Life is Strange İnceleme

Oregon’da Kavak Yelleri

Bu yazı daha önce Oyungezer dergisinde yayınlanmıştır. Oyungezer'e abone olmak için hemen tıklayın.

Bu kadar karamsar, içi kurumuş bir insan olmam herhalde liseden kaynaklanıyor. Amerikan filmlerine özenen, basketbolcuların modern dansçı kızlarla çıktığı (ponpon takımımız yoktu çünkü), N-Gage ile oyun oynayanların bayağı donlarının çekildiği bir ortamdı. İşin komik tarafı, İzmir’in iyi puanlı bir Anadolu lisesiydi okulum (60. Yıl). Yakın arkadaşım basketbolcu, kız arkadaşım da sağlam çevreli olunca “nerd” olmama rağmen başıma bir şey gelmeden atlattım ama her gününden nefret ettim. Lisedeki hayallerimi, süper güç isteğimi falan hatırlıyorum da, Life is Strange geçmişine dürüstçe bakabilen insanlar için o kadar gerçeğe uygun bir hikâye ki.

lifeisstrange-1

Blackwell Akademisi şık yer yahu.

GERÇEKTEN SIRADAN MIYIM?

Max, daha önce ayrıldığı evine geri dönmüştür. Arcadia Bay, onun terk edip gittiği zamandan hem farklıdır, hem de aynıdır birazcık. Blackwell Akademisi’nde fotoğraf eğitimi alan Max, rüyalar ve başından geçen olaylar sayesinde bir özelliği olduğunu keşfeder: Zamanda yolculuk. Ama sıradan bir akademi öğrencisi olan Max kabadayılarla, popüler kızlarla ve karizmatik öğretmeniyle alakalı şeylerden ötesini pek düşünmez. Ne de olsa bir gençtir çünkü, hayatı bunlara endekslidir.

lifeisstrange-2

Hafif Emo bakışlı olsa da, Max iyi niyetli ve tatlı bir kız.

Topu topu iki saatlik bir deneyim olan ilk bölüm az çok bu işte. Uzun süredir görüşülmemiş bir arkadaş olan Chloe, onun Max’teki yeri, Max’in becerilerinin doğurduğu sonuçlar hep Life is Strange’in diğer önemli parçaları ama neden bu oyunu oynamanız gerektiğinin sebebi değil. Çünkü evet, bu oyunu oynamanız gerekli.

Grafik dili olarak sade bir ton seçen LiS, ne yazık ki çok özenli değil. Dudak senkronizasyonuna pek takılmıyorum, benim derdim karakterlerin model ve kaplamalarının biraz zayıf kalması. Keza animasyonlar, bir şeyleri tutup alan karakterlerde çok batıyor göze. Ama oyun genel atmosfer olarak o kadar dolu ki. Blackwell, gerçekten öğrencilerin yaşadığı bir okul. Duvarlardaki posterler, yazılar, tuvaletin hali, yurt odaları… Her şey o kadar düzgün, o kadar bütün ki.

lifeisstrange-3

Oyunun görsel dili her yerde sağlam bir tarz tutturuyor.

Aynı şey Max’in iç çekişmeleri için de geçerli. Lise / Üniversite arasındaki bir ergen olarak kişiliğiyle kendinizi çok rahat özdeşleştirebileceğiniz bir rol model sunmuş. İnsanlarla olan yabancılığı, cümleleri kuruş şekli, kendi monologları çok yerinde. Tabii bunların verdiğimiz kararlara göre değişmesi, alternatifleri fısıldamasını da unutmamak lazım.

lifeisstrange-4

Verdiğimiz kararın canımızı yakma ihtimalini oyun her seferinde gösteriyor.

Evet, Max zamanı kontrol edebiliyor. LiS de kararlar verdiğimiz ve bu kararların ilerisini etkilediği bir macera oyunu olduğundan “Acaba diğerini mi seçseydim?” dediğinizde bunu yapabiliyorsunuz. Tabii sekansı bitirmeden önce. Ben, verdiğim kararla yaşamayı tercih ettim. O nedenle zırt pırt geri dönüp değişiklik yapmadım. Zaman yolculuğunun başka bir yeri ise bulmacaları çözebilmek. Bir macera oyunu için biraz basit kalsa da, zamanı nereye kadar geriye alacağınızdan emin olamamanız ve çözene kadar tekrar tekrar denemeniz atmosfere çok uygun oturuyor.

O ÇOCUK BENİ SEVİYOR MU?

Eski dostum Chloe, ne haller olmuş sana böyle?

Life is Strange, bölümlerin arası uzarsa çok da keyifli olmayacak bir oyun ama. Çünkü tam bir lise draması gibi. Bu, kötü bir şey değil. Ne karakterler oynuyoruz oyunlarda ve Max ile çevresinin anlatacak bir hikâyeleri var gibi görünüyor. Ama araya başka oyunlar girdiğinde güzel seslendirmelere sahip, müzikleri o melankolik havayı yakalayabilen bu naif oyunun havası sönebilir gibi geliyor. Belki sezon sonunda toptan oynamak daha doğru olur. Ama şans vermeyi sakın unutmayın, Maxine’in macerasına kendi kararlarınızla ortak olun derim.

NOT