İnceleme - Invizimalz: The Lost Kingdom

Benim gördüğümü sen de oynuyor musun?

Bu yazı daha önce Oyungezer Dergisi'nde yayınlanmıştır.

Ağır tempoda, gizemli tınılarla çalan müzik arka planda. Esas çocuk Londra Müzesi’nde, antik Mısır döneminden eserlerin saklandığı karanlık bir depoda yavaşça ilerler.El fenerini tozlu, silindir biçiminde dolap benzeri taş kütlenin ortasındaki şekle doğru tutar, elinde tuttuğu parşömende de aynı şeklin resmi çizilidir. Dolaba benzeyen kütle gizli geçide açılan bir kapıdır, cesur kahramanımız müziğin temposunun ve gerilimin artmasına hiç aldırış etmeden sağı solu devasa, ürkütücü heykellerle dolu koridorda çevresini süzerek ilerlemeye başlar…

SAKİN, SEMPATİK

Sayfada oyunun ismini, ekran görüntülerini görmemiş olsanız bahsettiğim esas çocuğun ismi konusunda ilk tahminleriniz Indiana Jones, Uncharted serisinden Nathan Drake ya da Mumya filmlerinin başrolündeki arkadaş olurdu muhtemelen. Bilmeceyi daha fazla uzatmadan sadede geleyim; Invizimals oyun serisi aynı zamanda yapımcılığını Sony'nin yürüttüğü bir çizgi film. PS3’e özgü Lost Kingdom sürümü aynen ilk paragrafta anlattığım film sahnesiyle açılıyor. Esas çocuk Hiro, koridorun sonunda bulduğu parlak mavi nesneyi bilim insanlarıyla dolu bir laboratuvara getirir. Sırıtarak “Görev tamamlandı” der ama biz oyuncular için görev yeni başlamaktadır: Bulduğu nesne yardımıyla açılacak kapıdan keşfedilmemiş, büyülü bir dünyaya geçecek ve tabii ki kötülerin işgali altındaki bu dünyayı kurtarmak onuruna layık görülecektir. Maceracı kahramanımız Hiro’nun yaklaşık 10 yaşında olduğunu, oyunumuzun da daha çok 7 – 12 yaş grubuna hitap ettiğini yol yakınken belirteyim. Hiro’nun hali tavrı sempatik geldi bana ama oyun içi seslendirmesi daha canlı, inandırıcı olabilirdi diye düşünüyorum.

Hikâyeyi es geçiyorum, zira pek öyle özgün, şaşırtıcı, ilginç bir detay yok; başlarken bu konuda beklentim de yoktu zaten. Oturup bir bölüm çizgi film izlemek gibi, dolayısıyla hoplama zıplamaya ufak tefek dövüş ve minik “bulmacamsı”lara dayalı mekanikler var elimizde. Kulağa hiç de ilginç gelmediğinin farkındayım; kulağa ve bana bir parça ilginç gelen özellik ise farklı yeteneklere sahip, iki ayak üzerinde yürüyen hayvanları kontrol ederek oynamamız. Tarzan misali iplerden sallanmamız gerekiyorsa çevik kaplan Ocelotl, çelik kapıları koca kafasıyla tos atarak kırmamız için Minotaur, suya dalma durumunda kaplanköpekbalığı gibi sevimli, renkli karakterleri yönetiyoruz anlayacağınız. Oyun boyunca God of War’un kulakları ve Kratos’u çınladı sık sık, zıplamacalı, kare – üçgen ile yaratık (bu oyunda robot) dövmeceli, kutu parçalayıp güç kıvılcımları toplayıp yetenek güçlendirmeceli kısımları benziyor birbirlerine. “Çocuklara Pokemon destekli God of War” desem çok saçmalamış olmayacağım anlayacağınız.

SESSİZ, SORUNSUZ

Oyunlarda farkında olmadan konuşur, duruma göre olumlu - olumsuz tepki gösteririm genellikle. Bu oyunda ise hiçbir şekilde “Ee, nereye gideceğiz?” “Ah, gene olmadı!” “Kim ateş etti oradan?” benzeri sorulara hiç ihtiyaç duymadığımı fark ettim ilk iki saatin sonunda. Sonraki iki saatlik oynayışımdaysa, oyun oynayarak meditasyon yapmanın, sakinleşmenin, sinir sistemini dinlendirmenin mümkün olabileceğini ilk kez deneyimlemenin hayreti içindeydim. Invizimals Lost Kingdom bir yetişkin için su yatağı kadar yumuşak bir oyun. Sinir, stres sıfır. Yakalamanız gereken ipi, atlamanız gereken duvar noktasını ateşböceği misali parlak minik bölgelerle belirten oyunda örneğin demir dişliyi döndürmeniz, koca blokları itmeniz gerektiğinde üçgene basınca gerekli karaktere otomatik olarak geçiyorsunuz. Bu yönettiğimiz minik hayvancıkları ise “bölüm sonu candostu” dövüşleri ile elde ediyorsunuz, doğru zamanda doğru tuşa basmaktan ibaret bu dövüşler. Düşman çeşitliliği sayı olarak fena değil gibi gözükse de irili ufaklı robot ve mayınlar kolayca dayak yemek için gelmişler sanki kayıp krallığa.

InvizimalsLost Kingdom’ın sorunu da oynanışın bu kadar rahat ve fazlasıyla basit oluşu belki de. Belki benim gibi evinin salonuna her an 7 – 12 yaş grubu yeğenler, komşu, eş – dost çocukları gelebilecek yetişkin oyuncuların minik misafirlerine sunacağı şeker niyetine tasarlandığı için böyle renkli, rahat ve basit bir oyundur. Açıkçası işim başımı aşmaya başlamışken, yarım bıraktığım onlarca oyun da varken bu yavrucağa daha fazla zaman ayıracağımı hiç sanmıyorum. PlayStation 3 konsolumun civarında belirebilecek oyunsever çocuklara ise Invizimals Lost Kingdom her daim açık olacaktır…