Warioware: Get it Together - İnceleme

Bütün Nintendo oyunları arasında bana konsolu olmasa da parti oyunlarını sevdiren oyun kesinlikle Warioware oldu. Bir okur olarak elbette ki neden Mario Party değil de Warioware diye sormak en doğal hakkınız. Hatta ikisinin arasındaki farkı da gayet merak ediyor olmanız da doğaldır. Olay şu ki Warioware’in mini oyunları Mario Party’ye göre çok daha kısa ve daha soyut oyunlar içeriyor. Örneğin bir mini oyunda 5 saniye içinde devasa bir burun deliğini Wario ile tıkamaya çalışırken, 6 saniye sonra bu sefer kafasında 20 gözlük olan bir devasa suratın bütün gözlüklerini düşürmeye çalışıyorsunuz. Mario Party’nin masa üstü zarlı oyun mantığı da Warioware’de yok elbette. Bunun yerine kaybedenlerin üst üste dizilmiş kaplumbağalar üzerinde dengede kalmaya çalıştığı cezalı oyunlar var.

Yıllardır bu şekilde olan Warioware’lerin bazı yönlerden cep telefonundaki “Hyper Casual” oyunlara benzediklerini söylemek yanlış olmaz. Oyunlar kısa süreli ve tek bir oynanış mekaniği üzerine odaklanmış oluyorlar. Warioware’in farkı tek bir bölüme odaklanmak yerine oyuncuya hızlı düşünmesini gerektirecek 200 küsür farklı mini oyunu çatır çatır yığması. Serinin ben ve benim gibi pek çok hayranı için tek yapmaları gereken farklı oyunlar ve 4 kişilik modları biraz da stilize görsellerle cilalayıp çıkarmalarıydı. Nintendo’ya rahat batmış olacak ki bütün Warioware’in mantığı farklı oynanış mekaniklerine sahip karakterlerle baştan aşağıya değişmiş.

Bir oyun geliştiricisi olarak Wario

Warioware: Get it Together’da oyun yapımcılığına giren Wario ve ekürisinin oyuna gelen virüsleri içerden temizlemeye çalışmasına şahit oluyoruz. Söylediğim üzere oyunda farklı özelliklere sahip farklı karakterler var. Dolayısıyla aynı mini-oyunu farklı farklı şekillerde deneyimlemek mümkün oluyor. Ana karakter Wario mesela jetiyle havada süzülüp yanlamasına saldırılar yapabilirken arkadaşı 18 Volt olduğu yerden halkalar atmakla yetiniyor. Cricket ise Mario misali sadece zıplayabiliyor. Bu durumda basit bir göreve her karakterin farklı çözümleri oluyor. Örneğin bir yel değirmeninin çevrilmesi istendiğinde Wario jetpackiyle değirmenin kollarında daireler çizerken, Cricket yerden zıplayarak kafa atarak kolları çevirmeye çalışıyor; 18 Volt ise değirmenin kollarına nişan alarak uzaktan hızlıca değirmeni çevirebiliyor.

Kâğıt üzerinde bazı karakterler daha etkili gibi dursa da durum bu değil aslında. 18 Volt uzaktan isabet gerektiren mini oyunları iyi çözse de cam silme gibi hareket gerektiren görevleri çözerken zorlanıyor. Böyle sabit veya hareketleri sınırlı karakterlerin bir de halka sorunu var. Karakter hareket etmek istiyorsa, çevrede bulunan halkaları vurarak tırmanması gerekiyor. Teoride yapılamaz değil ama aynı platforma sadece zıplayarak çıkmak çok ama çok daha kolay.

