Wintermoor Tactics Club – İnceleme

Son dönemlerde peş peşe taktik strateji oyunları mı çıkıyor yoksa bana mı öyle geliyor? XCOM: Chimera Squad ve Gears Tactics gibi görece iki büyük oyunun arasına bir bağımsız yapım olarak sokulmakta Wintermoor Tactics Club. Tabii o oyunlardan daha farklı bir yapısı, kendine has bir tarzı olduğunu, mütevazı bütçesini şirin görsel tarzı ve çocuklara / gençlere öğütler tadında detaylar da bulunan, kimi zaman da satır aralarına esprilerin serpiştirildiği hikayesiyle dengelemeye çalıştığını belirtmek gerek. Bunda ne kadar başarılı olmuş, dilerseniz onu da hep beraber değerlendirilelim.

Burası Wintermoor, buradan çıkış yok :) (Wintermoor’da kartopu savaşları)

Başkarakterimiz Alicia Wintermoor Lisesi’nde eğitimine devam eden, hevesli bir öğrenci. Oyunumuz lise kulüpleri ile ilgili bir hikâye üzerinden ilerliyor. Günün birinde lise müdürümüz Enfield bütün öğrencilerini topluyor ve bir kartopu savaşı yapılacağını, bütün öğrenci kulüplerinin zorunlu olarak bu yarışmaya katılacağını, katılmayanların veya katılıp da mücadeleyi kaybeden kulüplerin kapatılacağını, bu yarışı kazanan kulübün ise ‘Ultimate Club’ olacağını duyuruyor.

Alicia ve arkadaşlarının mensubu olduğu ‘Tactics Club’, C&C rol yapma oyunu seven öğrencilerin bir araya geldiği bir kulüp. Kulübe üye 3 arkadaş, müdürün dayattığı bu mücadeleye giriş konusunda epey isteksizler, ancak kulübün varlığını sürdürebilmesi için mecburen bu yarışa ortak oluyorlar. Ama bir yandan da müdürün neden böyle bir şey yaptığını, öğrenci kulüplerini sonlandırmak gibi bir noktaya nasıl vardığını araştırmaktan da geri durmuyorlar. Bu araştırmalar da ekibimizi çok farklı noktalara götürüyor.

Adım adım finale doğru yol almaya çalışırken, her bir bölümde hem rakip kulüpleri hem de o kulüplere üye olan öğrencileri tanıyoruz. Tanıdığımız her öğrenci ile de hikâyeye yeni bir renk katılmış oluyor.

Stratejisi iyi olan kazansın

Oyunun farklı kısımları mevcut. Kimi yerlerde görsel roman tarzında ilerliyor, kimi yerlerde harita üzerindeki bir noktadan diğer bir noktaya haber taşımaktan ibaret roller üstleniyoruz, kimi yerlerde bir yeri incelemek, bir rakip takımı gözlemlemek gibi işlere girişiyoruz, kimi zaman da kulüp odamızda bir araya gelip C&C (oyundaki RYO setinin adı, nasıl, güzel esinlenmişler mi:)) oynuyoruz.

Her bir bölümün sonunda da rakip kulüp ile kartopu savaşına girişiyoruz, ama esasında bu savaşlar da birer sıra tabanlı çatışma şeklinde çıkıyor karşımıza. Yani kartopu savaşından ziyade büyücünüzü, savaşçınızı, okçunuzu, süvarinizi sahaya sürdüğünüz bir çatışma olarak tanımlamak mümkün; kulüp odasındaki C&C oyunundan tek farkı rakiplerinizin diğer kulüp üyeleri olması.

Ekibimizde başlangıçta Alicia, Colin ve Jacob yer alırken, oyunun ilerleyen kısımlarında ekibimiz yavaş yavaş büyüyor; Jania, Alicia, Batu, Duncan gibi isimler de saflarımıza katılıyor.

Her bir bölümde farklı bir kulüp ile mücadeleye girişiyoruz. Bu kulüplerin kendilerine has özellikleri oluyor. Mesela Binicilik Kulübü, okulda gerçek bir at bulunmasına izin verilmeyince robot at yapıp sizinle mücadelede sahaya sürebiliyorlar. Dilerseniz, rakip kulüp hakkında araştırma yapabilir, onları gizlice dinleyip kendileri hakkında fikir sahibi olabilirsiniz. Bu da onlarla çatışırken ya size avantaj sağlıyor, ya da rakip kulübün size karşı avantajlı bir konuma gelmesine engel oluyor.

Yendiğiniz her bir kulüpten bir öğrenci sonrasında sizin kulübünüzle bir şekilde irtibat kuruyor ve siz de onları kulübe üye yapmak için elinizden geleni yapıyorsunuz. Her bir kişi için bir senaryo oluşturuyor ve ekibinizle bunu oynuyorsunuz C&C senaryoları yerine. Böylece o kişi de sizinle bir bağ kuruyor, özel yetenekleri, C&C dünyasındaki karakteri şekilleniyor. Böylece bir sonraki rakibinizin karşısına daha geniş bir karakter havuzu ile çıkma şansınız oluyor.

