[ Haftalık Unutulmaz Oyun Müzikleri köşemizde hafızalarımızdan çıkmak bilmeyen, hepimizde derin izler ve tatlı anılar bırakan oyun müziklerini birlikte hatırlıyoruz. ]
Oyunun ilerlerinden bir sahneyle başlar Final Fantasy X. İç burkan bir piyano melodisiyle… ‘To Zanarkand…’
Müzik kendi başına bize birkaç saniye eşlik eder. Sonra ekranda günbatımına doğru kenara bırakılmış birkaç silah belirir. Yedi kişilik grup silahlarını bir kenara koymuş, ateşin başında oturmaktadır. Kimseden çıt çıkmaz ama öyle bir hava vardır ki oyuncu bilir, bu boş bir sessizlik değildir.
‘Bilir’ demek çok doğru olmadı aslında, ‘hisseder’ desem daha çok içime sinecek. Sonuçta oyunun daha başıdır ve oyuncu ne karakterler hakkında fikir sahibidir, ne de ne yaşadıkları hakkında. Yuna’nın ne olursa olsun sonuna kadar gideceğini; Lulu, Wakka, Rikku ve Kimahri’nin Yuna’nın kendisini feda etmemesi için ellerinden geleni yapacağını ama nihayetinde onun vereceği karara da saygı duyacaklarını; Sir Auron’ın "gerekenin yapılması" taraftarı gibi gözükmekle beraber diğer dördüyle aynı şekilde hissettiğini; Tidus’un ne olursa olsun Yuna’yı durdurmaya and içtiğini; ve de herkesin birbirinin ne düşündüğünü bildiğini, konuşulacak bir şeyin olmadığını, olayların gelişimi karşısında kararlılıkla ayakta durmaktan başka yapılacak bir şey kalmadığını oyuncu henüz bilmiyordur. Ama oradaki o sessizlikteki derinliği ‘hisseder’.
Tidus kısa süre sonra ayağa kalkar, elini Yuna’nın omzuna koyar. ‘Her şey güzel olacak’ der gibidir ama sessizliği bozmaz. Gerek yoktur. Yuna anlamıştır. Sonrasında orada bulunan bir tümseğe çıkar ve bütün bilinmezlerin çözüleceği o şehre, Zanarkand’a yukarıdan uzun uzun bakar. Ve oyunu başlatan sözleri söyler:
Hikâyeme kulak verin. Bu belki de son şansımız…
Bence victory fanfare daha hoştur :)