Diablo IV: Vessel of Hatred - İnceleme

Diablo IV’ün duyurusundan beridir özellikle üzerinde durulan bir motto vardı: “Karanlığa dönüş”. Yalan da değildi şimdi, hakkını verelim. Özellikle senaryo ve sinematiklerdeki o kasvetli ton gerçekten de “İşte geri döndük!” dedirtmeyi başardı benim gibi Diablo II dönemine hasret dinozorlara. Sonra üzerinde “endgame” yazan bir göktaşı düştü tabii üzerimize orası ayrı. Biz dinozorların nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıyayken de seriyi Diablo III ve Diablo Immortal’la tanımış olan yeni bir kitle yavaş yavaş baskın hale geldi; e haliyle de onların isteklerinin gerçekleştiğini görmeye başladık “karanlığa dönüş” sütununun çatırtı sesleriyle birlikte. Geriye kalmış tek tük dinozorlardan birisi olarak Vessel of Hatred’ın çıkışına yakın açıklanan “Progression” güncellemelerini ve Diablo III esintilerini de hiç sevmedim doğrusunu isterseniz -ki incelerken de ana oyunun Diablo III’le olan bağlarını söküp atmasını bolca övmüştüm hatırlayacak olursanız. Anlayacağınız Vessel of Hatred’ın hemen öncesinde tadım biraz kaçıktı ve endişeliydim. Şimdiyse Spiritborn’umun profilinde “42 saat oynandı” yazıyor; ana senaryoyu bitirdim, Nahantu’daki tüm yan görevleri tamamladım ve hatta Dark Citadel ve Kurast Undercity gibi yeni endgame içeriklerini de bolca kurcaladım. Endişelenmekte haklı mıymışım peki?

Orasına birazdan geleceğim ama mevzuya önce asıl heyecanlı olduğum ve Vessel of Hatred’a da en güvendiğim kısımdan başlayayım izninizle: Hikâyesi ve anlatısı. Zira Diablo IV’ün çıkışında eleştirilebilecek yerleri olsa da, hikâyesi kıvamını tam tutturmuştu bence. Ek paketimiz de onun açtığı yoldan ilerliyor. Şimdi bahsedeceğim kısım ana oyuna dair birazcık spoiler içeriyor, mümkün olduğunca detay vermeden anlatmaya çalışacağım ama yine de okumak istemezseniz sonraki paragrafa atlayın! Daha Kyovashad’a adımımızı atar atmaz Lilith’in yenilgisinin Sanctuary üzerindeki büyük çaplı sonuçlarını görüyoruz nihayet. Cathedral of Light, Inarius’un peşi sıra cehenneme inmesinin bedelini ödemiş mesela. Hayatta kalanlar cehennem ateşinde kavrulmuş bir şekilde “Burning Knights” adlı bir fraksiyon altında birleşmiş; başlarını da Urivar adında müthiş fanatik ve bağnaz bir arkadaş çekiyor. Bu grubun ne kadar başına buyruk ve tehlikeli olduğunu direkt sahneye çıktığı ilk andan net bir şekilde görüyoruz; o kadar ki, kilisenin başı olan Prava bile dizginleri kaybetmiş ve bu arkadaşlara karşı bizden medet umar hale gelmiş. Tabii ki şövalyelerin hedef tahtasındaki bir numaralı hedef de Neyrelle. Her yerde onu arıyorlar. Neyrelle’in nerede olduğunuysa… biz de bilmiyoruz; Lorath zaten direkt kayıplarda. Mevzumuz da Neyrelle’in nerede olduğuna dair aldığımız bazı ipuçlarıyla açılıyor zaten. Derken kısa bir giriş sekansıyla birlikte kendimizi Nahantu’da buluyoruz…