Senaryoyu yazarken, o karakterin özelliklerini, beklentilerini göz önünde bulundurmak gerekiyor. Bu da oyun içinde oyun havası veren detaylardan birisi olarak dikkatinizi çekebilir. Misal oyunda sevdiğim karakterlerden birisi olan Batu, Moğolistan’dan gelmiş, sessiz sakin bir çocuk (aşırı sessiz, başlarda ağzından kerpetenle alıyoruz lafları:)). Herkes ona Moğollardan, akınlardan, istiladan vs. bahsediyor, ondan hep bu konularda bir beklenti içerisine giriyorlar. Halbuki Batu, resim yapmayı, sanatla uğraşmayı seviyor. Başkalarının kendisini anlamadığı düşüncesiyle de kendi içine kapanmış durumda. Bir de binicilik kulübünde olmasından da anlayabileceğimiz üzere, atları seven bir karakter. İşte ona öyle bir senaryo yazıyoruz ki, ryo içerisindeki karakteri süvari oluyor, saf at ırkının koruyucusu bir savaşçı haline geliyor, bunların baş düşmanı olan bir diğer ırkla mücadele konusunda da diğer ekip üyelerimizin desteğini alıyor. Böylece birbirleriyle daha sıcak bir iletişim kurabiliyor ve bir ekip haline gelebiliyorlar. Öncesinde ve sonrasında ekibe katılan her öğrenci için buna benzer bir tablo yaşıyoruz.

C&C oyununuzu nasıl alırdınız?

Ana görevimiz; her bir bölümde bir öğrencinin ekibimize katılmasını sağlayan senaryo yazımı ve oyun kısmını halletmek, sonra da bölüm sonunda rakip kulübü alt etmek şeklinde ilerliyor. Ama dilersek yan görevlere de yönelebiliyoruz. Bizden yardım isteyen farklı öğrencilere bu konuda destek olmak, ya yeni bir özellik ya da bir ekipman kazandırıyor karakterlerimize. Ayrıca, isteğe bağlı C&C oyunlarıyla karakterlerimizi geliştirebiliyor, yeni yetenekler edinebiliyoruz.

Bütün bunlar olup biterken bir yandan da müdürün neden böyle bir şeye kalkıştığını çözmeye çalışıyoruz. Bunun için sağı solu karıştırıyor, bilgi topluyor ve olayın bambaşka bir boyutu olduğunu öğreniyoruz. Bir noktadan sonra işler çetrefilli bir hal alıyor, fantastik kurgu gerçekliğimiz haline geliyor, kendimize yeni bir baş düşman ediniveriyoruz. Tabii bir de gizli bir yapılanma, maskeli bir grup çıkıveriyor karşımıza, son çatışmaya giderken bir de bu grupla mücadele etmek durumunda kalıyoruz.

Açıkçası çok da zorlu mücadelelerle karşılaştığımız söylenemez. Ama sığ bir oyun da değil. Her bir çatışmaya girerken ekip üyelerinizden üçünü seçebiliyorsunuz. Bu, çatışma esnasında nasıl bir yol izleyeceğinizi doğrudan etkileyen bir tercih. Doğrudan fiziksel saldırılar yapan bir ekibiniz mi olacak, büyülerle mi ilerleyeceksiniz, yakın saldırıyı mı menzilliyi mi tercih edeceksiniz veya hangi karakterin hangi özellik grubunu kullanacaksınız, bunlar çeşitlilik sağlayan noktalar.

Çatışmalar esnasında taktik yetenek kullanımı için bir puan birikiyor. Bu özel yeteneklerle özel saldırılar yapabiliyor, bu sayede çatışmayı çok daha kısa sürede bitirme şansına erişiyorsunuz. Özellikle Baphomet’in bir yeteneği var ki, evlere şenlik, aynı anda birden çok düşmanı alt etmenize imkân veriyor. Karakter yetenekleri ve geliştirmeler kısmı belki çok detaylı değil, ama yine de yeterli düzeyde olduğu söylenebilir, fazlasını arattırmıyor.

Yan görevleriyle birlikte yaklaşık 10-12 saatlik bir oyun süresi söz konusu. Bu sürede çok da göze batan bir nokta olmuyor açıkçası. Belki son bölümü biraz daha farklı yazılabilirmiş, ama sonuçta bir lise hikayesi, sunması gerektiği kadarını vermiş durumda. Oyunun bir yandan gençlik hikayeleri tadında ilerleyen, bir yandan da araya göndermelerin, esprilerin serpiştirildiği bir senaryosu var; ne kadar ilginizi çekeceği bu tarz yapımlara karşı yaklaşımınıza bağlı.