Fırtına göğün sonsuz sahnesine çıkmaya hazırlanırken, rüzgâr onun gelişini duyuruyor. Slav ıssızlığındaki metruk evin penceresi, küflü menteşesinde sallanarak fırtınaya alkış tutuyor. Tahta çerçevesi, bir zamanlar dahil olduğu doğanın gücünü böyle uzaktan da olsa bir kere daha kutlayabildiği için mutlu. Ancak pencerenin yanlışı var; yaklaşmakta olan sıradan bir fırtına değil, bir salınım. Yıldırımlar bile bir kenara çekilecekler, yalnızca atomlar...