Karate Survivor - İnceleme

Lanet olsun arkadaşlar! Bu Vampire Survivors türünü icat edene deee, onun çok tutmasıyla bol bol klonlarını yapana daaa… Hayır, oynaması bu kadar kolay ama ustalaşması da bir o kadar zor olan başka bir tür yoktur herhalde. Tabii bu noktada çuvaldızı da kendime batırayım, çok fena düşüyorum bu türdeki oyunlara istemsiz şekilde. Basitler evet ama o basitliğin içindeki kaotik varoluş çabası da dünyalara bedel benim için. Dolayısıyla bugün de karate yaparak survive etmeye çalışacağım bakalım umarım başarılı olurum.

Her şey bir silah!

Çocukluğu Kanal 6, HBB ya da Star 1 gibi özel kanalların ucuz diye alıp tüm öğle kuşağını doldurduğu gerçekten de ucuza kotarılmış Çin yapımı aksiyon filmleriyle geçmiş benim bu oyuna düşmemem mümkün değilmiş zaten. Özellikle Jackie Chan filmleriyle büyümüş ve onun bitmeyen enerjisiyle renklendirdiği (ve sonradan öğrendiğim üzere bol bol kemiklerini kırdığı) aksiyon sahneleri bu oyunun da ana temasını oluşturuyor denebilir. Metroydu, bardı, inşaattı gibi mekanlarda üstümüze gelen dalga dalga düşmanlardan belli bir süre boyunca sağ kalmaya çalışıyoruz ve etraftaki türlü çeşit objeyi kullanmak da hayati önem taşıyor. Örneğin etraftan bulduğumuz bir yer paspası elimizde bir anda ölümcül bir silaha dönüşüp milletin ağzını yüzünü kırabiliyor ve kendisi de kırılıyor zaten bir müddet sonra. Oyunun saldırı mantığı ilginç biraz. Sürekli Cooldown’ı dolan otomatik bir kombomuz var 6 hareket slotundan oluşan. Geliştirerek bunu 7’ye çıkarmamız da mümkün ama kolay değil. Seviye atladıkça bu oyunlardaki klasik güçlenme seçeneklerinin yanında bir de kombolara ekleyebileceğimiz envaı çeşit hareket buluyoruz. Ki bu hareketleri doğru sırayla dizdiğimizde kombolarımızın gücü ve etki alanları da artıyor. Döner tekmeler, ters yumruklar, havada parende atıp yere inmeler falan derken hareket portföyümüz oldukça geniş. Yani her ne kadar bahsettiğim çevresel silahlar geçici bir rahatlık sunsa da esas gücünüz kuvvetiniz bileğinizde yine de.

Ama her şey…

Tabii iş sadece bu ele alabildiğimiz silahlarla bitmiyor. Çevrede tek kullanımlık şişe, çöp poşeti, sandalye gibi objeler, özel noktasına vurduğunuzda devrilen inşaat iskeleleri, su depoları, ortamı baştan sona döne döne yardırıp geçebileceğiniz patron koltukları falan derken rakiplerin canına ot tıkamak konusunda oyunun haritaları epeyce bir çeşitlilik sunuyor aslında. Demin bahsettiğim altılı kombo dışında daha çok hasar, hızlı yürüme, şans ve tecrübe puanı gibi geliştirmeler de türün olmazsa olmazlarından. Bol bol 8-bit çağından kalma ses efektleri, baştan sona arcade müzikler ve Jackie Chan’den apartma isimsiz ana karakterimiz de tüm bu 80’ler dövüş filmi güzellemesini şık bir biçimde tamamlıyorlar. Tabii türün alametifarikası olarak ilk seferleriniz pek parlak geçmeyecek ve rakipler kalabalıklaştıkça köşeye sıkışıp bol bol dayak yiyeceksiniz. E tabii dayağın doğasında yiye yiye atmak olduğundan bir noktadan sonra türlü çeşit hareketle rakiplerin içinden geçen, dişlerini ve paralarını yerlere döküp hatıra diye saklayan saykonun birine de dönüşeceksiniz. Ama oraya varan yol bol kan, ter ve gözyaşı dökmekten geçiyor işte onu da bilelim.   

Dayak bir sanattır.

Buraya kadar anlattıklarım ilginizi çektiyse ve benim gibi bu türde çıkmış Army of Ruin, Deeprock Galactic Survivor gibi oyunlara gereğinden fazla zaman gömmeye meyilliyseniz hepi topu 3 papel olan Karate Survivor’a da bir bakın derim. 40 yıldan beri yapılan Jackie Chan oyunlarının bence hayli eğlenceli ve yaratıcı bir ruhani devamı olmuş oyun ve içerdiği tüm kaosun içindeki o stabil ve adım adım ilerleyerek bir düzen kurma hissi oldukça doyurucu. Son olarak oyunun sinir stres atmak için birebir olduğunu da ekler kaçarım dostlar!