Ratchet & Clank: Rift Apart (PC) - İnceleme

Sony’nin Playstation’a özel oyunlarını PC’ye getirmesi olayı başlayalı tam 3 sene oldu ama bütün bu mevzu bana hâlâ garip geliyor arkadaşlar. Horizon: Zero Dawn’u Steam kütüphanemde ilk gördüğümde cidden paralel evrene ışınlanmış gibi hissetmiştim. Hadi Spider-Man neyse ama klavye ve fareyle Kratos falan kontrol edip elle kelle kopardım yahu? Nathan Drake ile ilk defa rahat rahat alnının çatından adam vurdum? Allah’tan orijinal God of War üçlemesini getirmediler, çünkü patakladığım düşmanların tepesinde çember logosu dışında bir şeyin döndüğünü görmek cidden kafayı kırmama sebep olabilirdi. Yavaş yavaş PC’ye getirilip kolaydan parası cukkalanacak PS özel oyunları azalır, Bloodborne da hâlâ duyurulmazken Sony bu sefer bizleri hayalen değil fiilen paralel evrenlere ışınlama kararı almış olacak ki önümüze Ratchet and Clank: Rift Apart’ı koydu.

Öncelikle lisede bir dönem PS3’le haşır neşir olmasının dışında tamamen PC yobazı olan bir insan olarak, Ratchet and Clank serisine hiç aşinalığım olmadığını belirteyim. Ratchet and Clank, Crash Bandicoot ve Jak and Daxter bir noktaya kadar birbirinden zerre ayırt edemediğim serilerdi. “Lan o kadar bilmiyorsun madem neden sen inceliyorsun?” demeyin ama üzülürüm, benim gibi bilmeyen adam çok, onlara inceliyorum işte? Zaten bilenlerin hepsi PS5’te oynamışlar, o yüzden bana kaldı Rift Apart’ı incelemek.

Sevimliyle sevimli olmak

İyi ki de bana kalmış bu arada ha. Genelde sevimli şeyleri sevemeyen, animasyon bile izlemeyen huysuz bir adam olduğundan bu tip oyunlara pek elimi atmıyorum. Hoş, animasyon sevmemem çizim tarzlarını tek tipleşmiş bulup sıkılmamdan kaynaklanıyor biraz, yoksa bambaşka bir görselliğe sahip olan Spider-Verse’ü ayıla bayıla izledim. Ratchet and Clank: Rift Apart da Spider-Verse ile aynı kontenjandan dibimi düşürdü: Kendine has animasyon tarzı ve sanat tasarımı olan bir oyun Rift Apart. Sevimliliği samimiyet sınırları dışına çıkarıp sinir bozucu hale getirmeyen de bir naifliği var. Serinin bu dokuzuncu ana oyunu Ratchet and Clank markasıyla ilk tanışmam oldu ve söylemeliyim ki “çok memnun oldum.”

Oyunumuz 2013 yapımı Ratchet and Clank: Into the Nexus’un kaldığı yerden devam ediyor(muş) ancak bu oyunda fazla değinilmeyen tek bir nokta haricinde seriye bilmem kaçıncı oyundan girmiş olmanın dezavantajını fazla fazla hissettirmedi bana. Oyun kendi içinde başlayıp biten ve ötesine berisine sırtını çok da yaslamayan, seriyle yeni tanışanları dışlamayan bir yazıma sahip. Bahsettiğim o tek nokta da Ratchet’ın kendi ırkından diğer Lombax’ları bulmak istemesi. Oyun, kahramanlarımızın geçmiş başarılarını kutlayan bir geçit töreniyle açılıyor ve alkışlarla hava fişekler arasında Clank ağzındaki baklayı çıkarıyor: Ratchet ailesini bulabilsin diye başka evrenlere boyut kapıları açan Dimensionator isimli cihazı tamir etmiş. Lakin ikilinin başka evrenlerde tatil planları yapmasına fırsat kalmadan şenlikler oyunun ana kötüsü Dr. Nefarious tarafından basılıyor ve arbedede hasar alan Dimensionator oraya buraya rastgele boyut kapıları açmaya başlıyor. İkili de dünyalar arasındaki bariyerlerin delinmesinden kelli kendilerini Nefarious’un galip geldiği başka bir evrende, ayran içmeden ayrı düşmüş buluyorlar. Clank direkt Ratchet’ın o evrendeki hatun versiyonu Rivet ile tanışıyor. Ratchet ise bir süre sonra Clank’in gurbet varyantı Kit ile karşılaşacak. Oyun da bize herkesin kendi ortağını bulup içinde oldukları durumdan kurtulmaya çalışmasını anlatacak ve o arada serinin yeni karakterleriyle haşır neşir olmamıza ön ayak olacak. Sağda solda yan karakterlerin farklı versiyonlarını da göstererek fırsatını buldukça fan servisi yapacak.