Nahantu, ya da eskiden bildiğimiz adıyla Toraja bu ek paketteki oyun alanımız. Hâlâ bizimle olan az sayıdaki Diablo II dinolarındansanız ortamı gördüğünüz anda şöyle bir içiniz gıdıklanacaktır zaten. Az ilerlediğiniz zaman da “Kurast Docks” diye nostaljiyle kucaklıyor oyun sizi. Bu noktada hakkını vermeye başlayayım, her ne kadar bazı mekanikler tarafında gerçekten çok Diablo III’leşmeye başlamış olsa da Diablo II nostaljisinin de hakkını vermişler. Kurast Docks’ta çalan müziğin zaman zaman ikinci oyunun notalarına dokunarak yeni melodilere dönüşmesi muazzam mesela. Ya da önceki oyunda bizim getirip koyduğumuz meşhur Gidbinn’in hançerinin büyüsünün hâlâ aktif olduğunu ve limanın Mephisto’nun yayılmakta olan etkisine düşmemiş olmasının tek sebebi olduğunu görmek hoşuma gitti. Bu tarz minik dokunuşlar ve anlamlı göndermeler yan görevlerden tutun da diyalog aralarına kadar her yere serpiştirilmiş. O açıdan “Bağrıma taş basarım eğer Diablo III gibi olursa” dediğim ve biraz da önyargıyla girdiğim noktada beni yumuşatıp tekrar nötrlemeyi de başardı hani.

Hikâye ve sunum bundan sonrasında da gayet iyi ilerliyor. Eru ve Maka başta olmak üzere yeni karakterlerimiz gayet hoş. Kartondan ya da tek boyutlu değiller; bir derinlikleri ve ilginç, hikâyede mühim nüansları olan sahneleri var. Biz hem Neyrelle’i bulmaya hem de Mephisto’yu durdurmaya çalışırken Nahantu’nun geneli ve yeni sınıfımız olan Spiritborn’lar hakkında bir sürü şeyi de yine onlardan öğreniyoruz. Hikâyenin genel olarak bol sürprizli ve ters köşelere gebe olduğunu söylemekle yetineceğim. (Daha detay vermek istesem de tadını kaçırmak istemediğimden susuyorum!)

Ama en nihayetinde hikâye öyle bir noktada bırakıyor ki bizi… Yani, hem ne olacağına dair çok iyi bazı tahminlerim var hem de tam olarak nasıl gelişeceğini de merak ediyorum. Yine de üzerine konuşmak için oyunun çıkmasını bekleyeceğim ama bana kancasını takmayı başardı oyunun anlatısı bir kez daha. Bir sonraki ek paketi şimdiden merakla beklemenin yanında acaba finaldeki mevzunun sonuçlarını sonraki sezonlarda da görür müyüz diye merak ediyorum bir yandan…

850 farklı zorluk koymanıza gerek var mıydı ya?

Ya Diablo III’te 16 tane zorluk seviyesi olması sizce normal mi? Bence değil çünkü. Gelgelelim, Diablo IV’ün de zorluk ve karakter gelişimi konusunda bazı düzenlemelere ihtiyaç duyduğu aşikar olsa da Diablo III bu konuda örnek alınması gereken bir model değildi bence. Bu şikayetimden de tahmin edeceğiniz üzere artık toplamda 8 zorluk seviyemiz var. Bunlardan ilk 4 tanesi leveling sürecinde işimizi görüyor: Normal, Hard, Expert, Penitent. Ama taktiksel anlamda gerçek bir zorluk sunmak yerine düşmanları iyice süngere çevirip eğer ekipmanlarınız sağlam değilse (ki ilk karakterinizse ya da sezon karakteri oynuyorsanız sıfırdan başlayacaksınız el mahkum) yüksek zorlukta oynamanın verimliliğini tamamen anlamsız hale getiriyor. Biz önden inceleme yapmak için kendi hesaplarımıza eklenmiş bir sürümü oynadıysak da her şeyi tamamen sıfırdan tecrübe ettik, Renown vb. avantajlarımız yoktu yani. Acaba o yüzden mi diye denemek için senaryoyu bitirdikten sonra bir Spiritborn daha açıp o şekilde de denedim ama aradaki fark gayet minimaldi, yine aynı şekilde anlamsız geldi. Burada 4 farklı zorluk yapmak yerine Kolay ve Normal diye iki zorluk koysalar da olurmuş, zira burada geçirilecek süre zaten kısıtlı ve bir noktadan sonra yeni karakter kasmıyorsanız tamamen anlamsız hale geliyor.

Hoş, benim bu satırları yazmamın üzerine oyunun çıkışından önce yapılan son yayında test sunucusundaki geri bildirimlerden yola çıkarak Penitent’in gerçekten de “Mythic Unique’lerle falan donatılmış alt karakter” kasmak için ideal olduğunu ve uçlardaki kitle dışında pek de kimsenin bu zorlukta karakter kasmasını beklemediklerini açıkladılar.

