Mayhem Brawler - İnceleme

Hayatında bir kez olsun atari salonuna gitmiş her çocuk, salondan çıktığı andan itibaren hayatının geri kalanını o salonu özleyerek geçirir. Aynı durum benim için de geçerli. Her ne kadar benim dönemimde Street Fighter ve Mortal Kombat gibi dövüş oyunları daha revaçta olsa da benim keyfim ilerlemeli dövüş oyunlarını bitirmekti. O dönem ismini “Mustafalı” olarak bildiğim Cadillacs and Dinosaurs, adını hatırlayamadığım kral Arthur temalı oyun, Dungeons and Dragons’un dövüş oyunu ve elbette Punisher’ın çocukluğumu şekillendirdiğini iddia etmem çok da büyük bir abartı olmaz. Bu yüzden günümüzde artık nesli tükenen bir tür olmaya başlayan bu tarz ilerlemeli dövüş oyunlarından ne geldiyse tabiri caizse uçarak oynadım. Scott Pilgrim vs The World, Castle Crashers ve Streets of Rage derken sonunda benimle aynı geçmişe sahip, benzer anıları yaşamış bir ekibin oyunu çıkageldi. Mayhem Brawler sadece yerli olduğu için desteklenmesi gereken bir oyun değil. Türü çok iyi çözümlemiş ve hem yeterince tanıdık şeyleri hem de bir o kadar da özgün değişiklikleri başarıyla yapabilmiş bir oyun.

Mobil oyun sektöründe başarı hikâyeleri yazdığımız bu dönemde, PC ve diğer platformlar için de önemli oyunlar ardı ardına gelmeye başlıyor. Hero Concept ismini daha önce duymuş olmanız oldukça olası; görünüşü sade, oynaması kompleks Doughlings ile sektöre başarılı bir giriş yapıp oldukça olumlu geri dönüşler almışlardı. Elbette basit bir bulmaca oyunundan ilerlemeli dövüş oyunlarına geçiş yapmak kolay değil.

Beat’em up’lar uzaktan bakıldığında yapması kolay gözükse de aslında son derece komplike ve oynanış odaklı ürünler. Düşünün ki farklı oyunlarda zaman içinde yeni mekanikler ve oyun özellikleri tanıtmak mümkünken bu tarz oyunlarda nasıl başlarsanız sonuna kadar öyle gidiyorsunuz. Elbette daha zor düşmanlar ve farklı özellikli bölüm canavarları var ama bunların tamamı sadece ustalaştıkça geçilen bariyerler. Üstelik iş sadece bunlarla da bitmiyor. Bu tarz bir oyunda ters gidebilecek o kadar çok şey var ki… Düzgün çalışan dövüş mekanikleri, saldırı ve bloklama gibi hareketlerin animasyon kareleri uyumlu olmazsa oyuncu haklı olarak sistemin doğru çalışmadığı düşünebilir. İlgi çekici bölüm tasarımları, değişik özelliklere sahip bölüm sonu canavarları da başarıya giden yolda önemli. Elbette bütün bunları yaparken oyunun benzerlerinden ayrılabilmesi ve özgün kalabilmesi de bir o kadar kritik.

Dayak nedir ve neden atılır?

Mayhem Brawler gibi bir oyun üretirken baş etmeniz gereken zorluklardan sadece birazı bunlar. Özünde basit gözüken bir oyunun bile aslında ne kadar derinliğe sahip olduğunu bilmek, bu oyunu kesinlikle daha fazla takdir etmeme neden oldu. Mayhem Brawler’ın dünyası mutantların, vampirlerin ve kurt adamların olduğu, hikâyenin oyundan çok daha önce yaşamaya başladığı hissini veren iyi düşünülmüş bir içeriğe sahip. Elbette dünya bu kadar doğaüstü yaratıkla doluyken, polis gücünün de sıradan insanların bir tık ötesinde olması gerekiyor. Polis gücünün farklı özelliklere sahip üç üyesi Dolphin, Trouble ve Star oyunda üç oynanabilir kahraman olarak karşımızda olacaklar.

