Indiana Jones and the Great Circle: The Order of Giants - İnceleme

The Great Circle’ı oynarken Vatikan bölümünde, Günah Çıkarma Çeşmesi’nin yakınındaki şu malum demir kapıyı açmaya çalışıp durmuş muydunuz siz de? Oyunun ilerleyen bölümlerinde oraya girebileceğimi umarak arada bir hunharca zorlamıştım ben o demir parmaklıkları. Meğer bu DLC için ayrılmış bir bölümmüş orası. Nereden bilebilirdim ki? Öte yandan tam da Bethesda’dan beklenecek bir hareketi beklememek de benden beklenmeyecek bir harekettir belki de. (Hö?)

Devler Arenası dedikleri bu mudur gurban?

The Order of Giants bizi bir kez daha Vatikan sokaklarına götürüyor. DLC’ye başlayabilmek için Günah Çıkarma Çeşmesi’nin biraz ilerisinde duran Peder Ricci’yle konuşmamız gerekiyor. Geveze bir papağana sahip olan bu genç adam bize Vatikan’ın altında kadim bir Roma hazinesi olduğundan ama konuyu araştırmaktan men edildiğinden bahsediyor. Paha biçilmez tarihi eserler söz konusu olduğunda merakına yenik düşen Indy de ona yardım etmek için kolları sıvıyor.

Önce soluğu az önce bahsettiğim, kapalı alanın ortasındaki bir villada alıyoruz. Küçük bir bulmaca sekansının ardından kendimizi yeraltı dehlizlerinde ve dünyanın en eski kanalizasyon sistemlerinden biri olan Cloaca Maxima’nın izbe kanallarında buluyoruz. DLC’nin en büyük sorunu, “açık dünyada” geçiyormuş gibi lanse edilmesine rağmen çok dar ve az haritaya sahip olması bence. Yan görevlerle ve toplanabilecek eşyalarla uğraşmazsanız tüm paketi 5-6 saat içinde bitirmeniz mümkün. Ve bu sürenin büyük bir bölümü karanlık kanalizasyonlarda geçiyor. DLC’nin tanıtımında yazan “kalabalık Roma sokakları, Kolezyum yıkıntıları ve Vatikan bahçeleri” tam bir yalan. Buralar var mı, var. Ama çok çok çok küçük haritalardan ve birkaç dakikalık bölümlerden ibaretler.

DLC’nin en saf hâli

DLC’nin en çok öne çıkan tarafı, bulmacaları. Bu sefer toplamda 4 bulmacamız var fakat her biri ana oyundakinden daha büyük ve daha zor. Bazılarında dakikalarca takılacağınızı garanti edebilirim. Ne yapacağınızı çözseniz bile nasıl yapacağınızı anlamak bir hayli vakit alıyor. Buna rağmen bu bulmacalardan iki tanesinin birbirine çok benzemesi oyundan aldığınız keyfi baltalayan başka bir etmen. Sadece bir tane keşfedilebilir kitap, sadece bir tane fotoğrafı çekilmesi gereken kedi olması da hem içerik açısından zayıf kalmasına hem de ana oyunla tekrara düşmesine neden oluyor.

Onun haricinde seslendirmeler, mekân tasarımları ve grafikler yine fevkaladenin fevkinde. DLC’nin konusu, ana oyunun hikâyesine pek bir şey katmasa da kendi çapında ilginç sayılır. Meşhur devlere başka bir açıdan bakmayı ve tarihsel olaylara yediriliş şeklini sevdim. Oyun sonu canavarıyla olan dövüş de güzeldi hani. Yine de daha önce kaldırımlarını iyice aşındırdığımız bir bölgenin çok küçük haritalarında dolaşmak yerine yepyeni bir bölge görmek isterdi gönül. Bu hâliyle “aynısından biraz daha” olmaktan öteye gidemiyor çünkü The Order of Giants.