Guacamelee! 2 - İnceleme

İlk Guacamelee’yi oynadığım zamanları hatırlıyorum da oyuna başladığım anla bitirdiğim an arasında oldukça kısa bir zaman vardı. Yağ gibi akan dövüş mekanikleri mi, Meksika temalı dünyası mı beni alıp götürdü çok anlayamadım, çünkü oyun hemencecik bitivermişti. Oyun kısaydı ama hiçbir can sıkıcı tarafı yoktu, “Viva la Mexiverse” diye diye keyif içerisinde luchador’umu diyar diyar gezdirmiştim. Aradan uzun yıllar geçti ve ana karakterimiz Juan’ın tekrar maskesini takması gerek, çünkü Mexiverse bir kez daha yaman ellerde.

Aslında ilk paragraftan oyunun bütün hikayesini özetledim. Evet, maalesef bu kadar sığ bir hikayesi var Guacamelee! 2’nin.Yine de biraz daha açmak gerekirse ilk yapımdaki son boss dövüşünü tekrardan oynatarak başlayan oyun birden yedi sene sonrasına gidiyor ve Juan’ımızın, “bre luchador’umuzun” aile hayatına girdiğini görüyoruz. Ancak Juan pek bir mutsuz sanki, çocukların gül yüzlerine bile bakmıyor. Sürekli şampiyonluk kemeriyle falan geziyor ortalıkta. Şehir halkı da onu pek bir seviyor, sayıyor. Tahmin edin sonra ne oluyor? Aynen öyle, kötü adamlar zaman yarıkları açarak geliyorlar ve Juan’ın tekrardan maskeyi takması gerekiyor.

Oldukça klişe bir şekilde ilerleyen ana senaryoda akılda kalıcı karakterler de yok hani.. İlk oyunda yer alan karakterlerin büyük çoğunluğu ikincide de yer alsa da bu karakterlerle diyalog akışımız sadece “Beni ilk oyundan hatırladın mı? Hani şunları şunları yapmıştım” şeklinde olmuş. Beni içine çeken sadece bize yeni özellik veren, aynı zamanda da keçiye dönen ihtiyar oldu. İlk oyundan daha fazla yer ettiği gibi yine tavırlarıyla eğlendirmeyi başarıyor. İlk oyunda yer alan alaycı, bol referans içeren diyaloglar bu oyunda da devam etmekte. Bazen gerçekten de komik referanslar olsa da çoğu zaman bu konuşmalar üzerinde çok düşünülmeden oyuna eklenmiş.

İlk oyunu oynayanların aklında kesinlikle “Dövüş sistemi yine akıcı mı?” sorusu vardır. Evet, taş gibi hem de. İlk oyundaki dövüş sisteminin neredeyse her özelliği bu oyunda da yer alıyor ve sırf o özellikler bile halen niteliğini koruyor. Bunu nasıl mı anladım? Çünkü çok fazla yeni bir özellik gelmemiş Juan’a. Hatta oyunun sonlarına geldiğimizde halen eski oyundaki özellikleri vermeye devam etti oyun. Ancak Drinkbox Studios dövüş sistemini sıkıcı yapmamayı Tavuk Juan’ı oyuna çok daha fazla ekleyerek başarmış. Hatırladınız, değil mi Tavuk Juan’ı ilk oyundan? Gerçekten de oyunun vaat ettiği gibi %300 fazla tavuk var oyunda. Tavuk Juan artık sadece bir yerlere ulaşmamızı sağlayan biri değil, düşmanları çatır çutur kesen bir luchador o da. Oyuna dinamizmi sağlayan ve sürekli farklı aksiyonları yapmamızı sağlamayı çok iyi başarmış Drinkbox. Üstelik oyun artık dört kişiye kadar co-op desteği de sunuyor.

Dövüş mekaniklerine taş gibi dedik ama oyun kontroller konusunda bazen çileden çıkartabiliyor. Oyunu tavsiye edildiği gibi gamepad ile oynadım; ancak özellikle bazı yerlerde luchador’umuz inatla istemediğim hareketleri yapıp durdu. Genel olarak ciddi sorunlar yaşamasam da bazen buhranlar yaşattığını söylemezsem olmaz.

İlk oyundaki platform kısımlar bu oyunda da mevcut ve yine size Street Fighter oynuyormuş hissi veriyor. Bu platformlar özellikle haritada yer alan ve içerisinde can, stamina ya da para bulunan yükseltmelerin bulunduğu sandıklara ulaşmaya çalışırken oldukça zorlaşıyorlar. Ancak oyun bu konuda giderek zorlaşan bir yapıya sahip değil. Bazen hazinelere ulaşmak Super Meat Boy seviyesinde iken bazen de Kirby düzeyinde oluyor. Ancak çoğu zaman en fazla birkaç denemede hazinelere ulaşabiliyorsunuz. Ayrıca hazinelerden kostüm de çıkabiliyor.

Can ve stamina yükseltmesi hazinelerden elde edilirken Juan’a ve Tavuk Juan’a çeşitli güçlendirmeleri yetenek ekranından yapıyoruz. Bunun için belirli ihtiyaçları karşılamak gerekiyor. Bu ihtiyaçlar para ve ‘bir özellikten 10 defa yap’ tarzında oluyor. Böylece Skyrim benzeri sürekli kullandığınız özellikler güçleniyor. Çok da fazla özelleştirme beklemeyin ama, ilk oynayışınızda bile çoğu özelliği güçlendirebilirsiniz.

İkinci oyun da görsel olarak yine aynı bir yapıya sahip. Ancak burada ilk oyundan açık bir şekilde ayrılan bir kısım var, o da oyundaki mekânlar. Her bir yer o kadar Meksika usulü hazırlanmış ki insanın oturup teker teker arka plandaki resimleri, işçiliği izleyesi geliyor. Drinkbox’ı bu konuda çok takdir ettim, oyunun mekânlarının her biri oldukça hoş olmuş. Benim gibi Meksika meraklılarına görsel şölen olmuş Guacamelee! 2.