Neon White - İnceleme

Eğer o ayın bomba oyununu incelemiyorsanız genel olarak çok sıra dışı yapımların elinize düşme şansı azdır. Firmalar yapımcılardan belirli bir oranda para kazandıracak yapımlar üretmelerini istiyorlar. Neon White gibi bir oyun için yapımcıları ikna etmeye çalıştığınızı düşünebiliyor musunuz? “Hem Mirror’s Edge gibi olacak hem kart sistemi olacak ama kartlar silah da olacak. Bir de bunun üstüne fazlasıyla ustalık isteyen bölümlerle dolu olacak”

Ben bir yatırımcı olsam şahsen böyle bir fikre asla para ve zaman ayırmazdım. Belki de bu yüzden bir yatırımcı değilim çünkü Neon White gerçekten eşsiz ve bir o kadar da sıra dışı bir yapım olmuş.

Neon White gibi garip oyunları oynamaya bayılıyorum ama değişik tarzlarından dolayı nasıl bir oyun olduğunu açıklamak da bayağı zor oluyor. Oyun özünde silahlar içeren bir parkur oyunu. Neon’lar aslında cennette bulunan günahkârlar ve görevleri aşağıya geri dönerek oradaki iblisleri avlamak. İblislerin bulundukları bölgeler şansımıza harika parkurlardan yapılmış. Oyuna ismini veren White da bu avcılardan biri olarak kaderini değiştirmeye çalışıyor. Düz bir parkur oyununa göre Neon White’ın oldukça ilginç bir hikâyesi var. Fazla detaya girip keyfinizi kaçırmak istemem ama oyunu biraz da bu yüzden oynadığımı söylersem inanın abartmış olmam.

Diyelim White’ı aldık ve kendimizi bir parkurda bulduk. Şimdi bu bölümde gezerek bütün şeytanları olabildiğince çabuk temizlemek gerekiyor. Oyunda kullandığınız bütün yetenekler ve silahlar aslında aynı kartların içinde toplanmış durumdalar. Bulduğunuz kartlarla düşmanlara farklı silahlarla ateş edebiliyor veya kartları feda ederek gizli özelliklerini kullanabiliyorsunuz. Örneğin “Purify” isimli kart 35 kurşunlu bir taramalı tüfek gibi çalışırken, elden çıkarıldığında kalabalık grupları anında haklayan bir bomba fırlatılmasını sağlıyor. Yine en çok kullanacağınız kartlardan biri olan “GodSpeed”’in Rail Gun benzeri tek vuruşta oturtan ama yavaş dolan bir tüfek veriyor. “Godspeed” elden çıktığındaysa White neredeyse biri onu tutup da ileri fırlatmış gibi uçar halde buluyor. Elbette oyunda bu kartlar rastgele dağıtılmış değiller. Her bölümün kendine uygun bir stratejisi ve taktiği var. Zaten ilerleyen bölümlerde sadece bütün şeytanları temizlemek veya bölümü bitirmek de yeterli olmuyor. Eğer belirli bir sürenin altında kalırsanız bir sonraki bölüme geçmeniz mümkün olmuyor. Bu yüzden aynı bölümleri tekrar tekrar oynayarak en iyi süreyi yakalamaya çalışmanız gerekiyor. Bazen zaman aralığı o kadar küçük oluyor ki bir saniye erken zıplamanız veya hızlı öldürülen bir düşman bölümü geçip geçmemek arasındaki farkı yaratabiliyor.

Switch’i vurmasınlar!

Peki bu kadar hassasiyet isteyen bir oyunu Switch’de oynamak ne kadar iyi bir fikir? Açıkçası ben çok rahat oynayacağımı beklemiyordum ama gerçekten oynanıyor. Öncelikle oyunun çok hoş bir görsel dili olduğu halde sistemi çok zorlamadığı için akıcılık sorunları yok. Nişan almak oyunun kritik noktası ama bunu da oyun kolunu çevirerek “Gyro” kontrollerle gayet rahat biçimde hallediyorsunuz. Elbette bir Klavye-Mouse kadar rahat değil ama Neon White Switch’te de gayet oynanabilir durumda.  Oyun saniyede 60 kareyle çalışıyor. Angel Matrix bu akıcılığı sağlamak için oyundaki pek çok modeli ve efekti switch’e özel olarak baştan yapmış. Bu kadar uğraştıklarına da kesinlikle değmiş. Nintendo oyunlarını saymazsak uzun süredir ilk defa 60 kareyle akan bir Switch oyunu görüyorum. Bunun Neon White gibi özel bir oyun olması da ekstra bir artı olmuş.

Neon White bütün övgülerime rağmen her oyuncuya göre bir yapım değil. Eğer bölümleri tekrar tekrar oynayıp alternatif rotalar arama ve mükemmel skorlar yapmaya çalışma fikri hoşunuza gitmiyorsa Neon White’ın size sunabileceği başka bir şey yok. Yine de birbirinin benzeri oyunların yağdığı bu dönemde Neon White gibi oyunu oynadığım için çok ama çok mutluyum. Umarım Neon White’ın başarısı bu tarz “riskli ve deneysel” yapımlara ilham olur.