Merhaba sevgili okur. Sana bir itirafta bulunmak istiyorum. Aslında 1 yılı aşkın süredir burada benim yerime bir başkasının yazdıklarını okuyordun. Bugün bu mektubu yazmak için kısa süreliğine geri döndüm. Neredeydin diye soracak olursan başımdan ilginç olaylar geçti. Sana kısaca anlatacak 1 yılım var.
Bir gün dedemin bana miras olarak bir çiftlik bıraktığını öğrendim. Miras? Hem de çiftlik? Böyle bir şey beklemiyordum açıkçası. Çiftlik, Stardew Vadisindeki Pelikan Kasabası denen hiç bilmediğim bir yerdeymiş. Bana güvendiği ve bende bir gelecek gördüğü için böyle bir karar vermiş olmalı. Masa başı işten ve şehir yaşamından bıkmıştım. Bir değişiklik olsun dedim. Hayatımda huzur yoktu ve aradığım huzuru bir türlü bulamıyordum. Bu yüzden çiftliğimin adını Huzur koydum. Atladım otobüse ve gittim.
Sıcak bir bahar günüydü. Otobüsten indiğimde beni belediye başkanı Lewis ve marangoz Robin karşıladı. İkisi de gayet sıcakkanlı insanlar. Dedem uzun süre önce gözlerini yumduğu için çiftliği boşta kalmış. Çalılar otlar, ağaçlar, taşlar her yeri sarmış. Tanrım, burayı nasıl evirip çevireceğim diye panik oldum bir an. Ev de berbat durumdaydı. Bir masa sandalye, televizyon ve yatak vardı sadece. Lewis ve Robin’e minnettarım. Benim gibi yeni ve deneyimsiz bir çiftçiye destek oldular. Bir miktar tohum ve balta, çapa, su kabı gibi gerekli araçları verdiler.
Önce evin önünde gözüme bir alan kestirdim ve toprağı çapalamaya başladım. Sonra da elimdeki tohumları ekip suladım. Tabi sabırsızım ya hemen bir şeyler çıksın diye bekliyorum. Bu tohumun filizlenmesi, büyümesi derken her gün sulamam gerekecekti. Bazılarının olgunlaşması epey zaman alabiliyor. Onlar büyüyene dursun arazideki ağaçları kesmeye başladım. Yeterince ağaç var nasılsa dedim ve oduna da ihtiyacım vardı. Kazmayla da taşları kırdım. Bazı kütük ve taşları temizleyemedim çünkü elimdeki aletler o kadar da güçlü değildi. Zaman bulduğumda kasabanın diğer sakinlerini görmeye gittim Kadını, erkeği, her yaştan farklı uğraşları olan insanlarla tanıştım. Genel olarak herkes güler yüzlü ama elbette arada bir iki huysuz var.
İlk başlarda alışmakta zorlandım. Arkadaş, bir ağacı keserken enerjim tükeniyor. Bitkileri sularken bile yoruluyorum. Bir gün yorgunluktan sızıp kaldım. Sonra kasabanın doktoru beni görmüş ve evime bırakmış. Uyandığımda posta kutumda kendini yorma bu kadar diye yazılmış bir not buldum. Notla birlikte bir de sağlık faturası koymuş. Mecburen çalışmam gerek, yan gelip yatamam çünkü paraya ihtiyacım var. Kendi besinlerimi yiyip enerji alabiliyorum ama onları yersem ben ne satacağım? Neyse ki para kazanmanın birden çok yolu var. Sahile inip deniz kabuğu, mercan gibi para getirebilecek şeyler topluyorum. Kasabanın balıkçısı bana bir olta verdi. Arada balığa çıkıyorum. Balık tutmak biraz sıkıntı iş ama olsun. Bunun dışında tepede bir maden ocağı var. Gerçi maden biraz tehlikeli ama oradan bakır, demir ve değerli cevherleri çıkartıp demirciye satabiliyordum.
Koca bir mevsim bir ay gibi kısa bir zamanda geçiyordu. Yaz geldiğinde baharda ektiklerim kuruyup ölmüştü. Bahçeyi temizleyip yaz için yeni tohum almaya gitmiştim. Burada 4 mevsim de bir ayrı güzel. Her mevsimin kendine has meyve ve sebzesi var. Kış dışında her mevsim yağış alıyor. Benim de işime geliyor çünkü yağmur yağınca sulamayla uğraşmıyorum. Televizyonda biri hava durumu, öbürü astroloji, bir diğeri yemek programı sonuncusu da çiftlik hayatına dair bir program olmak üzere 4 kanal var. Sorun değil, yetiyor bana. Buraya televizyon izlemeye gelmemiştim. Teknolojiden biraz uzak kalmak iyi. Annem arada bana mektup atıyor yiyecek, para falan yolluyor. Yeter yani.
Buraya geldiğime hiç pişman değilim ama garipsediğim birkaç şey var. İnsanlar gayet cana yakın demiştim arada gidip konuşuyorum her biriyle. Ama arkadaşlığımı ilerletmek için sürekli onlara bir şeyler vermem ya da hediye almam gerekiyor. Bana normal arkadaşlarım bu kadar sık hediye almıyordu. Bir de herkesin beğenileri farklı. Birbirinden güzel, bekar kızlar var. Özellikle onlara ne hediye alsam diye düşünüyorum. Ama arada ummadıkları bir şey alınca eh en azından düşünmüşsün ya da bunu ne yapayım ki şimdi diye tepki alabiliyorum ve bu beni biraz üzüyor.
Ben buraya geleli 1 yıl geçti ve tekrar bahar geldi. Bu süre zarfında bir kedim ve çiftlik hayvanlarım oldu. İneklerimi sağıyor, tavuklarımı yemleyip yumurtalarını topluyorum. Elimdekileri verimli kullanmayı öğrendim ve artık eskisi gibi para sıkıntısı çekmiyorum. Yine de yapacak çok işim var. Gitmem gerek. Eğer olur da uğramak istersen kapım açık, beklerim :) Kendine iyi bak.
Alp Pektaş
Stardew Vadisi, Pelikan Kasabası
Huzur Çiftliği
STARDEW VALLEY
RYO (RPG)
ARTILAR
+ Farklı türlerin şahane karışımı
+ Gece gündüz ve mevsim döngüleri
+ Grafikleri, müzikleri ve zengin içeriği
+ İnsanı rahatlatmayı başaran keyifli yapısı
EKSİLER
- İlişki mekaniği
- Zaman ne çabuk geçiyor
OGZ PUANI (PC)
8,6
