Oyunların son yıllarda çok kolaylaştığından yakınanlardan mısınız? Normal zorluk seviyesinin aslında bildiğimiz ‘Kolay’ seviyesine indirilmesi canınızı çok mu sıkıyor? O zaman size güzel bir haberimiz var; CD Projekt Red çalışanları da bundan çok rahatsız.
“The Witcher 3’ü normal zorluk seviyesi oyuncuları zorlayacak,” diyor görev tasarımcısı Philipp Weber, VG24/7’ye verdiği bir röportaja. “Bugünlerde normal demek… şey, kolay demek. Ve kolayda oynarken bir yandan da telefonla konuşabilirsiniz. Ama bizim oyunumuzda bu böyle olmayacak.
“Witcher 3 oynarken savaşlarda başarılı olmak istiyorsanız çabuk hareket etmeli, taktiksel davranmalı ve iksir, tuzak, arbalet gibi şeyleri kullanmaya önem vermelisiniz. Düşmanların seviyeleri siz ilerledikçe artmayacağı için her an sizden daha kuvvetli bir düşmanla karşılaşabilirsiniz. Sistemin kolay öğrenilmesini ama ustalaşmanın zaman almasını istiyoruz.”
Oyuna bir de Dark zorluk seviyesi ekleniyor ve bu seçeneği işaretlediğinizde bir kere öldüğünüz anda oyununuz sona eriyor. Şimdi bu noktada durup bunu bir düşünmenizi rica ediyorum… Oyuna başladıktan 5 dakika sonra ölebileceğiniz anlamına geliyor bu. Ama aynı zamanda da 100 saatlik bir oyunun 80 ya da 90 küsuruncu saatinde de hakkın rahmetine kavuşabileceğiniz ve o noktaya kadar elde ettiğiniz tüm ilerlemeleri tamamen kaybedeceğiniz anlamına da geliyor. Vay canına! Resmen intihar sebebi…
CD Projekt çalışanları zoru sevmeyen oyuncuları da unutmuyor elbette. Sadece hikâyeye odaklanmak ve savaşlarla fazla uğraşmak istemeyenler Kolay seçeneğini seçip Witcher diyarını gönüllerince gezebilecekler.
VG24/7’nin röportajında en çok ilgimi çeken kısımsa şu oldu:
Geçen ayın sonunda düzenlenen Hands-On etkinliğinin sonunda The Witcher 3’ün ne kadar zor olduğunu tam olarak belirlemeye karar verdim. Not defterimi ve kalemimi çıkarıp düz bir çizgi çizdim. En altına Skyrim, en üstüneyse Dark Souls yazdım.
Weber hemen araya girip, “Her şeyden önce Dark zorluk seviyesi şuralarda bir yerde olacak,” dedi, masanın karşı tarafındaki boşluğu göstererek. İkimiz de güldük.
“Peki normal nerede olacak?” diye sordum, kalemimi ona uzatarak.
Weber sadece bir an tereddüt etti, ardından ikisinin tam ortasına bir çizgi çekti.
