İnceleme Batman: Arkham Origins Blackgate

Önüm arkham, her yer batman!

Bu yazı daha önce Oyungezer Dergisi'nde yayınlanmıştır.

Vallahi bu incelemeyi “Berkan, bu ay bu sende” diye veren Sinan Abi’nin ellerinden öpmem gerek. Mutluluk verici güzel alışkanlıklar kazandım sayesinde. Ben zaten Batman severdim, külliyatına da uzaktan, biraz hakimdim ama bana bu oyun sayesinde bir şey oldu. Oyunun müthişliği sayesinde çok etkilendim demiyorum, zira oyun müthiş değil, biraz çıtır çerez tadında. Ama Batman konusunda beni öyle bir gazladı ki, kaç gündür sürekli Batman ile ilgili şeyler gugıllayan, çizgi roman satın alan, filmleri en baştan hatim eden bir Batman çılgınına dönüştüm. Oyunla mı ilgili ya da beynimin hiç beklemediğim bir bölümü mü tetiklendi bilinmez ama Batman kültürüyle bundan sonra eskiye nazaran çok daha fazla içli dışlı olacağım aşikar…

2D oyuna alışılmış Batman dövüş mekanikleri gerçekten takdir edilesi şekilde yedirilmiş.

Gelelim Blackgate’e. Bilirsiniz ki Batman oyunlarının en büyük ve değişmez huyu ŞAHANE olmalarıdır. Blackgate bu düzeni bozuyor mu? Eh, biraz. Ama toptan yok mu ediyor? Kesinlikle hayır. Öncelikle belirtmem gerekir ki Batman: Arkham Origins Blackgate, alışılmış bir 3D Batman oyunu değil. 2D platform ile 3D grafiklerin arasında kalmış ve garip perspektifli bir 2.5D oyunu. Platform mantığında gitmemize rağmen dövüş mekanikleri ve akıcılığı en az diğer Batman oyunları kadar iyi. Bunun yanında dövüşlerdeki çeşitlilik ve komboların zenginlik açısından zayıf olması yüzünden de biraz hayal kırıcı. Arkham Origins’deki olaylardan üç ay sonrasını konu alan oyun, bizi hem Batman sevgimizle tekrar buluşturuyor hem de çok iz bırakmayıp bir hafta sonu eğlencesi olarak ellerimizden kayıp gidiyor. Bu bekleyiş sürecinde hiç yoktan iyi gibi sanki, haksız mıyım?

MOBİLİN KARA KAPISI

Blackgate’de sıfırdan ve özgürce yaratılmış yepyeni bir Batman dünyası ile karşılaşacağını düşünen oyuncular şanssız günündeyiz; öyle bir şey beklemeyin. Yapacaklarınız sınırlı ve neredeyse her şey tamamen konsol mantığında ilerliyor. Uçmak için F’e bas, öldürmek için CTRL’ye dokun gibi birçok konsol rutini ile karşılaştım oyunun PC sürümünde de. Hatta acımasızca bir yorum gibi gözükebilir ama konsolda dahi daha çok buton çeşitliliği sağlanabilirdi sanırım. Bu haliyle mobil oyun gibi sanki biraz. Fakat oyunun Vita ve 3DS odaklı çıktığını düşünürsek… Sanırım çok da yersiz bir durum yok Batman: Arkham Origins Blackgate’in oynanışında. Hatta grafiklerin de Vita portu olmasına rağmen hiç fena olmadığını söyleyebilirim. Çizgisel bir gidişat olduğu için bugların da az olacağını düşünmüştüm ki haklı çıktım. Yani karşımızda oynanış konusunda hiçbir sıkıntısı olmayan, tüm eleştirilerimizi sadece “deneyim” tarafına yöneltmemiz gereken bir Batman oyunu bu.

Dedektif moduna geçip kemik saymayı özlemişim…

Çizgi roman tarzı ara videoları ile halihazırda yeni kabarmış çizgi roman aşkımı cilalayan oyun, genel olarak baktığımızda “fena değil”e tekabül ediyor. Catwoman’ın peşinden çıktığımız yolda, gösterdiği hedefe yılmadan yürüyeceğimize ant içtiğimiz oyun, boss dövüşleriyle biraz eğlenceyi toparlayabiliyor. Ama o da yine tadımlık.

“Tadımlık” bir Batman heyecanı arıyorsanız, televizyonda denk geldiğiniz eski filmlerini tekrar izlemeyi de tercih edebilirsiniz tabii; Blackgate’i PC’de oynamak bundan çok daha fazlasını vaat etmiyor. Ama Vita ve 3DS kullanıcıları açısından durum farklı. Onlar çok çok sevinebilirler. İyi oyunlar yarasalar!