Pine Hearts - İnceleme

“Pine Hearts Kentsel Dönüşüm, Rekreasyon ve Kamp Alanı Projemize hepiniz hoş geldiniz! Oyungezer Park ve Bahçeler Müdürlüğü’müzün yoğun ve özverili çalışmalarıyla hayata geçirilen, çok buçuk bin metrekareye yayılı yeşil alan ve kıyısal şeride sahip bu yaşam alanımızda keyifli saatler ve unutulmaz anlar sizleri bekliyor! Tarihi mekanlarımız ve her yaştan vatandaşımıza hitap eden eğlenceli aktivitelerimizle sizleri ağırlamak bizim için büyük bir mutluluk olacaktır! Mini golf sahamız, güney sahilimiz boyunca uzanan kumsalımız ve aileler için ayrılmış mangal alanlarımızın yanında eteklerine kurulu olduğumuz dağın zirvesi de cesur dağcılar için keşfedilmeyi bekliyor! Bir de…”

Gözümde Canlanır Koskoca Mazi

İzometreik açıdan oynadığınız, kendi halinde sevimli, hızlı ve anlaması kolay bir oyun Pine Hearts. Minicik oyun dünyası içerisinde renkli grafikleri ve tatlı karakterleri ile bir oraya bir buraya koşuşturmak üzerine kurulmuş bir yapısı var. Hikayenin akışı boyunca haritanın çeşitli bölgelerine gidip insanlara yardım ediyorsunuz ve zamanla yapamadığınız şeyleri yapmaya başlayıp önünüzdeki engelleri aşmaya ve oyunun dünyasını keşfetmeye başlıyorsunuz. Nihai amacınız ise Pine Hearts’ın kurulu olduğu dağın zirvesine çıkmak.

Pine Hearts aslında oyunun geçtiği karavan parkının adı. Oyun, ana karakterimiz Tyke’ın buraya yaptığı tren yolculuğuyla başlıyor. Başlarda standart bir haftasonu gezisiymiş gibi görünen olaylar silsilesi, Tyke diğer karakterlerle tanıştıkça ve parkta gezdikçe detaylanmaya başlıyor. Yapmamız gereken şey ise Tyke’ın Pine Hearts’ta gezerek hatıralarını canlandırmasına yardım etmek ve geçmişle yüzleşip acılarını kabullenmesini sağlamak.

Böyle anlatınca oyunun konusu fazla arabesk gibi göründü ama oynadıkça görüyorsunuz ki …gerçekten de öyle. Tyke’ın elinde bir defter var ve bu defter oyunun başında boş anılarla dolu. Pine Hearts’ı gezerken etrafta gördüğünüz mavi damlacıkları topladıkça Tyke’ın defterindeki anılar sırayla bu mavi damlacıklarla doluyor ve hikaye ilerleyişi sağlanmış oluyor. İnsanlara yardım ettikçe, bulmacaları çözdükçe ve engelleri aştıkça daha fazla mavi damlacık kazanıyorsunuz. Bu hatıraların tamamı Tyke’ın Pine Hearts’da ailesiyle birlikte geçirdiği zamanlara ait. Hikayenin ortalarına doğru öğreniyorsunuz ki Tyke’ın babası aslında hastaymış ve birlikte güzel zaman geçirdikleri son yer ise Pine Hearts’mış.

Efkarım Birikti Sığmaz İçime

Anılarınızı hatırladıkça aynı zamanda oyun içerisinde kullanabileceğiniz bazı yetenekleri de açtırmış oluyorsunuz. Bunlar doğrudan doğruya oyunda ilerlemeniz için gerekli. Örneğin oyunun başlarında öğrendiğiniz ilk yetenek dere kenarlarındaki ağaçları iterek kendinize köprü yapmak. İlerledikçe engelleri kaldırma, tırmanma, zıplama gibi fiziksel aktiviteleri anılarınızdan öğreniyorsunuz. Bu anıları oynarken oyun dünyası biraz farklılaşıyor ve etraftaki grafikler pastel boya ile çizilmiş gibi çocuksu bir hale kavuşuyor.

Çevredeki insanların size katkısı ise çeşitli el aletleri şeklinde ortaya çıkıyor. Yaptığınız görevlerden çekiç, balta, kürek gibi el aletleri elde ediyorsunuz ve bunları oyun dünyasında kullanarak hem kendinize yol açıyorsunuz, hem de saklı durumdaki damlacıkları ortaya çıkarabiliyorsunuz. Oyunun dünyası bu düzeyde size keşif yaptığınız hissiyatını gerçekten de verebiliyor. Hikaye boyunca aynı yere birden çok kez dönmeniz gerekebileceği için, bu tarz etkileşimlerle önceden geçemediğiniz yerlerde kendinize kısa yollar oluşturmuş oluyorsunuz ve dolayısıyla hızlanıyorsunuz.

Pek tabii ki oyunun hitap ettiği yaş aralığı göz önüne alındığında yaşattığı tatmin hissi önemli. Ses ve grafiklerle bunlar güzel birleştirilmiş. Haritalar arasında geçiş yapıldığında müzik tonu değişiyor ve her ne kadar karakterler konuşamıyor olsa bile çıkardıkları sesler ve diğer işitsel efektler atmosferi sağlama konusunda fazlasıyla başarılı. Her bölge geçişinde ve hikaye akışında önemli bir nokta yaşandığında da oyun kendi kendine kayıt ediyor, manuel bir kayıt sistemi yok. Oyunun altyazılarının Türkçe olması oyun için büyük bir artı.

Bunun yanında oyunla ilgili belirtebileceğim en belirgin negatif noktayı, oyunu oynadığınız perspektif ve kullanılan renklerden kaynaklı olarak platform başlangıçlarının bazı yerlerde belirsiz olabilmesi durumu oluşturuyor. Karakter yürürken bazen platformların uçlarına gelince takılabiliyor ve düz yürümesini beklediğiniz anlarda üst platformun üstüne zıplıyor veya altına düşüyor. Bu problemi oyun dünyasındaki diğer karakterlerle etkileşime girmeye çalıştığınızda yaşayabiliyorsunuz; ola ki platformun ucunda bir karakter varsa ve onunla konuşursanız Tyke bütün bir yolu dolaşarak o karakterin yanına ulaşmaya çalışıyor ve eğer yolda bir ağaç veya herhangi engel varsa onu aşamıyor. Burada oyunu kapatıp açmaktan başka bir çözümünüz yok. Eğer yakın zaman içerisinde kayıt almamışsanız bütün ilerlemeniz çöpe gidiyor.

Kaybolmuş Benliğim Bak Ne Haldeyim

Oyunun süresinin bu tarz bir oyun için yeterli olduğunu da söylemek mümkün; yaklaşık 6-7 saat içerisinde oyunun tamamını görüp her şeyi açtırabilirsiniz. Sonlara doğru hikaye akışı biraz üzüntülü şekilde seyretmeye başlasa da bitirdiğinizde yüzünüzde küçük bir tebessüm bırakıyor. Çocuğunuzla birlikte oynayabileceğiniz tatlı, sempatik ve öğretici bir oyun arıyorsanız Pine Hearts gayet başarılı olmuş.

♦ İnceleme puanlarımız ne anlama geliyor?