Indika - İnceleme

Peşin peşin söylüyorum, Indika duyurulduğu anda kalbimi kazanmıştı. Sanat tasarımı, fragmandaki müzikler, kamera açıları ve tekinsiz havası resmen ağzımın sularını akıtmıştı. Yıllardır ilk defa bir oyunu heyecan ile beklemeye başlamıştım. Beklemesine bekliyordum ama ne beklediğim konusunda en ufak bir fikrim dahi yoktu. Sinematik bir yapım olacağını tahmin ediyordum ama bu bir yürüme simülatörü mü olacaktı yoksa The Last of Us ayarında aksiyonlu bir macera mı tahmin etmek mümkün değildi. Ama ilginç bir şekilde Indika tam olarak beklediğim gibi bir oyun çıktı.

Küçük bir kabus

Sanırım atmosfer olarak en çok Little Nightmares’a benziyor. Bir çocuk olmasak da anlamsız, acımasız ve bizi umursamayan büyük bir dünya hissini çok net veriyor Indika. İlerideki bölümlerde bunu daha net fark etsek de başlarda bile binalar sanki gereğinden fazla büyükmüş gibi hissettim. Monoton renk paleti ve ilginç kamera açıları bu hissi iyice kabartıyor.
Little Nightmares’tan farklı olarak hikâye sadece bölüm tasarımlarıyla aktarılmıyor. Karakterler oyun boyunca bolca konuşuyor. Indika’nın tek olduğu sahneler dahi kendisini rahat bırakmayan şeytanın monologlarıyla geçiyor. Tahmin edebileceğiniz üzere bu diyaloglar ve monologlar Rusya’nın oldukça katı Ortodoks inanışı ve genel bir din eleştirisi etrafında dönüyor. Bütün çabalarına rağmen topluma ayak uyduramayan, gelenekleri sorgulamaya cüret eden Indika, manastırda dahi kabul görmüyor. Adeta vebalıymışçasına dışlanıyor. Geliştiriciler dini gelenekler ve toplumdaki rolü hakkındaki duygularını ve düşüncelerini pek saklamamış anlayacağınız.

Tanrı insan için midir?

İnançlı birisi olmasam da tanrının ve dinin toplum üzerindeki olumlu ve olumsuz etkilerini, tanrının varlığını ve gerekliliğini tartışmayı severim. İnançlı insanların bakış açıları ve düşünceleri epey ilgimi çekiyor. Bu yüzden tahmin edersiniz ki Indika beni epey düşündürdü. Hayır, aklımı başımdan alıp ufkumu iki katına çıkarmadı. Tanrının varlığını ve rolünü sorgulayan birçok sorusuna cevap bulabildim. Kendi başına eğlenceli bir egzersiz olsa da beni ikna etmeye yetmedi. Öte yandan dinin şekillendirdiği, hiçbir şeyi sorgulamayan toplumun saçmalığını ve problemlerini oldukça güzel bir şekilde gözler önüne sermeyi başarmışlar.

Oyunun anlatısı ve diyalogları her ne kadar hoş olsalar da oynanış konusunda biraz eksik kalmış gibi hissettim. Yanlış anlamayın, yürüme simülatörlerini seviyorum. Sakin bir şekilde anlatılan hikâyeyi desteleyen ortamlarda gezinmek hoşuma gidiyor. Üstelik Indika bir yürüme simülatörü değil. Çok zor olmasalar da çevre bulmacaları ve bir tane de aksiyonlu kovalamaca sahnesi var. Ama diyaloglardaki argümanlarını destekleyecek mekanik ekleselermiş şahane olurmuş.

Mekaniklerin yanı sıra daha fazla bulmaca görmeyi bekliyordum açıkçası. Özellikle demoda gördüğümüz, iki dünya arasında gidip geldiğimiz bulmaca epey hoşuma gitmişti. Hem farklı hem de oyunun temasına çok güzel oturuyordu. Ne yazık ki bu bulmacadan toplamda iki tane var.

Kısa ve öz

Indika’nın üç buçuk-dört saatlik oyun süresi de kimisini üzecektir. Açıkçası hikâyesini anlatıp, söyleyeceğini söyleyip gittiği için memnunum. Sadece uzatmış olmak için uzatmamış geliştiriciler. Eğer kodu gelmemiş olsaydı da gözümü kırpmadan parasını verirdim. Ama Türkiye şartlarında her ne kadar güzel de olsa dört saat için 500 lira vermek isteyecek kaç kişi çıkar bilemedim doğrusu. Oldukça çizgisel olduğu için başarım toplamak dışında tekrar oynanabilirliği de yok oyunun.

Son olarak seslendirmeyi de övmeden geçmeyeyim. Şeytan’ı Efim Shifrin diye oldukça ünlü bir aktör seslendiriyor zaten. Indika ve yol arkadaşı Ilya’yı seslendiren sanatçıları da oldukça başarılı buldum. Diyalogları kulağıma çok doğal geldi. İngilizcesini henüz oynamadığım için o konuda bir yorum yapamayacağım. Zaten daha otantik olması için Rusça seslendirme ve İngilizce altyazıyla oynamanızı tavsiye ediyorum. Sonuçta Metro’yu, S.T.A.L.K.E.R.’ları da öyle oynuyorsunuz değil mi? Onları da Rusça oynuyorsunuz DEĞİL Mİ?

Özetle Indika olmuş arkadaşlar. Odd Meter istediği mesajı oldukça net bir şekilde diyaloglarla aktarıyor, çevre tasarımları ve sanat tarzıyla da vurguluyor. Anlattığı hikâye için dört saat yeterli bir zaman olsa da oyuna doyamadığım, Indika ve Ilya ile daha fazla zaman geçirmek istediğim için şahsen pek tatmin olmadım. Ama kısa ve öz olması gereksiz yere uzun olmasından iyidir.