız oyunu açtıktan sonra bir süre bekleyin ve tamamen yapay zekâ kontrolündeki “Demo modu”nda bir maç izleyin, naklen izlermiş gibi “Durant 14’te 10 oldu oh oh…”, “Pota altını kullanmalı Clippers” diye mırıldanırken bulacaksınız kendinizi.
Pası arabaşlığa indirelim şimdi. Eski Yugoslavya'nın (’91 sonrası Hırvatistan’ın) unutulmaz yıldızı Drazen Petrovic kariyerinin son yıllarını New Jersey Nets’te geçirmişti. “Aynı hareketi aynı maçta asla iki kez yapmaz” sözü kendisi çin söylenmiştir. NBA 2K serisinin de bence ikinci en önemli özelliği, aynı son yılların FIFA’larındaki gibi aynı hareketi, sayıyı aynı maçta göremeyecek olmanız (Derrick Rose istisna, o gerçekte de her maç aynı turnikeyi jet hızıyla beş altı kere atabiliyor). Hücumda ve savunmada her topa farklı kararların ardından farklı pozisyonlar alarak farklı hamleler yapmak zorunda kaldığınız, eğlence ölçütünü hiç de aşağıya çekmeyen bir nevi “yarı simülasyon” spor oyunu haline gelmiştir artık NBA 2K serisi. Avrupa basketbolunun en büyük yıldızlarından, 30’una bile gelmeden genç yaşta bir trafik kazası sonucu hayata vedâ etmiş Drazen Petrovic’i anarak kapatalım NBA 2K’e genel bakış paragrafını.
İki Lebron arasındaki farkı bulun.
ŞİŞMAN KADININ ŞARKISI
NBA 2K14 için topu elime aldığımda, gözümden önce kulağıma çarptı ilk iyi haber (“ilk” dediysem birçok iyi haber vereceğim diye heveslendirmiş olmayayım da): Geçen yıl alt menülerde, çoğu maç öncesi kliplerinde zırt pırt çıkıp kafa ütüleyen Jay–Z’nin sadece bir parçasına yer verilmiş şarkı listesinde. Kötü sayılabilecek haberlere gelirsem; menülerdeki anlaşılmaz mantık, dolayısıyla kullanışsızlık sürüyor. Ayrıca maç içerisinde, My Career modunda son çeyreğe doğru ayrıntılı söz edeceğim ufak tefek de olsa, hiç olmaması gereken eksikler gerçekten 6. faul sınırında.
Modlara gelen yeniliklere doğru çevirelim topumuzu: Açıkçası hiç oynamadığım Association moduna bu yıl küçük ama önemli bir değişiklik gelmiş; oyuncu potansiyelleri belirli düzeylerde sınırlı kalıyor, 2 – 3 sezondan sonra her takımın yarısı süper yıldıza dönüşmüyormuş, kulüplerde yönetimi (transfer, takas vd.) de üstlenmeyi seven oyunculara duyurulur. Duyurmak istediğim bir başka haber; 14 tane Euroleague takımının da katılması, Anadolu Efes ve FB Ülker de dahil olmak üzere. Kadroların geçen sezondan kalması ve bu Avrupa takımlarının sadece hızlı maç, “çevrimiçi arkadaşlarla oyna” modlarında kullanılabilmeleri pota altından kaçırdığı atışlardan biri olmuş oyunumuzun.
THY Euroleague şampiyonu ile NBA şampiyonu karşı karşıya.
Saha içindeki gelişmeler de şöyle, yazmam gerektiğini hissettiklerim en azından: Top sürme ve sürerken bacakarasından – arkadan, sağa – sola reverse gibi özel hareketler sağ analog çubukta gene, alkışladığım bir tercih. Geçen yıl şut için sağ analog ile aynı anda sol tetiğe (R2/RT) basıyorduk, bu yıl sadece sağ çubuk ile şut atıyoruz. Şut atma – potaya yüklenerek turnike bırakma ve top sürme – adam geçme hareketlerinin hepsinin sağ analog çubukta olması “Şut atmanı istememiştim Lebron, reverse yapacaktın…” haykırmalarıma neden oldu, alışmam da bir süre alacak gibi. Orta mesafe ve üçlükleri Kare/B tuşuyla, yakın atışları mümkün mertebe sağ analog ile yapmak makul ve iyi bir tercih oldu benim için. Kare/B tuşuyla attığım şutlarda “Zamanlama: Mükemmel - Atış Kalitesi: A+” bilgi notları ile göz göze gelip “Oh, attım” deyip topun çemberden sekmesine de, “Erken Atış – C” ye “Tüh kaçtı” derken şaak diye çemberden geçiverdiğine de şahit oldum. Şut zamanlaması – kalitesi ile isabet oranının uyumsuz olması ilk yarı tam isabet skor yazıp kritik son anlarda çember döven “kaybeden” hayal kırıklığı yaratmış. Serbest atışlarda zamanlamaya yardımcı uyarı notunu da ayarlardan açtığım halde bulamadım, bir eksi puan da buradan gitti yapımcıya. Neyse ki serbest atış antrenman modu başarılı olmuş ve bir süre antrenman yaptıktan sonra atış zamanlamasına alışmam kolay oldu.
