Guilty Gear -Strive- - İnceleme

Dövüş oyunları bazen çok teknik olmalarıyla bazen de artık bin yıldır süren hikâyelerinin eski oyunları oynamayanlar için yabancılaştırıcı olması nedeniyle belli bir kitlenin dışına pek çıkamazlar. Örneğin BlazBlue serisi öyledir, veya Soul Calibur 5. oyuna kadar öyleydi, 6’da resetlediler hikâyeyi neyse ki, bu sayede millet oynayabildi. 1998’den bu yana gelen oyunlarında tek ve aşırı dallanıp budaklanan bir öykü anlatan Guilty Gear serisiyse bu ikisinin arasında duruyor. Oynaması Xrd SIGN ve Xrd REVELATOR’a göre daha rahat ve hamleleri çok daha iyi takip edip karşılık verebiliyorsunuz. Ama işte o öyküsü yok mu, o bir tırstırıyor insanı ilk bakışta. Ama sıkıntı yok, ben elimden geldiğince size yardım edeceğim bu konuda dostlar ve ilk kez oynasanız bile bir şeyler ifade edecek dünyası.

Bir gün yine çılgın bir adam varmış

Guilty Gear evreninin kalbinde her oyunun kapağını da süsleyen Sol Badguy var ki kendisi bu dünyadaki ilk Gear prototipi olur (hücreleri büyüyle geliştirilmiş insanlar için kullanılıyor Gear terimi). Gelecekte insanların teknolojiyi terk edip her işlerini yeni keşfedilen büyü yardımıyla çözdükleri bir evreni var Guilty Gear’ın ve bu değişim elbette seferleri, savaşları da beraberinde getirmiş. Ky Kiske, Axl, Leo Whitefang gibi kahramanlar da çıkmış bu maceralardan Faust, Ramlethal Valentine, I-No gibi hainler de. Ve tabii ki adını anmazsak olmayacak “That Man” ve “The Original” da perde arkasında her şeyin katalizörü olan başlıca karakterler ki her ikisi de Sol Badguy ile Strive’ın hikâyesinin önemli noktalarını oluşturuyorlar. Zaten Strive’ın yıllar süren ana öyküye bir final olduğunu da rahatlıkla söyleyebilirim. Keşke izlerken hemen hepsini anlarsınız diyebilseydim ama kritik noktalarda bazı karakterlerin neyi niçin yaptığını veya derdinin ne olduğunu anlamak için biraz Wiki okumak veya bir Youtube videosu izlemek işinize yarayabilir. Oyunun içinde de bayağı ansiklopedi gibi sadeleştirerek yazmışlar çoğu bilgiyi ama merak edip de okumak tabii ki size kalmış. O kısımları çok kurcalamadan da izleyeceğiniz 4,5 saatlik filmden keyif alacağınız kesin (Guilty Gear’ın ana hikâye kısmı geleneği bozmayarak bölümlere ayrılmış videolar olarak geliyor). Zira göz okşayan oyun içi grafiklerle hazırlanmış bu film hem karakter bolluğu hem de sinematik sunumuyla cidden harika bir deneyim yaşatıyor. Ve pek çok konuyu bir finale bağlamasıyla da öncesini merak ettiriyor. Bence biraz dövüşüp aralarda da birer ikişer bölüm izlemek oyunun sunduğu içeriği tüketmenin en iyi yolu.

Arkadaki resim yapan kızın huzurundan istiyorum.