Level 60’a varıp da The Pit’te 20. seviyeyi bitirdiğinizdeyse Torment 1 açılıyor. Sonrasında da The Pit 35’te T2, 50’de T3, 65’te de T4 diye gidiyor süreç. Torment’ler arasında en azından daha dengeli ve anlamlı bir uçurum var. Tutup da Torment 1’de azıcık takıldıktan sonra güle oynaya Torment 2’ye geçmek o kadar kolay değil. Öte yandan ekipman sistemi de yine ciddi bir revizyon geçirdiğinden artık üstünüzü başınızı dizmek de biraz daha uzun vakit alıyor. (Yine benim bunu yazmamın üzerine Torment 3 ve 4’ü daha da zorlaştırdıklarını açıkladılar, onu da eklemiş olayım buraya.)

Önce ne değişmiş ona değineyim ama: Artık “Sacred” ekipmanlar yok mesela. Normal ekipmanlarda bulabileceğiniz maksimum item power 750. Torment 1’den itibaren Ancestral olanlar düşmeye başlıyor ancak başlarda oldukça nadirler, ben herhalde oynadığım süreçte hepi topu 10 – 15 tane falan görmüşümdür. Ama düştükleri zaman da en az 1 tane Greater Affix’e sahip şekilde geliyorlar ve item powerları da 800. Haliyle amacınız her slotunuza mümkün olduğunca çok Greater Affix’e sahip Ancestral’ları dizmek oluyor. Ama sadece düşürmek yetmiyor tabii artık, bir de Sezon 4’ten beri Legendary’lere “Tempering” adı verilen bir sistemle iki affix daha ekleyebiliyoruz bildiğiniz üzere.  Tempering türleri artık daha iyi kategorize edilmiş, önceden bazı Tempering kategorilerinde 5 taneye kadar affix olabiliyordu; artık genellikle 3 tane arasında zar atıp şansımızı deniyoruz. (Unique’leriyse Temper edemiyoruz ama onların bazılarında da Temper’lara taş çıkartacak özellikler geldi 5. sezonla birlikte) En nihayetinde tam takım Temper’ladığımız eşyaların tepesine bir de Masterwork’le çileği dikiveriyoruz -ki Masterwork her seviyede ekipmanın bütün özelliklerini %5, 4 seviyede birse rastgele bir özelliği %25 arttırıyor. İşinize çok yarayacak bir affix’i birden fazla Masterwork’lediniz mi keyfinize diyecek olmuyor gerçekten. (Geçen sezon Tyrael’s Might’ıma %44 Damage Reduction yapmıştım bu şekilde, lezizdi!) Ancak tüm bu süreç eskisinden biraz daha uğraştırıyor, çünkü hem Tempering hem de Masterwork için gereken materyal miktarı artmış. Önceden leveling sırasında hiç materyal derdine düşmeden sürekli Temper basarken bu sefer “Level 60 olayım da öyle basarım, Ancestral bulmadan basmayayım şimdi” derdine düşmek zorunda kaldım. Bunda hesaplarımızın sıfırdan başlamış olmasının ve karakterleri de büyük ölçüde senaryo modunda kasmış olmamızın da etkisi var tabii.

İşin güzel yanı, Diablo IV’ün çıkışında başımıza “endgame” meteoru düştü demiştim ya, hem sezonlar hem de Vessel of Hatred’ın getirdikleri derken şu noktada gerçekten de istediğiniz tarafa yönelebileceğiniz gayet bol seçenekli bir endgame tecrübesi mevcut artık. Gelin beraber bir sayalım hatta elde neler var diye:

Ben yazarken yoruldum vallahi! Özetle size şu noktada “Diablo IV’te yeterli endgame içeriği yok!” diyen olursa… inanmayın. Başta biraz tökezledik, yokluk çektik ama şimdi önümüzde tam bir ziyafet var. Kaldı ki daha Sezon 6 içeriklerini dahil de etmedim bu listeye! Artık gerçekten “Helltide baydı, biraz Infernal Tide yapayım. Ya da dur ya, onun yerine aslında Undercity’ye mi girsem?” diyebileceğiniz kadar geniş bir çeşitlilik var.

Ya bir de yeni sınıf var diyorlardı, ona hiç değinmedin?

