Murasaki Baby İnceleme

SENSİN TUHAF!

Bu yazı daha önce Oyungezer dergisinde yayınlanmıştır.

Sevgili karanlık, uzun zamandır sana sormak istediğim bir soru var; yahu bu çocuklar sana ne yaptı? Nedir ya da neydi arkadaşım bizimle olan sorunun? Senin için keyifli olabilecek bu varlığının ve hissettirdiklerinin yıllar sonra bile bir şekilde peşimizde olmasına hiç mi aldırış etmiyorsun? Şimdi de gelmiş garip dünyasında yaşayan garip bir çocuğun annesini elinden almışsın. Ona tekrar kavuşmaması için de bu tuhaf ama tatlı çocuğun yollarına taş koyuyor, karşısına en az kendisi kadar garip ve sorunlu çocuklar çıkartıyor, naif dünyasını ona zindan ediyorsun. Hadi hepsi tamam, senin de keyfin bu ama çocuğun balonundan ne istiyorsun? Sana alışmamız için daha nelerimizi feda etmemiz gerekiyor? Bu mor(Jp. murasaki) bebeden daha ne bekliyorsun?

murasakibaby-1

Acaba buralarda baloncu var mıdır?

Gördüğünüz üzere Murasaki Baby zor durumda. Annesi kayıp ve korktuğu karanlığın ona annesini geri vermeye pek niyeti yok. Tabii biz PS Vita’mızın ekranından bu bebeğin elini tutup ona yoldaşlık etmezsek. Murasaki Baby için, Vita’mızın özellikle dokunmatik nimetlerinden yararlanmayı amaç edinmiş, sanat yönetimi ve hikâyesini odak noktasında tutan, atmosfer ve karakter ve anlatım olarak Tim Burton eserlerinden, animasyon olarak ise biraz da olsa South Park’dan esinlenmiş, platform-bulmaca denemesi diyebiliriz. Bütün iyi fikirlerine rağmen bu kadar kısa ve kolay olması onu gözümde daha çok bir deneme haline getirdi. Sanki daha iyi oyunların bir habercisi gibi.

Yüz güldüren, yer yer de hüzünlendiren gotik Tim Burton anlatımını bilirsiniz. İmzası niteliğinde olan bu tarzın bir miktar İtalya-Japonya açılımı diyebiliriz Murasaki Baby için. Ama zannetmeyin ki o kültürlerden ya da mitlerinden faydalanılmış, açıkçası hiç de öyle bir durum yok. Yapımcılar, Tim Burton tarzını kendi kültürleri ile yoğurarak bir oyun yapsalardı çok daha özgün bir oyun olabilirdi Murasaki Baby. Bu hali ile tuhaf ve bir o kadar da şirin olmayı başarabilmiş ama farklı bir bakış açısını da getirememiş bir oyun sadece. Bir gece ansızın uyanan ve annesini aramaya başlayan, tek dostu ise pembe balonu olan bu kız, karanlık korkusundan dolayı bizim elinden tutmamızı bekliyor. Hikâyesi boyunca da kendisi gibi birçok tuhaf çocukla karşılaşıp onların daha da tuhaf sorunlarını çözüp arkadaşlar ediniyor. Tabii hepsi bütün o korkunç kapıları açıp karanlığın içinde annesini bulma amacı taşıyor. Bu yolculukta arka planı değiştirerek bulmacaları çözmeli, dokunmatik özellikleri kullanarak platform öğelerini aşmalı ve hepsinden önemlisi Murasaki’nin balonunu kesinlikle patlamamasını sağlamalısınız. En son kapıyı açtığınızda ise bizleri hüzünlü ama hoş bir sürpriz bekliyor.

Oyunun Tim Burton anlarından sadece biri.

Hikâye ve sanat yönetimindeki başarılı ama çok da özgün olmayan yanını, özgün olmaya çalışan kontroller ve oynanış mekanikleri ile tamamlamaya çalışması tebrikleri hak ediyor fakat kontrollerin hem özgün hem de daha sade olabilecekken neden bu kadar karmaşık hale getirildiğini de sorgulatıyor. Ön ekran sayesinde elini tutup ilerlettiğimiz Murasaki’nin etkileşim ve tepkilerindeki serilik ne yazık ki arka dokunmatik yüzeyle olan etkileşimlerimizde pek yok. Dokunmatikle arka planı değiştirmek oyunun kilit noktası fakat bazen geç gelen tepkiler, bazen de aynı anda ön ekranın 2-3 farklı yerine dokunma zorunluluğu Vita’yı fırlatıp atma isteği doğuruyor. Ama kıyamıyorsunuz, canınız Vita’nız o çünkü.

murasakibaby-3

“Bir tavşan(!) ve bir kedi(!), bu harika!”

Karanlık korkusunu ele alan, ama nihayetinde ona nanik çeken bir oyun Murasaki Baby. Daha uzun ve daha zor olsa benden ekstra 1 puan daha alabilirdi açıkçası. Arka planı değiştirmek gibi yaratıcı fikirlerini düşününce, bir de özellikle tuhaf ama şirin olan karanlık Tim Burton tarzından hoşlanıyor iseniz kesinlikle vereceğiniz paraya değecektir. Oyunu yazan ve yöneten İtalyan sanatçı Massimo Guarini’nin beyni olduğu oyun firması Ovosonico potansiyelini zorlarsa çok daha iyi oyunlar yapacaktır.

NOT