Killer is Dead İnceleme

TANRI KRALİÇEYİ KORUSUN (ÖLDÜ)

Bu yazı daha önce Oyungezer dergisinde yayınlanmıştır.

PC sahiplerinin çeşitli konsol oyunlarını PC’de görme isteklerini anlıyor olsam da, her zaman mantıklı bulduğumu söyleyemem. Nasıl ki her PC oyunu konsollarda boy göster(e)miyor, aynı şey konsol oyunları için de geçerli. Örneğin No More Heroes, Killer 7, Lollipop Chainsaw, Shadow of Damned gibi oyunlarla adını “uçuk kaçık” yapımcılar arasına yazdıran Goichi Suda (bilinen adıyla Suda 51) PC oyuncuları tarafından o kadar darlandı ki son oyunu Killer Is Dead PC’ye çıkmasa linç filan çıkacaktı. Nitekim Suda 51 en zayıf oyunu ile PC’deki yerini almış oldu. Mutlu musunuz he, mutlu musunuz?

kid-1

Hani pek çok güzel fikrin mundar edildiği oyunlar vardır, heh, işte Killer Is Dead tam o kulvarın oyunu. Killer 7’ın ruhani devamı gibi gözükse de Killer Is Dead (KID) kendi yolunda giden bir yapım. Cel-shade grafik tonlarının biraz daha gerçeğe yakın hali ile yoğurulmuş diyebiliriz. Sibernetiğin peynir ekmek gibi tüketildiği bir zamanda geçen oyunda Mondo adında bir infazcıyı yönlendiriyoruz. Mondo'nun çalıştığı şirket (Bryan) gündeme oturan kötü adamları, katilleri, suikastçileri bulup para karşılığında yok etmektedir. Mondo da bu şirketin en ölümcül çalışanı işte. Her bölümde birini temizliyor, parasını alıyor ve DmC’de olduğu gibi bir sonraki seviyeye geçiyor. DmC dediysek elbette KID onun yanına yaklaşamıyor hiçbir anlamda. Suda 51 soyut kavramlar konusunda kafayı kırmış biri ama yine de bir altmetin bulunabilirdi eserlerinde, yani anlamsız değildi. KID ise son derece anlamsız. Bir bakmışsınız bir masal evrenindesiniz, bir bakmışsınız rüyadasınız, boyası bitmiş bir ressamın tablosunun içerisinde gibisiniz. Bölümler ilginç, bazen yaratıcı; ona diyecek laf yok ama “Niye ki?” sorusu hiç cevap bulamıyor bu oyunda. Bu da haliyle hikâye sever oyuncular için aşılması büyük bir duvar.

kid-2

O kadar güzel bölümler o kadar boş ki, 10 saniyede geçiyorsunuz. Yazık.

VAZO KESEN İNFAZCI

Hadi diyelim hikâye bir şekilde geçti; oynanış nasıl? Yani bu eller Ninja Gaiden’lar oynadı, DmC’ler gördü, Yaiba denedi, MGS: Revengeance bile tecrübe etti; KID’ın bunların yanında zayıf kaldığı bir gerçek ama korkunç da değil. Siber kolunuz zırt pırt değişebiliyor, bir bakmışsınız taramalı tüfek olmuş bir bakmışsınız matkap. Diğer elinizde de en keskininden bir kılıç; etrafı kesmekten başka bir şey yapmıyorsunuz. Gard alma, hızla kaçma, kapma, son vuruş yapma gibi klasik öğelerden oluşuyor oynanış. Kan-metreniz dolunca da FPS kamerasına geçiyor ve saniyede bir milyar kılıç darbesi yaparak düşmanlarınızı kuşbaşı yapabiliyorsunuz yapmasına da, oyundaki o çizgi roman havası ve ergenlik hali yine de yolunuzu kesiyor. Ya oyunda jigolo modu var! Barda oturmuş yan masadaki kadının orasına burasına bakıyor, hediyeler veriyor, flört puanları kazanıyor, onlarla da yeni silahlara filan erişiyorsunuz. Suda 51’in bu liseli triplerinde elbette oyunun ilk önce konsollara hazırlanmasının, sonra da oyunun başta Japonya’ya hitap etmesinin büyük payı var. Japon kardeşlerimiz seviyor böyle şeyleri, yapımcılar da ekliyor çok satsın oyun diye ama batılı konsol (ve PC) sahipleri işte cinselliğin bu şekilde kullanımından rahatsız olabiliyor.

kid-3

Oyunun Nightmare Edition versiyonunda x-ray gözlüğü var. Kıyafetlerin altındakileri gösteriyor. Kullanım yerini anlamışsınızdır bence!

Suda 51’in pek çok güzel oyunu var, yalan yok, PC oyuncularının onları kaçırması cidden bir kayıp ama KID asla o kayıplardan biri olmayacaktı. Oyun facia değil ama ufak bir ilgili alanına hitap ediyor. Orta halli oynanış süresi, gerçek-üstü ara sahneleri, ergen cinselliği, diyalogları, empatiye kapalı karakterleri, biraz yaratıcı bölümleri ve bossları, kolay oynanışı ve nefis görsel konsepti artık ne kadar ilginizi çekiyorsa Killer Is Dead o kadar sizlik demektir. Bundan sonra bir oyuna “PC’ye de çıksın!” derken iki kere düşünün lütfen, sonra onu inceleyen yazarlarınız taşla eziyor kendisini!

NOT