Tek bir güçlü karakterin olmaması ve farklı karakterlerin varlığı takım mantığıyla dengelenmiş. Burada seçimler ne kadar mantıklı tartışılır zira hangi mini oyuna kimin geleceğini kestirmek mümkün değil. Mona’nın bumerangı bir oyunda ciddi bir dezavantaj olurken bazı oyunlarınsa saliseler içinde tamamlanmasına imkân verebiliyor. Bu yüzden çok uç adamlar yerine aşağı yukarı aynı özelliklere sahip zıplayıp, uçan kaçan tipleri seçmek daha mantıklı oluyor. Hangi oyunun geleceği bilinmediği için hepsinde iyi kötü idare eden birilerini bulmak çok da mantıksız değil.

Farklı karakterleri oyuna ekleyecekseniz hepsinin ilginç ve eğlenceli olması gerekiyor. Ne yazık ki birbirinin alternatifi bazı karakterlerin arasında bariz bir şekilde daha kötü olanlar var. Örneğin kaykayıyla durmadan, sürekli bir ileri kayan ve havaya yoyo atan 9 Volt ve havada süzülerek tam üstüne notalar yollayan Mic birebir aynı işlevlere sahip. Bu ikili arasından oyuncunun serbestçe hareket ettirebildiği Mic oynaması çok daha rahat ve kolay bir karakter olmuş. Warioware sizi aynı karakterleri kullandığınız için cezalandırmadığı gibi farklı karakterleri kullandığınız için de ödüllendirmiyor. 9 Volt gibi niş özelliklere sahip karakterlerin bir mucize olmadıkça gün yüzü göremeyeceklerini tahmin etmek bu yüzden zor değil.

Adam asmaca?

Ana hikâyeyi bir arkadaşınızla iki kişilik olarak oynamak mümkün. Bu modu 3 farklı kişiyle oynadım ve hiçbiriyle tatmin edici sonuç alamadım. Warioware’in mini oyunları oynayan kişi sayısına göre değişmiyor. Örneğin bir kılıcı kınından çıkarmak gerekiyorsa bunu tek bir karakterin yapması yetiyor. Bu yüzden çoğu zaman konuşup “Benim karakter burası için daha iyi” diyen oyuncunun mini oyunu çözmesine izin vermek daha iyi oluyor. Bunun eğlenceli olup olmadığından emin değilim. Ortaklaşa oynanış denildiğinde kafamda canlanan görüntünün bu olmadığını az çok tahmin edebilirsiniz.

4 kişilik yan oyun modları ise genel olarak daha tatlı yapılmış. Tek bir oyuncu mini oyunları oynamaya çalışırken, diğer oyuncuların ekranı sallamak veya itmek suretiyle işleri zorlaştırmaya çalışmaları, 18Volt’larla ikiye iki plaj voleybolu oynamak gibi fazlasıyla ilginç aktiviteler var. Buna rağmen öne çıkan, her ev partisinde oynanacak ve oynayana “işte bu” dedirtecek bariz bir tercih yok. Bu kısmen üzücü çünkü adamlar sırf karakterleri kullanarak oynanan Smash Bros benzeri bir yan ürün bile yapmışlar.

Warioware’i oynamayı bırakıp oyundan biraz uzaklaştığımda Get It Together’ın karakter sistemi yüzünden sunduğu deneyime zarar verdiğini görüyorum. Çok oyunculu içerikte öne çıkan bir modun olmaması, oyunların karakterler yüzünden eskisi kadar sade ve okunabilir olmamaları gibi çok fazla sorun var. Warioware’i bu ülkede çok seven insanlardan biri olarak, Get it Together’ın alınmaması gerektiğini düşünüyorum. Eğer kafanızın bir yerinde bir Warioware anısı kaldıysa veya oyunu az çok kafanızda canlandırabiliyorsanız bırakın öyle kalsın. Warioware: Get It Together, Nintendo’nun yakın zamanda hedefi bırakın 12’den vurmayı, dart tahtasını bile tutturamadığı nadir oyunlardan biri olmuş. Tek umudum Warioware markasının böyle “olmamış” bir oyun yüzünden zarar görmemesi olacak.