(Bu arada vurmak isteyen vurabilir ama Rivet ile Kit, Ratchet ve Clank’ten daha sevilesi geldiler bana.)

Öyle ansızın bir kaydırağa binesim geldi

Oyunun oyun kısmına gelirsek, benim oynadığım Ratchet and Clank’e en yakın yapımlar yine Insomniac’ın yapımları. Ana senaryoda daha çizgisel bir yapısı olmasıyla Spider-Man’e, birbirinden farklı, hayal gücünün sınırlarını zorlayan sürüyle silah barındırmasıyla da Sunset Overdrive’a benziyor. Her iki oyunda olduğu gibi mobilitenin önemi yüksek, tempoysa en ön planda. Geçtiğimiz nesildeki bu iki yapıma kıyasla farkı ise şu: Sony yapımı olmasının alametifarikası olan prodüksiyon kalitesi ve sadece PS5’e çıkmış olmasının getirdiği kalibre farkı, Ratchet and Clank: Rift Apart’taki “gösteri” etmenini epey üst bir noktaya taşıyor. Dünyalar arasında göz açıp kapayıncaya kadar geçmeyi sağlayan Rift mekaniği ve karakterinizin uçma kaçma becerilerini kullandığı yüksek hızlı kovalamacalar özellikle bir arada kullanıldıklarında harika sahneler ortaya çıkarıyorlar. Pasific Rim’den fırlamış kadar devasa (ve de harika gözüken) bir robottan kayarak veya “sapan” becerisiyle karakterimizi fırlatarak kaçmak, bir başka gezegende lavların üzerinde raydan raya zıplayıp boyut değiştirerek ilerlemek vs. çok keyifli anlar yaşatıyor.

Çok hızlı ilerleyen ve muazzam gözüken bu kovalamacalar, daha sakin platform sekanslarıyla dönüşümlü olarak savaşların aralarına serpiştirilmiş ve sıkmayan bir oynanış döngüsü ortaya çıkarılmış. Bölüm tasarımları dahiyane değil ancak her yeni gittiğiniz gezegende sergileyecek yeni bir numarası bulunuyor oyunun. Savaşlar zor değil, lakin düşmanları indirmek için kullandığınız alet edevat o kadar çeşitli, silahların kullanımları o kadar tatlı, düşmanların tasarım ve animasyonları o kadar iyi ki tekrara bağlamıyorlar. Silahları güçlendirmek için kullandığımız Raritanium isimli madde de bol keseden üzerimize atılıyor, silahların geliştirmeleri çok ancak minimal güç artışları sağlıyorlar. Bu sayede karakterinize daha sık aralıklarla bir şeyler kattığınızdan karakter gelişimiyle de sık sık gıdıklanıyoruz. Günün sonunda ne platform öğeleri ne savaşlar ne de karakter özelleştirme sistemleri çok derinlikli mekanikler barındırıyor ancak çeşit öyle bol, sunum ve prodüksiyon kalitesi o kadar güzel ki asla sıkılmıyorsunuz. Oldukça hafif, yemesi zahmetsiz, sindirmesi de kolay bir yemek gibi Rift Apart ancak bu lezzetinin yavan olduğu anlamına gelmiyor. Aynı şekilde esas hedef kitlesinin çocuklar olması kazık kadar adam ve kadınlar olarak oyundan keyif alamazsınız demek de değil.

