The Spirit of the Samurai - İnceleme

Oyunları çıktığı hafta incelemek malum bugünün normu. The Spirit of the Samurai için de aynı şeyi yapacaktık ama inceleme kodu elimize geç ulaştığı için bu mümkün olmadı. Bir bakıma da sevindim böyle olduğuna. Çünkü mevcut yorumlar pek iç açıcı değildi ve aradan geçen bu sürede gelen güncellemeler ile daha rafine bir oyun oynamak daha sağlıklı bir inceleme demekti. Güncellemeler devam da edecekmiş ama şu haliyle The Spirit of the Samurai  eğlenceden çok ıstırap sunuyor bize.

The Spirit of the Samurai'un alametifarikası olan stop-motion animasyonlar bu ıstırabın en büyük suçlusu. Ana karakter Takechi ve düşmanlar, devamlı hareketin olduğu bir aksiyon oyununda sanki sürekli takılıyormuş gibi bir his veriyor. Bu tercih öyle ayaklarına sıkan bir hareket olmuş ki, bitirici hareketlerden tutun platformlara tutunmaya kadar her şey eğreti duruyor animasyon anlamında. Çok keskin geçişler, karakterin ne yapacağını anlayamamanız, tuşlara belli/belirsiz tepkiler falan cidden çok zorlandım ben The Spirit of the Samurai'yi oynarken. Ha çalıştığında güzel çalışıyor, parlayan anlar var ama tüm deneyimi ciddi ölçüde baltalıyor.

Bu "ayağa sıkan tercihler" sadece stop-motion karakter animasyonlarından ibaret değil maalesef. Yakın dövüş de üzücü anlara sebebiyet veriyor. Karakterimizin özelleştirilebilir combo seti en hızlı haliyle bile düşmanlara göre yavaş kalıyor. Yani o combo gerçekleşirken size çoktan vuruyorlar ve sadece 3 darbe aldığınızda ölüyorsunuz. O kadar acımasız bir tasarım var ki mecburen kılıcınızı kaldırıp savunma modunda bekliyorsunuz. Sonra parry ya da dash ile açık bulup saldırı yapıyorsunuz. Ama dediğim gibi onda da çok uzun vaktiniz yok. Sonra aynı şeyler bir daha gerçekleşiyor.

Oyun sizi samuray usülü dövüşmeye itmeye çalışıyor ama o zaman ne diye bu hareket setleri var diye soruyorsunuz. Niyetler belli ki güzel ama niyetlerdeki gibi çalışmıyor maalesef. Aslında bu durum tüm oyun için söylenebilir. Cidden bir sürü uğraş olduğunu görüyorsunuz. Düzgün ara sahneler, karakterlerin seslendirmeye sahip olması, farklı oynanabilir karakterler falan kesinlikle bu oyunun ses getirmesi istenmiş. Ama bunları görüp en temel dinamiklerdeki sorunları görünce de şaşırdım açıkçası, hem de birkaç kez. Mesela platform kısımları. Yer yer olan bu kısımlar o kadar keskin olmanızı istiyor ki en ufak hatada küt ölüyorsunuz. Özellikle Takechi'nin kedi dostu Chisai ile oynadığımız kısımlar sinir hastası olmaya sebep. 

Bir başka örnek de yakın dövüşlerdeki hitbox'ın belirsizliği. Düşmanın duruşu, görüşü ile vurabildiği alan hiç örtüşmeyebiliyor. Yine o kadar keskin bir hat var ki sanki 5 piksel solda olsam bana vurmayacak, 1 ve 0 şeklinde yazmışlar gibi bir his yaşıyorsunuz. Ve hiç adil hissettirmiyor. Asıl büyük sorun bu. "Ben ne yaparsam ölmem" diye düşünmekten ziyade "Oyun benden hangi kombinasyonu istiyor ki ölmeyeyim" diye düşünmeye başlıyorsunuz, ve böylece oyun eğlenceden işe dönüşüyor. Zaten düşman çeşitliliği az ve boss savaşları zevkli değil, geriye Japon mitolojisi ve sinematik deneyim kalıyor elde.

Ama o kısımlarda The Spirit of the Samurai'in elle tutulur bir tarafı var. Sinematik sunum, hem ara sahnelerde hem de oyun boyunca gördüğünüz bir şey. Çevre tasarımı ve özellikle mitolojik karakterlerin tasarımları çok başarılı. Bu oyun metroidvania olsaydı o karakterlerin yan görevlerini yapmak isterdim açıkçası. Mitolojinin de sayesinde ilgi çekici bir tarafı var. Ama bu lineer ve sadece Takechi'nin hikayesini anlatan bir oyun olduğu için temayı derinlemesine göremiyoruz. 

Takechi ve Chisai'nin haricinde bir de Kodama ile oynuyorsunuz. Aslında o bir nevi küçük Takechi ama seviye atlama, ok atma gibi özellikleri yok. Biraz daha düz bir oynanışı var. Seviye atlama demişken, oyunda düşmanları öldürdükçe artan deneyimizin bize kazandırdığı seviyeler ile 4 farklı özelliğimizi güçlendirmemiz mümkün. Herhangi bir şekilde dallanmayan, dümdüz bir karakter güçlendirme kısmı var yani. Seviye atladıkça beraberinde de yeni vuruş hareketleri geliyor. Bunları da istediğiniz gibi ekleyip çıkarabiliyorsunuz.

Oyunun ara sahneleri, birçok indie oyunun aksine ekran görüntülerini birleştirmekten ibaret değil. Pre-rendered, patlamalı çatlamalı şeyler var burada ve geliştirici ekip Digital Mind Games yeni ara sahnelerin de ekleneceğini söylüyor. Seslendirmeler de gayet başarılı, zaten çok fazla diyalog olduğu da söylenemez. 

Yeni ara sahnelerle beraber yeni düşman tipi, yeni bitirici animasyonlar vs. de yoldaymış. Açıkçası, lineer, 5-6 saatte biten ve muhtemelen çok az kişinin hatırladığı bir oyun için bu emek hem şaşırtıcı hem de finansal anlamda merak uyandırıcı. Ama Digital Mind Games ekibinin öğrenmeye ve daha iyisini yapmaya hevesli olduğu aşikar. Kesinlikle takdir edilesi ama bu maalesef The Spirit of the Samurai'yi önereceğim anlamına gelmiyor. Özellikle yakın dövüş ve karakter kontrollerindeki acımasızlık, oyunun olumlu kısımlarını fazlasıyla gölgeliyor.