Spider-Man: Far From Home İnceleme

Filmle ilgili konuşmaya başlamadan önce hemen ufak bir durumdan bahsetmek istiyorum. Hepimizin bildiği üzere sadece Spider-Man değil tüm MCU karakterlerinin orijininde çizgi romanlar yatıyor. Yani çoğu insanın bu karakterleri bu kadar sevmesinin asıl nedeni onların çizgi roman sayfalarındaki haliyle bilmeleri, o özellikleriyle hatırlamaları. Bu durumu hepimiz bildiğimize göre, filme geçebiliriz. 

Marvel Sinematik Evren, 22 filmlik kocaman bir dönemi arkasında bıraktı, Avengers: Endgame ile birlikte Infinity Saga'nın sonuna geldik. Spider-Man: Far From Home filmi de Endgame sonrası dünyayı biraz daha anlamak için yapılmış bir film. Bu bariz bir şekilde gözüküyor, özellikle Peter Parker'ın motivasyonlarında bunu açık bir şekilde görebiliyoruz. Ancak filmdeki Peter Parker'da iç gıcıklayan değişik bir hava var, hiç o bildiğimiz Peter Parker hissini alamıyoruz. Zaten mahallemizin sevimli komşusunu New York'tan alıp Avrupa'ya taşıyınca durum biraz tuhaflaşıyor. Belki de Peter jetlag olmuştur?

Her Şeyin Yeni Nesli

Spider-Man'in MCU'ya girmesi oldukça ani bir şekilde oldu. Yani ortada bir sinematik evren varken, bu da bir şekilde ilerliyorken Marvel tarihinin en ikonik karakterini hop diye sinematik evrenin içine koyunca bazı şeyler havada kaldı. Havada kalan şeylerin çoğu da Peter Parker'ın Spider-Man olma motivasyonlarıydı. Örneğin Tom Holland'ın geçtiğimiz dönemde yaptığı "Tony Stark, yeni Ben Amca" açıklamasını neden yaptığını bu filmde çok bariz bir şekilde görüyoruz, bu durumda benim gibi çizgi romana gönül vermiş hayranların canını sıkıyor. 

Peter liseli olunca arkadaş çevresi de liseli oluyor. Peter'ın çevresindeki yeni nesil yan karakterleri ben pek sevemedim. Yani yeni nesil MJ, Flash, Ned ve diğer liseliler biraz tuhaf geliyor bana. Bir Spider-Man filminden görmek isteyeceğim şeyler öyle bir arkadaş ortamı değildi. Hadi işin o kısmını Peter'ın yaş durumu bahanesiyle açıklayabilelim ki bu açıklama da benim için tatmin edici olmaz. Peter Parker'ın hal ve hareketleri gerçekten beni şok etti. 

"Büyük güç, büyük sorumluluk gerektirir" mottosunu bilmeyen bir Peter Parker ile karşı karşıyayız. 16 yaşındaki Peter'da biraz bezginlik ve bıkkınlık var, kaldı ki her durumda ayağa kalkmayı bilen, tüm olumsuzluklara rağmen bir çıkar yol bulabilen Peter için bu ruh hali anlamsızdı. MCU'da Tony Stark ile aralarında olan bağın kuvvetini belirtmek için Peter'dan çok şey götürmüşler, çizgi romanlar tarihinin en özel karakterlerinden birisini sinema ekranında duygusal bir ergen olarak görmek, bana klasik Amerikan "Teen Drama" yani ergen draması filmlerini hatırlattı. Yine tekrar ediyorum, bu benim bir Spider-Man filminden görmek isteyeceğim bir şey değildi.

Kim İyi, Kim Kötü?

Sürprizleri bozmadan filmin kötü karakteri Mysterio'yu anlatmak biraz zor olacak. Ancak şunu tüm içtenliğimle söyleyebilirim ki Jake Gyllenhaal harika bir iş çıkarmış. Bana göre açık arayla filmin en güzel şeyi Mysterio karakteriydi. Hatta çizgi romanlardaki klasik Mysterio hikayesini alıp MCU'ya çok güzel uyarlamışlar, bunu jenerik sonrası sahne ile de harika bir şekilde taçlandırmışlar. Şimdiden söyleyeyim filmin iki jenerik sonrası sahnesini de mutlaka izleyin. 

Mysterio denilince akla gelen ilk şey muhtemelen manipülasyondur. Jake Gyllenhaal'in karakteri bunu o kadar iyi bir şekilde yapıyor ki filmde kendisine hayran kalmamak elde değil. Tabii Mysterio'dan bahsederken filmin görselliğini de övmeden geçmemek lazım. Filmi izlemeyi düşünüyorsanız ve imkanınız varsa IMAX tercih etmenizi öneririm. Özellikle Mysterio sahneleri gerçekten çok başarılı olmuş. 

