Bu yazı daha önce Oyungezer dergisinde yayınlanmıştır. Oyungezer'e abone olmak için hemen tıklayın.
En son herhalde “acaba atlarsam şu eşiği tutabilir miyim?” diye düşündüğüm oyun Prince of Persia: Warrior Within’di. 10 yıl geçmiş ben bu duyguyu hissetmeyeli. Ama şimdi, Grow Home’da kendimi rüzgara bırakırken o kayalığın kenarını yakalayıp yakalayamayacağımı bilememek bana o kadar heyecan veriyor ki.
Teleport cihazlarını aktifleştirmeyi sakın unutmayın.
BOTANİĞİN KÖKENİ
Grow Home, B.U.D. (Botanical Utility Droid) adında şapşal bir droidin kısacık bir keşif hikâyesi aslında. Bulduğu gezegendeki Star Plant’ın tohumunu alması gereken B.U.D., bunun için bitkiyi büyütüp beslemeli.
Bazen kontrolü kaybedince filizler ilginç şekiller alıyor tabii.
Temeli tırmanmaya, doğru yönde bitkiyi büyütmeye ve aptalca düşüp yuvarlanmaya dayalı Grow Home’un. Star Plant’in filizleri, ehlileştirilmeyi bekleyen birer kısrak gibiler. Uçlarını tutup (E)’ye basınca öyle bir şahlanıyorlar ki… Ardından doğru yolda ilerletip altları parlayan adacıklara yönlendirmek ve bitkiyi beslemek size düşüyor. Bir noktadan sonra öyle genişliyor ki o ağ. Tümüyle dikine bir bulmaca oyunu aslında Grow Home. Ama bulmacanın net sınırları yok. Doğru bir çizgisi yok. İsterseniz filiz üstüne filiz büyüterek tepeye kadar çıkabilir, beslemeye oradan başlayabilirsiniz. Ya da beslemeyi boş verip B.U.D.’ın becerilerini geliştiren kristallerin peşinden koşabilirsiniz. Elzem değiller tabii, ama daha becerikli bir robotu kim istemez ki?
KARE-KUTU KÖKLER
Unity motorunda yapılmış olan Grow Home, çok güzel gözükmüyor. Ama çok kişilikli gözüküyor. Renk paletinin canlılığıyla, obje formlarına dair kararlarla muazzam olmasa da göze hoş ve en önemlisi uyumlu gözüküyor. Grow Home, en tepeye kadar çıkıp kendinizi tekrar boşluğa bıraktığınız, zamanında büyüttüğünüz kollardan birine inip oradan yeni bir hedefe odaklandığınız, çoğu zaman yukarıya çıkmaya çalışıp bazen özellikle aşağıya indiğiniz, oyunda hayati olmasa da kristalleri toplamak için çabaladığınız ama oyun süresi boyunca sizi hiç üzmeyen bir oyun. Aşağılara mı düştünüz? Süreçte açmayı unutmadığınız (ya da unutmadığınızı varsaydığım) teleport alanlarıyla az çok yakınlara geri dönün. Parçalandınız mı? En son açtığınız teleport noktasında kendinize gelin. Hızlıca yukarıya mı çıkmanız lazım? Bir filizi büyütüp ondan oluşan yeni filizlerle hızlı hızlı göğe yükselin. Uzaktaki bir adacığı mı merak ettiniz? Aynı şeyi yatayda yapın, filiz üstüne filiz büyütün. Düşerken etrafı mı gözlemek istiyorsunuz? Çantanızdaki papatya ya da yaprağı kullanarak havada süzülün.
İşte besleyici adacıklar bunlar.
Çizgisel bir düzenin parçası olmaya o kadar alışmışız ki, buradaki ferahlık bana hiç beklemediğim kadar iç açıcı geldi. Bir video oyununda uzun zamandan beri ilk kez “nefes aldım” diyebilirim. Star Plant’i büyütmek, o toprak parçasını tanımak, havadaki adacıkların içerisinde sakladıkları gizleri görmek, taşların arkasında sıkışmış bir koyunu kurtarmak, bir mağarayı yuvası bellemiş bir boğa ile gergin bakışlar atmak ve en önemlisi de o eşiği tutup tutamayacağından emin olmadan kendini boşluğa bırakabilmek. Neyi istersem yaptım, üstelik oyunu tadında sonlandırmama rağmen tekrar tekrar uğradım o dünyaya.
Oyun Unity motoru kullanılarak yapılmış, bitki büyüdükçe ortam da güzelleşiyor.
Bilmiyorum, belki “sinematik” aksiyon artık benden geçmiştir, belki de Lara’nın ya da Nathan’ın o eşiği tutabileceğinden o kadar emin olduğum oyunlar bana heyecan vermiyordur. Grow Home kısa süreliğine de olsa bana bilinmezliğin merakla birleştiği o çocuksu kesişimi vermeyi başardı. Böyle bilmemeyi özlemişiz be dostlar…
NOT
7+
KÜNYE
GROW HOME (PC)
Tür: Macera
Yapım: Ubisoft Reflections
Dağıtım: Ubisoft / Steam
Kutulu Fiyatı: -
Dijital İndirme: 18,40TL (Steam)
Yaş Sınırı: 7
Bulunduğu Platformlar: PC
Ne İyi?
-B.U.D.’ın şapsal yürüyüşü
-Kafamıza göre büyüttüğümüz bitki
Ne Kötü?
-Fazla kısa sürüyor
-Bitirdikten sonra tekrar oynamak için çok sebep yok.