Bu tarz oyunlardan alışılacağı üzere her karakterin farklı tarzları var. Dolphin’in bir başka oyunda muadili olsaydı bu muhtemelen Final Fight’ın Haggar’ı olurdu. Ağır olmasına rağmen güçlü darbeleri var ve düşmanı tuttuğu zaman yere yapıştırmayı rahatlıkla beceriyor. Trouble en dengeli karakter olarak gözükse de düşmanı kanatan pençeleriyle hem hızlı hem de etkili darbeler vurabiliyor. Grubun en güzeli Star ise narin gözükmesine rağmen, telekinetik özellikleriyle özellikle koşarak hızlı ve seri darbeler yapabiliyor.

Öyle ya da böyle bir karakter seçip oyuna başladığınızda kendinizi ister istemez türün en son ve en iyi örneklerinden Streets of Rage ile karşılaştırırken buluyorsunuz. SOR’un doğru yaptığı çok fazla şey var ve bunlardan ders çıkarmak, oyunu parçalarına ayırarak neyin daha iyi olabileceğini anlamaya çalışmak doğru bir yaklaşım olmuş. Mayhem Brawler elbette ki kendisinden önce gelen örnekleri analiz etmiş ama aynı zamanda kendi tarzını da yansıtmayı unutmamış. Öncülü olan oyunlardan daha iyi yaptığı şeyse kesinlikle yaratılan dünya ve karakterlerin canlı tutulması olmuş. Karakterler sadece ara sahnelerde değil, bölümler esnasında da konuşup diyaloğa giriyor ve yorumlar yapıyorlar. Bu sayede dünyayı sadece kendi gözünüzden değil de karakterlerin gözünden de görüp anlama şansınız oluyor.

Birileri Comix Zone mu dedi?

Mayhem Brawler’a alışmak çok zor değil. Köşeleri kullanıp düşmanları sıkıştırarak kombolar yapabilmek ve fırlatmaları farklı pozisyonlarda kullanarak avantaj sağlamak mümkün. Karakterlerin tamamı saldırıları az bir hasar alarak bloke edebiliyorlar. Yere düştükten sonra hızlı saldırı yapan düşmanları saldırılarından sonra hemen haklamak veya menzilli saldırıları savuşturmak için kullanmak da mümkün. Elbette blok saldırıları, tempoları daha belirli olan bölüm patronlarına karşı da gayet güzel işe yarıyor. Öncüllerinden farklı bir oynanış mekaniğiyse özel saldırılarla birlikte gelmiş. Türün müdavimleri bilir, en eski örneklerden beri herkese vurup oyuncunun zarar görmediği saldırıları yapmanın mutlaka bir bedeli olur. Bu bazen yavaş yavaş dolacak şekilde olan sağlık kaybıyken bazense bu jeton atılmadıkça dolmayan tek seferlik bir hakkın tamamen yitip gitmesi anlamına da gelir. Mayhem Brawler’da ise hem bu hareketlerin barı kombo yaptıkça ve eşyalarla doluyorlar bunları kullanmanın çok ciddi bir bedeli yok. Bu değişiklik kâğıt üzerinde basit dursa da aslında oyuna etkisi son derece büyük olmuş. Bölümlerde ilerledikçe karakteri tutarak etkisiz hale getiren canavarların sayısı artıyor. Bunları savuşturmanın yolu elbette onlardan uzak durmak olsa da bu süper hareketler sayesinde biri size vuruyor olsa bile anında karşılık vererek içine girdiğiniz açmazdan çıkmak mümkün oluyor. Bu yüzden karşınızda gerçek bir kurt adam veya safkan vampir varken yapacak en mantıklı hareket ondan bir süre uzak durup diğer zayıf yaratıklarla kapışıp süper güç doldurmak olabiliyor.

Mayhem Brawler’ı oynadıkça karakterlerin üstünde duran küçük ikonlar kaçınılmaz olarak dikkatinizi çekecektir. Başta çok anlamlı gelmeseler de bunların hepsinin önemi var. Örneğin yumruk işareti olan düşmanlar yerden saldırı yaparak kalkıyorlar. Bu da onları yere düşürdükten sonra ya blok hazır beklemeniz ya da oradan uzaklaşmanız gerektiği anlamına geliyor. Artı işaretli düşmanlar kendi canlarını yenileyebilirken, kafasında ördek işareti olan hasımlarınızın ayağa kalkması normale göre biraz daha uzun sürüyor. Bu şekilde yaklaşık 12 küsur sembol var. Hepsini öğrenip nasıl oynandığını anlamak için oyunu en az 2-3 defa baştan sona oynamanız gerekecek ama sonunda o okur yazarlığı kazandığınızda oyun müthiş akıcı hâle gelmiş oluyor.