Aaa, di mi? Spiritborn’a değinmeye başlayamadım bile daha! Halbuki Vessel of Hatred deneyiminin en önemli parçalarından birisi kendisi. Öncelikle hem ek paketin gelişi hem de yeni sezonun başlamasıyla gördüğünüz 3 oyuncudan muhtemelen 2’si Spiritborn olacak; buna kendinizi şimdiden hazırlayın. Buna rağmen muhtemelen gördüğünüz her bir Spiritborn’un birbirinden farklı ve değişik bir oynama stili olacak, çünkü sınıfın sunduğu esneklik ve oynanış çeşitliliği gerçekten muazzam.

Sanctuary’yi dış güçlere karşı perdeleyen ruhlar alemindeki ruhlardan dört tanesiyle çok yakından bağı var Spiritborn’ların: Jaguar, Goril, Kartal ve Kırkayak. Her birinin de farklı bir uzmanlığı, farklı bir tarzı var ve siz de oynarken aktif olarak bu ruhlardan istediğinize yanaşabiliyorsunuz. Hatta isterseniz ortaya karışık kaset misali hepsinden biraz biraz bile özellik almanız bile mümkün. Belli başlı ruhları tabii ki destekleyen ekipmanlar var, bunların karışımını teşvik edenleri de gördüm ama çok uçuk bir şekilde “Hadi bakalım, dördünden de!” diyebileceğiniz durumları bile es geçmemişler. Günün sonunda endgame’de ne kadar efektif olur hepsini tek tek denemediğimden bir şey demem güç. Ama Blizzard’ın bizi davet ettiği Discord kanalındaki diğer yazarların yorumlarına bakarsak her ruh için çalışan bir şeyler bulmak mümkün gibi duruyor.

Ben ikili bir karakter yapmayı tercih ettim mesela. Ana ruh olarak Kırkayak seçip yeteneklerimi genellikle zehir hasarı ve Thorns üzerine kurdum. Bunu biraz da Kartal’la destekleyince uçarak ortama giren, düşmanları zayıflatan ve üzerlerine zehir kustuktan sonra ekranı komple yok eden bir karaktere dönüştü Spiritborn’um. Bana vuran bile zehirleniyor, zehirlenenleri zaten Balazan’ı çağırdığım anda direkt “Execute!”la indiriyorum, bir tek elit düşmanlar ve bosslar kalıyor -ki onlar da çok uzun süre dayanmıyor zaten.

Ha bu arada ikili karakterlerden bahsetmişken Spiritborn’un özel yeteneğinden de bahsedeyim: Spiritborn sınıf görevini yaptıktan sonra karakter detay sayfanızda Spirit Hall adında yeni bir sekme açılacak. Buradan kendinize bir ana muhafız ruh seçerek o ruhun özelliklerine kallavi bazı bonuslar alıyorsunuz, dahası bir de kullandığınız bütün yetenekler o ruhun özelliğiymiş gibi sayılıyor. Yani Jaguar özelliklerine artı veren bir şey varsa elinizde ve siz Jaguar’ı ana muhafızınız seçerseniz kullandığınız Goril yetenekleri bile Jaguar’mış gibi sayılıyor bu açıdan. Gayet leziz. Buna ek olarak 30. seviyeye ulaştığınızda ikincil bir muhafız seçme hakkı daha kazanıyorsunuz. Bunu isterseniz ilkiyle aynı seçip iyice katmerleyebilir ya da farklı bir bonus alarak portföyünüzü genişletebilirsiniz; size kalmış.

Spiritborn’un oynanış şeklini tek cümleyle özetle deseniz “Diablo III’ün Monk’unu alın, üzerine Druid ve hayvan ruhu esintisi atın” derdim herhalde. Ana karakteri Druid olan bir insan olarak birazcık kıskanmadım dersem yalan olur, aslında Druid’in alması gereken bazı yetenekleri de alıp oynaması çok keyifli bir sınıf olmuş zira. (Blizzard’ın kozmetik set tasarlarken bile Druid’in varlığını unuttuğu düşünülürse yol yakınken Spiritborn’a geçmek lazım belki de…)

Aaa, seviyem düşmüş?!

“Progression” yani ilerleme geliştirmelerinden geçen ay da biraz bahsetmiştim. Yeni seviyenin 60 olması hâlâ hoşuma gitmiyor. 100 gayet yuvarlak ve iyi bir sayıydı bence. Dahası, zaten 60 olduktan sonra da hiçbir yerde “60” diye göstermiyor neredeyse seviyenizi, direkt Paragon kaç olduğunuzu görmeye başlıyorsunuz. Ben inceleme sunucularını suratıma kapattıkları sırada ekranın altında sürekli “114” görüyordum mesela o yüzden.

