Final Fantasy VII Remake Intergrade - İnceleme

İyi bir oyunu alıp daha da iyi hâle getirmek her yiğidin harcı değildir. Söz konusu bir de Final Fantasy VII gibi zamansız bir klasiği daha iyi hâle getirmekse, eh… imkânsız diyemeyeceğim, zira FFVII Remake’in geçen sene bunu başardığını biliyoruz zaten. Peki onun daha da üzerine çıkmak mümkün mü? Intergrade onun cevabını veriyor işte.

Bunun iddialı bir giriş olduğunun farkındayım ama orijinal FFVII ve Remake arasındaki gibi bir sıçramadan bahsetmiyorum haliyle; onu açıklığa kavuşturayım hemen. Intergrade, Remake’in üzerine büyük ölçüde görsel bir cila atıyor. Arada ufak tefek eksik kalmış bazı şeylere de el atıp işinizi kolaylaştırıyor ama bunlar öyle çok devasa şeyler değiller. Birçoğunu oynarken farkına bile varmayacaksınız hatta ama yine de tecrübenizi olumlu etkileyecekler. (Synergy gibi bazı spesifik Materia’lar elden geçmiş, düşmanlar artık bloklanamaz saldırı yaptığında kafalarının tepesinde “!” işareti çıkıyor vb.)

Görsel olarak PS4 Remake ve PS5 Intergrade’i yan yana koyduğunuzdaysa fark iyice ortaya çıkmaya başlıyor. Zaten PS4 sürümüne getirilen en sesli eleştiriler de bazı mekân modellerinin korkunç düşük çözünürlükte yapılmış olmasından kaynaklanıyordu genelde. Cloud’un Sektör 7’de kaldığı dairenin adı çıkmış kapısı, arka planda kalan şehir ve gökyüzü modellemeleri gibi PS4’te facia olan detaylar bu sefer hak ettikleri güçlü görselliğe kavuşmuş. Bununla da kalmamışlar, PS5’in taze ve bol gücünden sonuna kadar yararlanacak şekilde özellikle de önemli sahnelerin ışıklandırılmalarını, gölgelendirmelerini komple değiştirmişler. Aradaki farkın ilk bakışta gün gibi fark edildiği sahneler de bu baştan yapılmış sahneler oluyor genelde. Bir de bütün bunların PS5’in artık damgası olmuş bir şekilde neredeyse hiç yükleme süresi olmadan şak diye açılıyor olması da bu tecrübeyi daha keyifli kılıyor.

Bana yunusla adam dövdürttüler!

Intergrade’in bir diğer yeni güzelliği de artık günümüz oyunlarının olmazsa olmazı olan Fotoğraf Modu. Yenilenmiş nefis görselliğin de etkisiyle kendinizi sıklıkla fotoğraf çekerken bulacaksınız zaten ister istemez. “Tifa ne güzel tekme attı”, “Aerith ne tatlı güldü”, “Barret ne biçim taradı”, “Cloud dans etmem diyordu hani, şu hareketlere bak!” falan derken PS5’in Media klasörünü şişirme garantili adeta. Zaten sayfanın dört bir yanını süsleyen görsellerden de fark etmişsinizdir muhtemelen. Bu açıdan tek şikâyetim Fotoğraf Modunun yeterince serbestlik vermemesi. Kamerayı demirlendiği noktadan çok fazla oynatmak mümkün değil ve resim üzerindeki hakimiyetiniz de büyük ölçüde önceden belirlenmiş filtrelerle sınırlı. Kötü demeye dilim varmaz ama Part 2’ye azıcık daha geliştirirlerse tadından yenmez gerçekten.

Bunun dışında Intergrade, bildiğiniz Final Fantasy VII Remake işte. Ben zaten büyük bir FF VII hayranı olduğumdan müthiş keyif alarak platinlememişim gibi oturup Intergrade’i bir daha baştan sona Hard’da oynadım; pişman da değilim doğrusunu isterseniz. Ne de olsa iyi bir Remake’in en güzel göstergesi aradan geçen onca zamana (dile kolay, 24 yıl!) rağmen oynanışıyla, konusuyla, karakterleriyle ve işlenişiyle hâlâ modern hissettirebilmesi olsa gerek. Final Fantasy VII Remake bu saydıklarımın tamamını muhteşem bir şekilde yapmakla kalmıyor, aynı zamanda orijinal oyundan bildiğimizi sandığımız kısımlara çeşitli sürprizler serpiştirerek yeni bir hava katmayı da başarıyor eski tarife. Bu da onu Remake’ler söz konusu olduğunda ders olarak okutulacak ilk oyunlardan biri yapıyor. Intergrade ise o pastanın üzerindeki çilek olarak son dokunuşu yapıyor…

Ninja yıldızı atmaya çok alıştım, yanlışlıkla Buster Sword’ü de fırlatmaya çalışıyorum. İmdat!

Gelelim PS5 sahiplerine özel yeni hikâyeyi içeren Episode INTERmission’a. Ana oyundan ayrı bir bölüm olarak başlatabildiğimiz bu senaryo, ana hikâyede ekibin Reaktör 5’i patlattığı ve Cloud’un aşağı düşüp kayıplara karıştığı araya tekabül ediyor. Cloud Chapter 8 – Budding Bodyguard’da Aerith ile beraber Turk’lerden kaçarken üzerinde Moogle kostümüyle Midgar’a gelen heyecanlı Materia avcısı Yuffie Kisaragi’yi oynuyoruz direkt. Ana oyunu tekrar oynarken fark ettiğim üzere INTERmission’ın yolunu çok önceden yapmışlar. Reaktör 5 öncesinde çıktığımız görevde Biggs, Cloud’a “Diğer AVALANCHE ekiplerinden birisi Wutai ile anlaşma yapmış ve onlara Midgar’da bulup bulabilecekleri bütün Materia’ları teklif etmiş. Ne dersin, doğruluğu var mıdır?” diye soruyordu. INTERmission konuyu tam olarak buradan ele alıyor. Shinra’ya kök söktürmek ve Materia çiğnemek için şehre gelen Yuffie, Materia’sı kalmadığı için doğrudan Shinra’ya kök söktürme işine kolları sıvıyor.

