The King of Fighters XV - İnceleme

Her hardcore oyuncunun uzmanı olduğu seriler vardır: Bu serilerin lore’unu avcunun içi gibi bilir, müziklerini dinler, düzenli olarak oynar, hakkındaki her haberi ve çıkacak yeni oyunlarını saniye saniye takip eder. Benim uzmanlık serilerimden biri de yaklaşık 20 yıldan fazladır King of Fighters’tır. Hayatımda derin izler bırakan, büyük dostluklar kurmama vesile olan, hatta buradan kalkıp da ta Japonya’daki SNK binasına gitmeme sebep olan seridir.

Ne var ki SNK’nın 2000 yılında batışıyla birlikte seri ciddi bir çöküntü ve kimlik bunalıma girdi. Üçüncü boyuta geçiş denemeleri yapıldı (Maximum Impact serisi), takım mekanikleri değiştirildi (2001, 2003 ve XI), sıfırdan yepyeni bir motor yapıldı (XII) fakat hiçbiri de seriyi 90’lardaki şaşalı günlerine geri döndüremedi. King of Fighters XV bu açıdan çok önemli bir yer tutuyor, çünkü saydığım bu fetret döneminden beri bu sefer en olmuş diyebileceğim KoF bu.

Aslında Kof XIII de hoş bir oyun olsa da bu durum satış rakamlarına neredeyse hiç yansımamış, hatta serinin tartışmasız en kötü oyunu olan XII’den bile daha az satmıştı. SNK da 2D döneminin artık sona erdiğini düşünmüş olsa gerek ki bundan 6 sene önce modern üç boyutlu grafikler ve yepyeni bir motorla KoF XIV’u yapmıştı. Bazı eksikleri olsa da sonuç gelecek vadediyordu üstelik. İşte KoF XV de serinin geleceği olan bu motoru geliştirip üzerine koyarak devam ediyor. Peki bunu nasıl yapıyor?

Öncelikle şunun altını çizmek lazım: KoF eskiden en büyük rakibi Street Fighter’a oranla daha yavaş, büyük kombolar yerine özel hareketlerle kombine edilmiş daha küçük kombolara dayalı, bu yüzden de özel hareket sayısı da hayli fazla bir seriydi. SNK artık bu anlayışa veda etmiş ve belli ki en büyük rakibinin yolundan devam etmeye çalışıyor. Keza KoF XV’te SF serisine hayli benzeyen mekanikler mevcut. Özel hareketlerin çift butonla daha güçlü bir versiyonunun yapıldığı EX sistemi birebir olarak KoF XV’te mevcut mesela. Aynı şekilde SF’nin Focus Attack’ına benzeyen ve rakibi kombo için tamamen açık hale getiren Shatter Strike da oyunda yerini almış.

Bu değişikliklerle birlikte oyun yüksek hasarlı kombolara dayanan bir oynanışa geçmiş. Bunu karakterlerin özel hareketlerinin gözle görülür biçimde azaltılmasından da kolayca anlayabiliyorsunuz. (Örnek: King, Benimaru) Neyse ki bu yeni sistem de tıkır tıkır işliyor. Sadece EX hareketleri ölüm hareketleriyle bile birleştirerek kolayca yüksek hasarlı kombolar yapabiliyorsunuz. Şahsen ben Joe, King ve Shun’ei ile yapılması gayet kolay fakat neredeyse %60 can alan kombolar keşfedebildim kendi kendime. Bir dövüş oyununda hayli önemli olan (ve XIV’te berbat olan) vuruş hissi de nihayet düzelmiş. Özellikle bazı Climax Desperation hareketlerinde darbeyi iliklerinizde hissediyorsunuz. Örneğin Terry; adam sanki Stardust Ignition yapmıyor da gezegeni ortadan ikiye bölüyor.