Şut atmak için kullanmadığımız R2/RT tuşu artık “Flashy pass” denilen, ilk aklıma gelen örnek, Real Madridli oyun kurucu Rodriguez gibi ters yöne bakarak, bel arkasından vb. atılan “artistik” paslar için kullanılıyor, sağ analoğu pas atacağımız arkadaşa doğru tutarken R2/RT’e basıyor ve oyuncumuzun pas yeteneği yüksekse ve pası alan uzun da smaç yapabilirse spektaküler ağır çekime girmemiz garanti oluyor.
Lebron parkede Jordan’a yetişemeyince sokakta buluştular.
"YOK ARTIK LEBRON"MODU
Bir diğer (belki de en önemli) yenilik, “Lebron James’in Muhteşem Kariyeri” olmuş. Ben ilk maçta James Harden’ı ve Ömer Aşık’ı (şaka değil) durduramayınca Miami Heat yolunu bırakıp “Fantasik kariyer” yolundan ilerledim, olabildiğince farklı görev ve koşullarla karşılaşmaktan keyif aldığımı belirteyim. Lebron’un maç boyu oyunkurucu oynamak zorunda kaldığı, asist yapmaya çalıştığımız maç ilginçti örneğin. Basketbolu henüz bırakmamış bir yıldızın kariyerine mod yapmak ve üstüne de zorunlu bir kurgu ile falcı misali fantastik bölüm eklemek riskli bir iş ve başarılı olmuş diyorum yirmi küsur yıllık bir NBA TV takipçisi olarak. TV dedim de, dün akşam izlediğim LA Clippers – Bulls maçında, Derrick Rose’un eksikliğini 2.16’lık pivot oyuncum, New Yorklu Noyo Furious hissettirmezdi büyük ihtimalle. Blake Griffin’e karşı 12 ribaunt aldım, heheyt!
Zamanımın büyük bölümünü harcadığım “My Career”modunda sosyal medya iddiası (bir rakibiniz “Gelecek maç sana 10 sayı attırmam, 2 blok yaptırmam” benzeri hedefler veriyor oyuniçi twitter üzerinden), tek tuşla maça başlamak, geçici yetenek artırıcılar gibi birkaç sevimli, coach’un maç içi geri bildirimlerinin kalkması, performans ödülü VC’ın iyice kısılması gibi sevimsiz yenilikleri de ekleyerek maç sonuna hazırlanayım yavaş yavaş.
Operada kapanış aryasını şişman kadın sanatçının söylemesinden esin ile; NBA’de maçın bitiş düdüğü anlamına gelen arabaşlığa selam çakarak kapanış cümlelerimi aktarayım: Söz ettiğim ve edemediğim irili ufaklı eksiklerine rağmen; bir kısmı yeni nesil konsollara özgü yenilikleriyle, ayrıntılı maç – kural ayarlarıyla birçok basketbol – oyunseverin en az iki – üç modunda uzun saatler ribaund – sayı kovalayacağı bir oyun olmuş NBA 2K14. Şimdi acaba NBA Blacktop, sokakta tek pota Noyo – Larry Bird maçı mı çevirsem, günün maçlarından birini mi oynasam yoksa Lebron’un fantastik kariyerine devam mı etsem?
KÜNYE - KARNE (PS3)
Tür: Spor
Yapım: Visual Concepts
Dağıtım: 2K Sports / Aral
Kutulu Fiyatı: 180 TL
Yaş Sınırı: 3 +
Dahası İçin://2ksports.com/games/nba2k14
KARNE
SON KARAR
NOTU: 7+
Ne kadar oynanır: 1 ay
SON KARAR: Önemli yeniliklerinin çoğunu yeni nesil konsola saklamış olsa da, gene başarılı bir basketbol oyunu olmuş NBA 2K14.
Bulunduğu Platformlar: PC, PS3, 360, PS4, Xbox One, ios