Quentin Beck'in arka planı ve motivasyonları çizgi romanlardakine biraz benzer bir şekilde MCU'ya adapte edilmiş, bence bu adaptasyonda büyük bir başarı söz konusu. Özellikle Iron Man filminde Mandarin gibi bir kötünün başarısız adaptasyonunu düşününce Quentin Beck'in başarısına bir kez daha şapka çıkarıyorsunuz. Keşke aynı şeyleri filmin ana karakteri Peter Parker için de söyleyebilseydim, ancak Peter beni büyük hayal kırıklığına uğrattı. 

Peter tınlaması

Spider-Man'in güçleri diyince akla gelen en önemli özelliklerden birisi şüphesiz "örümcek hisleri" ancak bu hisleri MCU'da pek göremiyorduk. Film, bu konuya da dikkat çekmiş. Filmde Peter'ın örümcek hisleri önemli bir rol oynuyor. Zaten yeni yeni Spider-Man olmaya başlamış Peter'ın hemen güçlerinde ustalaşmasını beklemek biraz haksızlık olurdu. Yine de bazı sahnelerde bu "tınlamaya" dikkat çekmek için biraz saçmalıklar yapılmış. 

Yeni nesil MCU Spider-Man'inde en anlam veremediğim olaylardan birisi de neredeyse herkesin Peter'ın kimliğini bilmesi. Çizgi romanlar tarihinde belki de en ciddi şekilde gizli kimliğini koruyan karakter Peter Parker olmuştur. Filmde sanki hiç öyle bir olay yokmuş da Peter'ın süper kahraman olması normalmiş gibi bir algı var, MCU'nun böyle bir algı yaratmasına anlam verebilmek benim açımdan pek mümkün değil. 

İşin biraz daha aksiyon kısmına gelecek olursak, film en azından aksiyon ve görsellik açısından tatmin ediciydi. Peter'ı oldukça yaratıcı şekillerde dövüşürken görmeyi başardık. Zaten Spider-Man ile Peter Parker'ı ayıracak olursak Spider-Man yine kabul edilebilir düzeydeydi beni çok fazla hayal kırıklığına uğratan kısım Peter Parker'ın yaptıklarıydı. Peter ve Spider-Man'i birbirinden ayrı düşününce de doğal olarak filmin tadı kaçıyor. 

Spider-Man bir tehdit mi?!

Genel olarak filmi toparlamak gerekirse, bazı kritik sahnelerde Peter Parker öyle büyük hatalar yapıyor ki hani bunları spoiler vermeden anlatmak gerçekten çok zor. Ancak şunu söyleyebilirim birkaç sefer "Peter bunu nasıl yapar ya?!" diye düşünüyorsunuz ve yaptıklarından doğan sonuçların felakete gideceğini çok önceden kestirebiliyorsunuz. Bu konuda çok dert yandım ama cidden Spider-Man/Peter Parker karakteri benim için çizgi romanlardaki en özel karakterlerden birisiydi, onu bu şekilde görünce üzüldüm. 

Tabii şunun da açık ve net bir şekilde farkındayım, burası bir sinematik evren ve çizgi romanlardan bağımsız olarak ilerliyor. Yani Peter'ın yaptıklarını biraz daha MCU içerisinde değerlendirmek gerekiyor. Olaylara o açıdan bakınca belki biraz tutarlılık bulabiliriz ama genel olarak söylediğim hatalar/kararlar yine de anlamsız ve üzücü duruyor. Ben Amca'nın MCU içerisinde çok büyük rol oynamaması Peter'ın motivasyon konusunda ciddi düşüşler yaşamasına yol açmış. 

Tony Stark - Peter Parker ilişkisi filmin ana dinamiklerinden birisi, Peter'ın bir akıl hocası arama arzusu filmi oldukça garip bir hale sokuyor. Mysterio'nun bu kadar parlamasında bu durumun da büyük bir rolü var. Tabii sadece bu değil, karakterin altyapısı gayet güzel bir şekilde hazırlanmış. Filmin ilk jenerik sonrası sahnesi başlarda eğlenceli gözükse de sonlarına doğru olan şey akıl alır gibi değil, Spider-Man'e tamamen ters bir durum gibi gözüküyor. İkinci sahne ise MCU'nun geleceğiyle doğrudan bağlantılı gibi. İki sahneyi de mutlaka izleyin. 

• Spider-Man: Far From Home'da Görmemiz Kesinleşen Kostümler
• Tom Holland, Spider-Man/Wolverine Filmi İstiyor

Genel hatlarıyla Spider-Man: Far From Home bir Spider-Man filmi olarak beni çok büyük hayal kırıklığına uğrattı. Spider-Man/Peter Parker'ın sevilme nedenleri nelerse filmde hepsiyle ilgili biraz şüphe, biraz hayal kırıklığı var. Filmin aksiyon kısımları ve görselliği dediğim gibi oldukça iyi olmuş. Yani eğer Spider-Man filmi olmadan filme bakabilirsek film tatmin edici olabilir. Adettendir yine puan vereyim, biraz üzerinde konuşulacak materyal olsun :) Filme puanım 7/10.