Paragon Board’lar konusunda yine geçen ay dediklerimi biraz tekrar etmiş gibi olacağım ama anlamlı bazı değişiklikler var; dahasının da yolda olduğunu ve bu kadarla kalmayacaklarını da eklediler hatta.

Öncelikle artık en fazla 5 Paragon Board aktif edebiliyoruz. (Başlangıç için kullandığımız da dahil) Bu da bizi eldeki alanı daha efektif kullanmaya itiyor, önceden sadece Glyph Soketleri’ne oynuyordu çünkü herkes. Bununla birlikte genel olarak node’lara da güzelinden bir ayar çekmişler, bilhassa da Rare ve Magic olanların çok aşırı spesifik kondisyonları yerine artık daha genel şartlar içerecek olması işimizi kolaylaştırmanın yanında çeşitliliği de arttıracaktır. (Yayında verdikleri örneği tekrar edeyim: “İksir içtiğinde X olur” yerine artık “İyileştiğinde X olur” gibi kondisyonlar olacak. Mercenary ve yeteneklerden gelen iyileştirmeler de dahil oluyor bu durumda mevzuya)

Ayrıca artık tabii Glyph’ler Legendary seviyesine kadar yükseltilebilecek. Üst sınır 21 yerine 100 artık ve 45. seviyede Legendary’ye dönüşerek Board’da etkiledikleri alanı genişleterek çeşitli stat bonusları kazanıyorlar. Geliştirmeleri de artık The Pit’te son boss’u kestikten sonra gerçekleştiriliyor. Belli bir şansla 3 kere (Eğer hiç ölmemişseniz 4 kere) seviyesini arttırabiliyorsunuz. Eğer The Pit’in seviyesi ve Glyph’inizin seviyesi birbirine yakınsa geliştirme ihtimalinin başarısız olma şansı da ortaya çıkıyor. Birebir Diablo III Legendary Gem sistemi gibi düşünebilirsiniz yani.

Geçen ay da bahsettiğim üzere yapımcıların “Diablo III’ün iyi yanlarını alıyoruz ama problemlerinin de farkındayız” demesi biraz içime su serpse ve gelen sistemlerin çoğunun oyunun kendi içindeki çarklara oturduğunu da bizzat görsem de… Diablo IV’ün kendi kimliğini biraz kaybetmeye başlamış olduğunu da hissediyorum bu güncellemeyle birlikte. Yine de en azından oyuncuları dinleme konusunda samimi olduklarını görmek güzel, zira oyunun çıkışından hemen önce yaptıkları yayında karakter yaratma ekranındaki “kamp ateşi” sahnesini kaldırmalarına oyuncuların çok üzüldüğünün farkında olduklarını ve daha iyi bir şekilde geri getirmek için ne yapabileceklerini konuştuklarını açıkladılar. Bu da bana bir noktadan sonra Diablo IV’ün kendi kimliğini geri kazanabileceği ve önceki oyunları kopyalamak yerine yeni, ilginç şeylere imza atabileceği konusunda biraz umut oldu doğrusu. Umarım yanılmam…

Bitirir misin artık incelemeyi?

Başta da bahsettiğim tüm endişelerime rağmen Vessel of Hatred’dan keyif aldım ben. Senaryo ve sinematikler açısından tatmin etti, karakter kasmadaki prensipte karşı olduğum yenilikleri de hoşuma gitmese bile kabullendim, yeni eklenen birçok sistemi de gayet başarılı buldum. En önemlisi de, Diablo IV’ün en büyük problemi olan “Bir süre sonra yapacak aktivite bulamamak” sorunuyla karşılaşmadım. Ee o zaman “Vessel of Hatred olmuş” diyebiliriz herhalde? Hâlâ “Şöyle olsa daha iyi olmaz mıydı?” dediğim birkaç şey var tabii ama Diablo ekibinin oyuncuları dinleme konusunda fazlasıyla kazanmış olduğu kredileri hesaba katıldığında endişeli değilim artık. Eğer çıkışta gemiyi terk edip sonrasında da dönüp bakmadıysanız geri dönüp Sanctuary’ye yeni bir gözle bakmanın tam sırası…