Foretales - İnceleme

Gördüğünüz her kart oyununun kartlarına aldanmayınız efendim. Gelin görün ki Foretales kartlarla oynanmasına rağmen bir “kart” oyunu değil. Hatta şöyle söyleyeyim, bir Foretales destesi basılı şekilde elinizde olsa, tek başına oynayabilirsiniz.

…oha Foretales aslında Tarot! Ahem. Şey, açıklık getireceğim bu aydınlanmama. Hatta hemen getiriyorum.

Olaylar (evet çünkü olaylar var), Volepain ve Leo’nun nüfuzlu bir Leydi’nin evinden bir lir çalma işini üstlerine almasıyla başlıyor. İki hırsızımız eve girip liri çalıyorlar çalmasına ama, bu lire dokunduğu anda gelecekte olacak korkunç olayların görüntüleri Volepain’in hafızasına hücum etmeye başlıyor. Ve bu korkunç olayların gerçekleşmesini, elbette ancak onları bilen birisi durdurabilir.

Abi bu evrenin enerjileri çok dandikmiş, almasa mıydık ya?

Bir kere içine girdiğiniz zaman oyun döngüsü gayet akıcı, ama böyle çat çut fişek hızında kart oyunu oynayan bir insansanız ve Foretales’ten de o hızı beklerseniz olmaz. Çünkü özünde Foretales size bir hikaye anlatmaya çalışıyor.

Karakter kartlarınız, onların yetenekleri ve eşyaları sizin kontrol ettiğiniz kartlar. Gidebileceğiniz yerler, karşınıza çıkacak başka karakterler ve düşmanlar da oyun tarafından dağıtılıyor. Sizin amacınız da yeteneklerinizle bu lokasyonlardan bilgi, silah, yiyecek, ün gibi sonradan kullanılabilecek malzemeler çıkarmak ve hikayede ilerlemek.

Bu noktada bir işi çözmek için alınabilecek birden fazla yol var. Karşınıza çıkacak düşmanları öldürebilirsiniz elbette ama onlara rüşvet ya da yiyecek de verebilirsiniz. İyi ya da kötü ün puanlarınızı harcayıp yanlarından sıvışabilir ya da onları korkutabilirsiniz ama bunun için elinizde bu kaynakları biriktirmeniz ama o kaynakları toplamak için de kart harcamanız lazım.

Kısacası, oyun tarzınızı bir bölgeye girmeden önce kafanızda az buçuk kurmanız gerek.

Her şeyiiiğğğnn bedeli vağr…

Fakat açık konuşmak gerekirse ben birkaç bölümde baktım olmuyor, çıktım döndüm görev seçim ekranına, bir daha başladım.

Hele bir de karakterler sürekli, “Yaptığın her şeyin hikayeye bir etkisi var! O kadar çok adam öldürdün ama değer miydi?!” falan dediği için azıcık içim bunalmadı değil. Evet, çok kısa süre içinde Volepain ve Leo’nun yanına biraz daha diplomasi odaklı bir karakter daha ekleniyor. Fakat; bir, sonuç itibariyle bu bir oyun; iki, abi bana diyorsun ki bütün şehir yanacak kül olacak hepimiz bittik mahvolduk, sonra vay efendim iki tane adam öldürdün seni cani kapsiz…Travis Willingham bir sal beni abicim n’olursun ya, ülkeyi kurtaralım mı kurtarmayalım mı, bir karar ver!

Foretales bize çoğunlukla keyifli bir oyun deneyimi sunuyor. Sanat tasarımı açısından başarılı; sadece kart çizimleri değil, masanın üstüne düşen ışıklandırma ve küçük efektler de çok güzel duruyor.

Evet, bazı küçük görünen ama oynadıkça insana batmaya başlayan yönleri var. Örneğin bazı seslendirme satırları geçerken oyuna devam edememek ya da karakterlerin konuşmalarını tıklayarak geçmek zorunda olmamız. O noktada Foretales’in bir kart tokuşturma oyunu olmadığını, bir hikaye anlattığını kafanıza vura vura hatırlatıyor oyun.

Sonuç itibariyle bazı noktalarda patır kütür adam vursaydım başıma ne geleceğini görmek için biraz da oynar mıyım? Oynarım. Ama siz direkt öyle girişmeyin tabii.