Styx: Master of Shadows İnceleme

GÖLGELERİN USTASI MI? YAV HE HE!

Bu yazı daha önce Oyungezer dergisinde yayınlanmıştır.

Bazı oyunlar beni çok üzüyor. Özellikle de sahip olduğu potansiyele ihanet edenler... Styx: Master of Shadows'u (Styx) E3 2014'te ilk kez izlediğimde uzun süredir 'saklanmalı, gizlenmeli, gölgeden karanlıktan çıkıp boğaz kesmeli' oyun özlemi çeken bünyeme çok iyi geleceğini düşünmüştüm. Evet, ufak tefek hataları vardı. Özellikle AI kafamı bayağı karıştırmıştı ama daha çıkmasına 4-5 ay var, hallederler diye tahmin etmiştim. Lakin oyun karşıma öyle pespaye bir halde geldi ki beni ve hayallerimi yerle yeksan etti.

styx-1

Oyun bazen gerçekten çok güzel görünüyor.

BAŞKA İHSAN DA İSTERİM

Oyunumuz yeşil goblinimiz Styx'in elfler için bir değerli bir 'şey' çalmaya çalışırken yakalanıp, insanlar tarafından işkence edilmesiyle başlıyor. Çalması gereken şey tam olarak nedir, ona ne fayda sağlayacak, bu iş için neden kendisi görevlendirildi hem onun, hem de bizim için muamma. Kendisi de neler olduğunu tam olarak hatırlayamıyor. Bu bağlamda oyun ilerledikçe, onunla beraber biz de neler olup bittiğini öğreniyoruz. Styx, yaşayan ilk ve tek goblin olarak gerçekten ilgi çekici bir karakter. Olanları birebir onun ağzından dinlemek, yaşadıklarına beraber tanık olmak bayağı hoşuma gitti. Bunun yanında zaten yıllardır insan olup ("önce insan ol!" derler ya, o hesap.) orc, goblin vs. kestiğimiz için ana karakterimizi gayet de sevdim ben.

styx-2

Bir kulunu çok sevdim, o beni hiç seevmiyoor!

Acıdır ki tüm bu güzel hisler kontroller elime geçene kadarmış. Gözümde Styx'in patladığı ilk nokta hiçbir şekilde dövüş mekaniği içermemesi oldu. Düşman sizi gördü mü? Kamera sizi görene kitleniyor ve 'blok+blok+atak' dışında hiçbir opsiyonunuz olmuyor. Zaten ne olursa olsun çevredeki muhafızlar size bıçak, ok vs. fırlatıp rahmete yolluyorlar. Hadi diyelim görülmemeye, oyunun hakkını vermeye azmettiniz; düşmanlar o kadar biçimsiz bir yapay zekaya sahip ki doğru şeyleri yapmanız bile doğru sonuçlar doğurmuyor bazen. Bir bölümde metanetimi uzun süre koruyarak iki muhafızın mesafesinin açılmasını bekledim ve uzaktaki muhafız arkasını dönünce saklandığım duvarın arkasından kıvrılıp yakındakinin boynuna sarıldım. Uzaktaki bi anda 'vatvazdet?! çekip bana koşturmasın mı?! Yav arkadaş, bir adamın boynunun kırılma sesini sen 20 metreden nasıl duyarsın? Nasıl sapık nidalarla gelip beni öldürürsün? Hayır madem familyanız sese bu kadar duyarlı, yanı başınızda zıp zıp zıplarken ruhunuzun duymamasına ne demeli? Sizi kim kodladı ulan?!

styx-3

Dış mekanların tasarımı birbirinin aynısı gibi...

Belki oyun bir şekilde işleyebilse tüm bunları da umursamayacağım ama oyun boyunca yaptığımız yegane şey A noktasından B noktasına gitmek... Bunu yapmak için birden çok rota olmasına rağmen, bir o kadarı da çıkmaz sokaklara gidiyor. Doğrusunu bulana, bulduğunuzda geçebilene kadar akla karayı seçiyorsunuz. Saçma kayıt sistemi yüzünden defalarca gördüğünüz yerlere oyunun kurgusu sayesinde en az bir kez daha gitmeniz gerekince, artık bu işin Altında bir F4 arar oluyorsunuz.

ÜÇ ÇATALLI GÖLGEYE DOĞRU...

Aslında girişi ve hikaye anlatımı o kadar hoş başlamıştı ki her şey Styx'i sevmem için çok uygundu. Buna karşın karşımızda temeli güzel atılmasına rağmen oynanış öğeleri o kadar sakat bir oyun var ki yapım ekibinde doğru düzgün bir tane bile tester olmadığını düşünüyorum. İnsanı mazoşizme vardıran bir zorluk derecesi, manyak düşmanlar ve ne yazık ki heba edilmiş bir konsept... Ah Styx ah!

NOT