(Bu arada Rift Apart Rift Apart diye diye dilimde tüy bittiğine bakmayın, ben alışkanlıktan İngilizce oynadım ama oyunun Türkçe altyazı çevirisi var, ismi de ülkemizde Ratchet ve Clank: Ayrı Dünyalar olarak geçiyor.)

Peki PC’yi kastırıyor mu PC’yi?

Bir kısmınız için incelemenin buraya kadarki kısmı hikâyeydi, burada yamacıma oyunun PC portunun nasıl olduğunu öğrenmek için yaklaştınız biliyorum. 2023 PC oyunculuğu için zor bir sene oldu malum; büyük yapımların ciddi bir kısmı PC’de o ya da bu şekilde sorunlu gelerek PC topladığımıza toplamışımıza pişman etti bizleri. Master Race mensupları olarak Jedi Survivor, Redfall, The Last of Us: Part 1 gibi yapımların yarattığı travmayı aşabilmek adına yılların deneyimli port stüdyosu Nixxes’ın gelip günü kurtarmasını bekliyorduk. Marvel’s Spider-Man Remastered ve Marvel’s Spider-Man: Miles Morales’in hem muadil sistemlerde konsola çok yakın performans vermesi hem de alıştığımız portlara nispeten epey sorunsuz olması, üzerine bir de Nixxes’in “Yeni teknolojileri şöyle güzel kullandık, PC sürümüne özel şöyle özellikler entegre ettik” gibi açıklamalarda bulunması heyecanı doruğa çıkardı. Yayınlanan sistem ihtiyaçlarının da epey düşük olması ve çözünürlük/kare oranı hedeflerini peşin peşin sunması “İşini bilenin hali başka oluyor canım” dedirtmişti. Peki ne oldu?

Ne olacak, bu incelemenin çıkış gününde veya daha öncesinde gelmemesinden anlayabileceğiniz üzere yayıncı ve geliştiricinin bilgisi dahilinde bir kere daha bitmemiş bir portla karşılaştık arkadaşlar. The Last of Us Part 1 veya Jedi Survivor gibi içler acısı bir halde değil belki, onların aksine eninde sonunda düzeltilebilecek seviyede ancak ciddi bir cila eksikliği olduğu yadsınamaz. Bu konuyla alakalı söyleyecek birkaç şeyim var o yüzden sistem özelliklerimi önden vereyim ki bağlamdan kopuk kalmayın: RTX 4070ti ekran kartı, Ryzen 5 5600 işlemci, 32 GB da RAM kullanıyorum, hedeflediğim çözünürlük de 1440p. Nixxes’in resmi sistem ihtiyaçlarında Ray Tracing açıkken 1440p 60 FPS için önerdiği ekran kartı RTX 3070, işlemciyse 5600x. 16 GB da RAM istenmiş. Maksimum ayarlarda 60 FPS’i teklemeden verebilmesi gerekiyor yani sistemimin.

Lakin sabit 60 FPS’i rüyamda gördüm arkadaşlar. Performans tamamen rastgele yerlerde düşmemesi gereken seviyelere düşüp uzun süre o şekilde kalıyordu çünkü. Rastgeleden kastım da bu düşüşlerin aynı yerlerde, aynı bölümlerde, aynı ara sahnelerde olmaması ve oyundan çıkıp geri girince performansın normale dönmesi. Sistemin zorlanmasıyla alakalı bir yavaşlama söz konusu değil yani. Çıkıp geri girmek de çoğu durumda durumu toparlıyor ancak FPS düşüşleri o kadar sık meydana geliyor ki 10 dakikada bir gir çık yapmak zorunda kalıyorsunuz ve bu oyunun temposunun içine ediyor.

