The Holy Gosh Darn - İnceleme

Cassiel of Cla.. Clam.. Class… Kapa çeneni seni lanet olası Goyun! Acelemiz var dostum, ana karakterin adı kimin umrunda. Saat altıda Cennet patlamadan önce benim küçük yaşlı bir adama kahve içirip küçük yaşlı bir kadını öldürmem gerek!

Ay! Durun bir nefesleneyim. Azrail, gülüm bu saatin durdurma butonu yok mu yav! Bi’ geri, bi’ ileri içim dışı- Ay! Durun bir nefesleneyim. Azrail, gülü- Ay! Durun bir nef- Ay!

Bakın, The Holy Gosh Darn’ı oynamak tam olarak böyle bir his. Saat 6’da Cennet, Azrael’in yaptığı küçük, miniminicik bir hata yüzünden patlayacak. E doğal olarak evren falan da hani… Ve ona yardımcı olabilecek tek kişi Cassiel. Sağolsun Azrael bize zamanı 15 dakikalık kesitlerle geri alabilen bir saat veriyor ki saat 6’dan önce geçmişteki Azrael’i bulup o miiiinnacık hatayı yapmasını engelleyelim.

Ve başlıyoruz ha babam geri al dur. Ay yanlış bir şey dedim geri al, ay bu da olmadı geri al, oha kahveyi evde unuttuk geri al, aman iki farklı çorap giymişim geri al…

Fakat aynı yerden kırk defa geçmeme rağmen ne kadar az sıkıldığım ya da oyuna ne kadar az uyuz olduğum beni bile şaşırttı. Çünkü ben cidden gelemem böyle şeylere. Aynı şeyi ikinci defa yapmaya bile tahammülüm yoktur.

Ama The Holy Gosh Darn zaten oyunun ana mekaniğinin bu olduğunun farkında. O nedenle geri döndüğünüz yerlerde çoğunlukla yeni diyaloglar, yeni seçenekler sizi bekliyor oluyor. Bir yerden sonra alışıyorsunuz da işi batırıp batırıp geri gelmeye. He diyorsunuz, anlat bacım, kim müzik çalıyormuş yüksek sesli; sandviç mi, ooo alırım bir dal; köpek gene kaçtı bak sevemedik, ha şey diyordun, bizim Gosh Darn’ı çalmışl- HOLY GOSH DARN’I ÇALMIŞLAR!!

Holy Gosh Darn ne bu arada…??

Holy Gosh Darn belki bir hayat felsefesi, belki de platform bölümlerinde yirminci kere yere yapışınca cehenneme gitmemek için yumuşatarak söylediğiniz bir küfür. Her ne ise ona ihtiyacımız var, ve açıkçası bu oyunda evreni kurtarmak cidden eğlenceli.

Çünkü The Holy Gosh Darn zamanda yolculuk mekaniklerini çok güzel kullanıyor ve çeşitlendirmekten de geri durmuyor. Bir yerde hafiften çakıyorsunuz mesela, ulan bu böyle olmayacak sanki, tak yeni bir mekanik çıkıyor planınızı yapılabilir kılan. Mesela geçmişten geleceğe farkı nesneler getirebilmek.

Karakterlerin espritüelliği de aynı şeylerle yeniden ve yeniden boğuşmayı bir eğlenceye çeviriyor. Bir kısmı olaydan bir haber oluşuyla, bir kısmı da ne yaptığınızın fazlasıyla farkında oluşuyla The Holy Gosh Darn’ı son zamanlarda oynadığım en komik oyunlardan biri yapıyor.

Gözünüzü seveyim daha da tırmanmayalım ya, yeter!

Bakın, benim bu oyunla ilgili tek bir derdim var. O da platform sekansları. Yapamıyorum arkadaşlar. Ya bende bir sıkıntı var, ya da suçu atacak başka bir şey bulmamız lazım, bilemedim, PS5 olabilir, Dual Sense olabilir mesela.

Şaka bir yana, birkaç kere üstünde olduğum platformun önünden sanki altımda hiçbir şey yokmuşcasına kayıp gittiğim oldu. O platformlara yaklaşırken hareketi tamamlamış olmak gerektiği, o noktadan sonra bir tuşa basılırsa oyunun bizi daha ön planda algıladığı gibi bir komplo teorim var.

Mesela platforma yaklaşırken havada soldan sağa döneyim dersen yandın. Hayır abi, yerde görüşürüz. Şimdi buraya yeniden tırman ve dönmek istiyorsan platforma indikten sonra dön.

Gene de komplo teorisi diyorum çünkü Dual Sense’in ne kadar kolay bozulan bir oyun kolu olduğundan da haberdarım. Ama böyle bir derdim oldu cidden, ara sıra başparmak zamazingolarına azıcık dokundum diye yanlış yöne zıpladığım oldu falan, yazmadan geçemeyeceğim.

Platform sekanslarında koltuğa uzanarak oynama modundan çıkıp milimetre hesaplayan manyak moduna geçme ihtiyacını saymazsak, The Holy Gosh Darn gerçekten kafa dağıtmak ve gülmek için bire bir. Zamanda geri gitme bulmacaları çok akılcı, oyun da oyuncuyu çok iyi yönlendiriyor bu konuda. Yazımı ve hikayesi gayet esprili ve zaman zaman da iğneleyici.

Eğer zamanı geri sarmaya vaktiniz varsa The Holy Gosh Darn’ı kesinlikle oynamal- Ay! Durun bir nefesleneyim. Azrail, gülüm bu saatin durdurma butonu-