Az önce Mayhem Brawler’ı tekrar tekrar baştan sona oynamanız gerekebileceğinizden bahsettim ve bu sizi biraz olsun korkutmuş olabilir. Neyse ki oyunu tekrar tekrar oynamak için oldukça iyi bir nedeniniz var. Oyunda belirli noktalarda hikâye dahilinde kararlar vermeniz gerekiyor. Bu kararlar arasında bir karakteri hapse atıp atmamayı seçmek de var, nereye baskın yapacağınıza karar vermek de. Toplamda 12 bölüm var ancak tercihleriniz doğrultusunda sadece 7 bölüm oynamanız mümkün oluyor. Yani hem farklı rotalarla değişik bir oyun deneyimi yaşayabiliyor hem de daha önce görmediğiniz bölüm canavarlarını ve bölümleri görme şansı yakalıyorsunuz. Elbette karakterlerin hikâyeler ve olaylara verdiği tepkileri de insan ister istemez merak ediyor.

Mayhem Brawler’ın oyun içindeki hikâyeye fazla odaklanmış olması hem bir lütuf hem de lanet olmuş. Eğer oyunu normal hızında oynayıp rahatlıkla bitiren bir oyuncuysanız sorun yok. Lakin yüksek zorluk seviyesinde defalarca yanarak baştan oynuyorsanız, sürekli aynı kalan statik diyaloglar biraz kafa ütüleyebiliyor. 10 dakika içinde dört kere ölüp Star’ın her seferinde aynı çocuksu tepkiyi vermesi bir yere kadar katlanılabilir oluyor.

Hero Concept ekibi, oyunu çıkışından sonra da gelişmeye devam edeceğini ve yeni özelliklerin planladığından bahsetti. Bu oldukça iyi bir gelişme çünkü ana hikâyeyi bitirdikten sonra gelen Arcade modu her ne kadar olumlu olsa da bence yeterli bir içerik sayılmaz. Yine adını çokça andığım Streets of Rage ile kıyaslamak gerekirse, tekrar oynanabilirliği sağlayacak farklı değişken efektlerin olduğu bir oyun modu veya oradaki gibi bir ucu açık dalga savunması temalı bir hayatta kalma modu olsaydı gayet mutlu olurdum.

Dürüst olmak gerekirse oyun hakkında fazla şikâyetim yok. Özellikle Steam Demo festivalinde ilk gösterildiğinde animasyonların kare sayısı az olduğu için fazla yapay geldiğinden ve karakterlerin darbelerinin yeterince yansıtılmadığından bahsedenler olmuştu. Şahsen bu benim gözüme bile batmadı ama vaktini ayırıp bu tarz yorumları yapanlar genelde türün hastaları olduğu için oyunu alırken bir ihtimal dikkate almanızda fayda var.

Sıradan bir oyuncu olarak bir tek zorluğun biraz daha dengeli olabileceğini düşünüyorum. Oyunu oynarken bazı bölümleri zorlukla geçerken, kâğıt üzerinde daha zor olması gereken bölümlerde hiç zorlanmadığım da oldu mesela. Bu biraz gelişim hissine de zarar veriyor. Tam oyunda ustalaştığımı hissederken oyunun zaman zaman aşırı kolay, bazense aniden iyice zor olması can sıkıcı olabiliyor.

Dövdüm ama bir sor neden dövdüm?

Mayhem Brawler bu haliyle türünün kodamanlarıyla rahatlıkla baş edebilecek kaliteye sahip bir oyun olmuş. Her yıl dört ya da beş farklı Beat’em up’ı mutlaka oynayan bir oyuncu olarak çoğu zaman oynadıklarımın yarısından azı aklımda kalmış oluyor. Mayhem Brawler’ın hem ilginç karakterleri hem de yaşayan ilginç dünyası ile izini bırakan ve hafızamda yer eden oyunlardan biri olacağına eminim; üstelik bunu bir yerli oyun olduğu için kayırmadan, gönül rahatlığıyla söyleyebiliyorum. Doughlings’den sonra oldukça iddalı ( ve başarılı) bir oyuna daha imza atan Hero Concept kaliteyi bu şekilde arttırmayı devam ederse bundan 2-3 proje sonrasında nasıl işler çıkarırlar hayal dahi edemiyorum.