Lakin bu komboya dayalı oynanış düşük seviye oyuncular için biraz cesaret kırıcı. Kurduğunuz takımla ezbere yapabildiğiniz yüksek hasarlı birkaç kombonuz yoksa çevrimiçi modda, hatta yüksek zorlukta bilgisayara karşı oynarken bile maalesef perişan olacaksınız. Öyle eskisi gibi iki aduket atarım, zıplayana da shoryu çekerim yeter diyorsanız kendinizi acilde yatarken bulursunuz. SNK da bu durumun farkında olacak ki düşük seviye oyuncular için Rush denilen bir sistem koymuş. Bu sistemle sadece küçük yumruğu 4 kere tıklatarak otomatik kombolar yapabiliyorsunuz lakin ben bunun kesinlikle dövüş oyunları mantığına ters bir şey olduğunu düşünüyorum. Üstelik bu özelliği tek kişilik modda kapatma seçeneğinin de olmaması berbat bir şey.

Oynanışın yanı sıra XV’in beni gerçekten mutlu eden bir diğer yönü de sunum tarafı oldu. Ara demolar ve takımların kendi bitiş demo’ları gayet hoş ve özenli olmuş. Her karakterin turnuvanın yanı sıra kendi özel hayatları ve meseleleri olduğunu serinin geçmişine yakışır şekilde güzelce aktarıyor. Üstelik eskiden olduğu gibi komedi ağırlıklı ending’lerine sahip gizli takım kombinasyonları da mevcut. Ayrıca eski oyunlarda gördüğümüz Fatal Fury’deki lunapark, KoF 97’deki konser alanı, Real Bout’taki metro durağı, KoF 94’teki Esaka istasyonu gibi pek çok klasik tur üç boyutlu olarak oyuna aktarılmış ve gerçekten efsane olmuşlar. DJ Station özelliği sayesinde de SNK tarihindeki pek çok efsane parçayı da oyun içine istediğiniz şekilde yedirebiliyorsunuz. Benim gibi SNK delisi oyuncular bu özelliklerden büyük keyif alacaktır.

Oyunun kötü yanlarına gelecek olursak da, öncelikle yaklaşık 30 senedir bildiğimiz karakterlerin neredeyse tamamının seslendirme sanatçılarının değişmesi gerçekten çok kötü olmuş. Pek çok karakteri dinlerken sanki sülalesini bildiğim birini değil de yabancı birilerini izliyormuş gibi hissettim maalesef. Ayrıca aralarında hoş parçalar olsa da oyunun müziklerinin biraz zayıf olduğunu düşünüyorum. Gerçi 90’larda o efsane müzikleri yapan ekibin tamamen dağıldığını düşünürsek çok da şaşırmamak lazım. Grafikler de XIV’a oranla belirgin şekilde iyileşmiş olsa da modern oyunların kalibresinden biraz uzak maalesef. Özellikle de özel hareketlerde çıkan rüzgar gibi bazı efektler gerçekten çok kötü. Beni en çok üzen taraf ise son boss Otoma=Raga’nın berbat tasarımı oldu. Kısa sürede unutulup gidecek, kimliksiz ve dengesiz bir karakter olmuş. SNK 2000 yılından beri düzgün boss tasarımı yapamıyor zaten.

Gelgelim saydığım kötü noktalar oyunu ciddi şekilde baltalayacak sıkıntılar değil. Oldukça akıcı, rekabetçi, içeriği bol, kendi mirasına sahip çıkan ve en önemlisi de türün modern standartlarına uyum sağlamayı başarabilmiş bir oyun King of Fighters XV. Yakın dönemde eklenecek olan 4 yeni takımla da türün meraklılarını uzun süre oyalamayı başaracaktır. Şahsen hem seriye tapan, hem de genel olarak dövüş oyunlarını seven bir oyuncu olarak ben uzun süredir almadığım kadar keyif aldım. Türün meraklılarına da gözüm kapalı olarak tavsiye ederim. Yeniden aramıza hoş geldin King of Fighters, seni o kadar özlemişim ki...