Bam güm dalmayın

Tabii tüm bu öykü tırı vırısının ötesinde nihayetinde bu bir dövüş oyunu ve oyuncular da pek tabii eğlenmek isteyecekler. O konuda hiç şüpheniz olmasın, her ne kadar başlangıçta biraz az karakter içerse de her birinin yıllara dayanan oturmuş oynanışları yine aynı keyfi veriyor. Yeni eklenen Nagoriyuki ve Giovanna’ya biraz iltimas geçilmişse de eski tüfeklerin de halen güçlü olduğunu söylemeliyim. Özellikle Chipp, Millia ve I-No’nun daha akıcı oynanıyor olması büyük bir artı. Strive öncesi oyunlarla karşılaştırdığımda karakterlerin hızlarının düşmüş olduğunu ve yeni modellemelerinin daha abartılı hatlara sahip olmasından sebep hareketlerin ağırlıklarının daha iyi hissedildiğini düşünüyorum. Bir Sol’ın kılıcıyla adamın kafasına vurduğunuzda veya Potemkin’le rakibi havada kaptığınızda ses çıkıyor yani. Veya Nagoriyuki’nin vampir katanasını açtığınızda her darbenin ölümcül olduğunu hissediyorsunuz. Arc System Works zaten bu 2 boyutlu çizim hissiyatlı 3 boyutlu grafik işini en iyi yapan firma. Burada da şov yapmışlar yine.

Karakterlerin nefis tasarımları bir yana, çok daha doygun görünen arka planlar ve yeni eklenen Wall Break sayesinde dövüşlerin birkaç tane mekâna taşınabilmesi görsel olarak çok etkileyici anlara vesile oluyor. Bu Wall Break’i yapmak için rakibinizi ekranın köşesine sıkıştırmanız veya sıkı bir kombo dizmeniz ya da ulti hareketinizle tek seferde ekranı kırıp diğer ekrana uçurmanız gerekli. Şahane gözüken bu hareketin sonunda rakip diğer alana geçiyor ve avantaj sizde oluyor. Onun haricinde geçmişten gelen Roman Cancel, Overdrive saldırıları, Stagger’lamak ve R.I.S.C barı taunt’ları yerli yerinde duruyorlar. Gatling sisteminde de değişikliğe gidilmiş ve zayıf saldırılar artık güçlü saldırıları tamamen cancel edemiyorlar ve bir komboya bağlanmaları gerekli. Counter yaptığınızda yavaş çekime girilmesi ve koca koca yazması da görsel olarak hoş bir değişiklik ve o kısacık aralıkta bir sonraki hamlenizi düşünmeye olanak tanıyor.

Yani ortamlara girmeden evvel biraz eğitimlere bakmanızda fayda var işin inceliklerini öğrenmek için. Yine de dövüş oyunlarına aşina biri kolaylıkla öğrenebilir Strive’ın oynanışını çünkü Tekken gibi her karakterin onyüzbinmilyon hareketi yok ve birkaç istisna dışında yapılış şekilleri aynı. Ha tabii özellikle bloklama zamanlamalarını kapmak için bol pratik şart yeni bir oyuncu için. Yine de korkmadan girin derim ben, kısa zamanda alışabileceğiniz kadar rahat kontroller ve sıkı bir netcode var oyunda. Bakması zaten ayrı keyif, müzikler bu sefer aşırı gaz ve kesinlikle oyunun yapısına harika eklemleniyorlar.

Kavgada stil sahibi olmak

Strive tüm bu saydığım harika özelliklerine rağmen içerik olarak biraz kısıtlı geliyor, öykünün tamamen kendi başına izlenebilmesi Arcade modun eski havasını biraz söndürmüş. Team Battle, Time Attack gibi modların olmaması da bizi hızla online tarafına geçirmek için yapılmış hamleler gibi duruyor. Neyse ki online canlı ve akıcı da bol bol rakip bulunabiliyor, o konuda bir sıkıntı yok pek. Özellikle PC’deki uygun fiyatı için oyunu önerebilirim ama konsolda cidden soygun gibi, orada almayın. Zamanla yeni karakterler vs. de eklenecek zaten oyuna, o yüzden ortamlara ne kadar erken girerseniz o kadar uzun süre keyif alma şansınız olur. Ama öyküsü de çok güzel işte, orayı da atlamayın hemen, zira bir devrin kapanışına şahit oluyorsunuz resmen.