Olay yeri inceleme

Durumla alakalı ilk kontrolü MSI Afterburner’ın oyun için verilerinden FPS düşüşü yaşadığım yerlerde yaptım ve garip bir durumla karşılaştım. Ekran kartı kullanımı %100’e dayanırken ve VRAM neredeyse tamamen doluyken, tam yükte 250 W civarlarına çıkması gereken kartımın çektiği elektrik 120 W civarındaydı, işlemci de yan gelmiş yatıyordu. VRAM dolu gözüktüğünden ayarlardan doku kalitesinin Very High’dan High’a çektim ve voila! Doku kalitesinde gözle görülür bir düşüş oldu ancak performans problemleri çok çok daha nadir kendilerini gösterir oldular. Oyun Direct Storage implementasyonundaki bir hatadan mı, yoksa motordan mı kaynaklı bilinmez, sıkıştırılmış dokuları ekran kartı belleğine alıp açarken bir sıkıntı yaşıyor gibi duruyor. Olay basit bir VRAM yetersizliğinden ibaret değil gibi çünkü Steam forumlarında dolaşınca, aynı sıkıntı RTX 4090 sahiplerinin de yaşadığını veya kimilerinin doku kalitesini düşürerek de işin içinden çıkamadığını görmek mümkün. Bu bir yandan iyi haber, performans bu kadar anormal bir şekilde düşüp çıkıyor olmasaydı, muhtemelen The Last of Us Part I’daki gibi genel performans optimizasyonu kötü olacaktı ve asla düzeltmeyeceklerdi. Nixxes’ın bu spesifik sorunu hızlıca düzelteceğinden umutluyum. Performans düşüşleri kadar rastgele ancak onlar kadar sık olmayan çakılmaları ortadan kaldırabilecekler mi, onu bekleyip göreceğiz.

Direct Storage demişken, Ratchet and Clank: Rift Apart hem Direct Storage hem de RTX IO teknolojilerini destekleyen ilk yapım olmasına rağmen oyunun hem açılış yüklemeleri hem de boyutlar arası geçişleri PS5’e kıyasla yavaş. Ha bu yavaşlık boyutlar arası geçişlerin anlık değil de 1-1.5 saniyede olması gibi bir yavaşlık. Yoksa Spider-Man: Miles Morales’te olduğu gibi uzun uzun yükleme ekranı seyretmiyorsunuz ki zaten o Direct Storage desteği barındırmıyordu.

Tilkiyle robota ayar vermek

Kötü taraflarını ilk iş aradan çıkarıp yiğidi bir güzel öldürdüğümüze göre “hakkını yememe” faslına da gelmiş bulunuyoruz: Eğer düzeltilirse son halinde çok iyi bir port olacak gibi duruyor Ratchet and Clank: Rift Apart. Oyunun doku aktarımında sapıtmamaya karar verdiği kısımlarda genel performans zaten çok çok iyi ve sistem ihtiyaçları bir PS5 oyunu için olmasını bekleyeceğiniz seviyenin çok altında. Bunu da ölçeklenebilirliğine borçlu; oyundaki ayar skalası epey geniş. Kurcalayabileceğiniz 30 kadar farklı ayar var ve her birinin üzerine geldiğinizde ne işe yaradığı, CPU gücünden mi yoksa GPU gücünden mi yediği kısaca anlatılmış. Her şeyi en tepeye çektiğinizde konsoldaki halihazırda zaten dudak uçuklatan görselliğin de üzerine çıkabiliyorsunuz. Tersini yapıp her şeyi olabileceği en düşük seviyeye getirdiğinizde de elde cidden belirtilen fi tarihinden kalma sistemlerde kabul edilebilir şekilde çalışan, buna rağmen epey güzel gözükmeyi başaran bir oyun kalıyor.

Günün sonunda Ratchet and Clank: Rift Apart bir hayal kırıklığı ancak telafisi mümkün bir hayal kırıklığı. İçinde bulunduğumuz 2023 senesinde her zamankinden de fena geçecek sene sonu oyun bombardımanı başlamadan aradan çıksın diye tam pişmeden önümüze koyulmuş bir port. Düz oynayan için 8-10, sağını solunu kurcalamak isteyen için 20 saatlik oynanış süresi de 1100₺’lik fiyat için çok tatmin edici denemez ama mevcut döviz kurları sebebiyle artık herhangi bir oyunu çıkış fiyatıyla öneremiyorum zaten. Yamalarla düzelmesi ve uygun bir indirime girmesi beklendiği takdirde son kertede çok güzel bir tecrübe sunacağına kefilim sadece. Oyun düzelince notuna bir puan daha ekleyip yiyin. Afiyet bal şeker olsun.