Özellikle ilk bölüm büyük ölçüde ana oyunda da gezip aşındırdığınız bölgeleri içerdiğinden “Ee, bu mu yani?!” hissiyatına kapılabilirsiniz. Kapılmayın. Zira Yuffie’nin gerek Cloud’a kıyasla çok daha neşeli ve heyecanlı bir karakter olması gerekse de olayların işlenişi, size sunuluşuyla “yine aynı bölgeleri basıp geçmişler” hissiyatına kapılmıyorsunuz pek. Hatta tam aksine, oyun bunu avantajına kullanmayı çok iyi başarıyor. Mesela daha başlarda bir sahnede Reaktör 5’ten dönen Tifa ve Barret’ı şöyle bir uzaktan görüyorsunuz ancak yanınızdakiler “Bunlar da işte bizden kopup kendi başlarına takılan ve Reaktör falan patlatan diğer ekip” dediğinde ana hikâyede iması yapılan bazı taşlar bir anda yerine oturmuş ve anlamlandırılmış oluyor.

İkinci bölümse ilkine kıyasla daha bol aksiyonlu ve hızlı ilerliyor. Burada da Shinra’nın yeraltındaki gizli laboratuvarlarını arşınlayıp Yuffie’nin peşinde olduğu “en güçlü Materia”yı bulmaya çalışıyoruz. Bu sırada ana oyundan tanıdığımız (ve INTERmission’ın promo videolarında da bolca gösterilen) Scarlet ile ufak bir çatışmamız oluyor. Sonuç olarak hikâyeye hâkim arkadaşların tahmin edeceği malum bir sahneyle birlikte Yuffie özel bölümümüzün sonuna geliyoruz. Açıkçası çok aşırı uzun bir bölüm olmamasına rağmen tatmin edici bir doluluğa sahip buldum. Yan görevlere (Fort Condor, Happy Turtle afişleri vs.) dalarsanız aşağı yukarı 7-8 saatlik bir zamanınızı alacaktır INTERmission. Üzerine bir de bütün Trophy’leri tamamlamak isterseniz oyunu Hard’da bitirmek ve ekstra bossları dövmek derken iki katından uzun bir süreyi daha PS5 başında geçirmeniz işten değil.

Haiku gibi adam dövmek…

Ancak tabii bu kadar süre boyunca sizi başına çakılı tutmak için sağlam bir oynanışa da ihtiyaç var. Part 2’deki karakterlerin ne kadar farklı ve ilginç olacağına dair bir nevi minik bir demo olan Yuffie’yle oynaması ne kadar keyifli? Remake’te Tifa için sürekli “Şiir gibi adam dövüyor” diyen ben hayret ederek gördüm ki Yuffie daha da çevik ve seri bir şekilde haiku gibi adam dövüyor! Üzerine yıldız fırlatma ve rakibin zayıflıklarını sömürme mekaniğine bir alıştınız mı ana oyuna döndüğünüzde de kullanmaya çalışıyorsunuz ama tabii Cloud her ne kadar koca Buster Sword’ü tek elle kaldırıp indirmeye alışmış olsa da fırlatıp sonra kılıca ışınlanma yeteneğinden yoksun ne yazık ki. Özetle diyorum ki, Yuffie o kadar eğlenceli ve iyi bir şekilde entegre edilmiş ki, Intergrade’e döndüğümde yokluğunu çektim gerçekten. Part 2’deki diğer karakterleri bu kadar farklı ve eğlenceli bir şekilde yansıtırlarsa yaşadık! Ha, ama Yuffie’yi bu noktada özel kılan bir detaya daha değinmek istiyorum ki, o da Sonon. Sonon direkt kontrol edemediğimiz ancak Yuffie’ye yolculuğunda eşlik eden bir başka Wutai’lı Ninja. Yetenekleri daha çok tanklamaya elverişli ancak arada Yuffie ile “sinerjisini” aktif hâle getirdiğinizde düşmanın canına okuyacak koreografik takım saldırıları yapıyorlar. (L2’ye basmanız yetiyor açıp kapamak için) Bu da Yuffie’nin oynanışına ekstra bir katman atıp üçüncü bir parti üyesinin eksikliğini çekmenin önüne geçiyor.

Intergrade ve INTERmission, birlikte Final Fantasy VII Remake’i çok güzel günlerin beklediğinin kanlı canlı bir kanıtı adeta. Intergrade incelemesinde de dediğim gibi zaten klasik olan bir oyunu daha da iyi hâle getirmek, üzerine bir de böyle bir ekstra hikâyeyle bile beklentilerin üzerine koyabilmek kolay değil. Bilhassa da Yuffie’nin hikâyesinin sonundaki bazı sürpriz sahneler adeta ağzınıza koca bir parmak bal çalıp Part 2’de göreceklerimiz için kapıyı çok azıcık aralıyor. Eh, benim bütün bu süreçle ilgili tek sorunum Part 2 için daha ne kadar beklememiz gerektiğini bilmiyor oluşum. Ama en azından beklediğimize değeceğine dair bir şüphem yok.