İnceleme - Alien Rage

Tek öfkelenen uzaylılar değil.

Bu yazı daha önce Oyungezer Dergisi'nde yayınlanmıştır.

Bir tarafta evindeki bilgisayarla dünyayı kasıp kavuran oyunlar üreten bağımsız yapımcılar varken, arkasında firma desteği olan bazı yapımcıların oyunlarını gördükçe gözümden bir yaş süzülüyor, uzaklara dalıyorum. Tabii ki bu haldeyken kaçınılmaz, Nuri Bilge Ceylan kamerasını bana doğrultuyor…

Yine o hüzünlü günlerimden birindeyim sayın okur.

Artık alıştık uzaylılarla düşman olmaya. Şimdiye kadar kaç yüz oyunda kaç uzaylının koca kafasını patlatmışızdır, saymayı bile unuttuk. Unuttuk ama, dünyayı uzaylılardan kurtarmak gibi ulvi bir görevimiz varsa bizim de bazı haklarımız olmalı sayın okur. Mesela artık uzaylı içeren oyunlarda biraz olsun özgünlük görmek istiyor bu deli gönül. Azıcık derin bir hikaye istiyor. Tüm dayanağımızın XCOM oyunları olmasına vicdanımız el vermiyor.

Alien Rage bırakın bunu başarmayı, başarmayı denemiyor bile. Oyun tam bir “sen bi’ silahsın, gidiyorsun”. Sözde oyuna derinlik katması gereken yetenek sistemi ise, “yapımcılar boş zamanlarında kodlamış” fikrine kapılabileceğiniz kadar basit.

NERESİNDEN TUTSAK?

Yiğidi öldürelim, hakkını da yiyelim. Grafik için epey uğraşılmış, hatta üst düzey bir grafik başarısı yakalanmış. Tamam ama oyun dünyasında çığır açmayacağı belli bir oyunu bu denli donanım hantalı yapmanın ne denli doğru olduğu tartışılır. Crysis 3 için sistem yenileyen bir insanı bir noktada mantıklı bulabiliriz ama Alien Rage için kimsenin bunu yapmayacağı aşikar.

Özetle; Alien Rage dümdüz bir yapıda, oyuncunun dünyayla minimum etkileşebildiği, güzel headshot serileri yakalandığında eski moda Unreal Tournament ses efektleri veren vasat bir FPS. Oynanmasının tek sebebi de bu bahsettiğim eski moda havası. Eğer bu yanı ilginizi çekiyorsa Steam'deki demosunu deneyin. Yok ben eskilere hiç bulaşmayayım derseniz yakınından bile geçmeyin.