Dungeons & Dragons Neverwinter Nights 2: Enhanced Edition - İnceleme

  …Hele bir de aylardan temmuz ise… demeyeceğim, hayır. Ama tesadüf bu ki gerçekten de temmuzda çıktı yani oyun!

Neyse efendim, yazının girişini geyikle boğmadan mevzumuza geçelim: Eski Black Isle/Obsidian ve Bioware döneminin izometrik RYO’larının Enhanced Edition’ları koleksiyonumuzu tamamlamaya hiç olmadığı kadar yakınız artık! Muhtemelen geleceğimiz son nokta da bu olacak gerçi, zira eksik kalan son oyun olan Icewind Dale 2’nin kaynak kodları kaybolmuş olduğundan çok ciddi bir baştan yapıma girişmeden tekrar yapabilmelerinin pek bir yolu yok gibi. Ama asla olmaz da dememek lazım, zira en son NWN1’in Enhanced Edition’ının üzerinden o kadar çok vakit geçti ki, ikinci oyunu da cilalayacaklarından umudu kesmiştim ben.

Neverwinter Nights 2, bundan 19 yıl önce girmiş hayatımıza. Bugün bile oyundan çeşitli sahneleri net bir şekilde hatırladığıma göre bendeki izi büyük olmuş belli ki. Zaten Enhanced Edition’ı açıp menü müziğini duyduğumda bile yüzümde nostaljik bir tebessüm oluştu hemen. O yüzden de açıkçası “E hadi bakalım, tekrar başlıyoruz!” diye karakter yaratmaya tıkladığımda… hayal kırıklığına uğramayı çok da beklemiyordum.

NWN2: EE günümüz standartlarında çok da iyi gözüken bir oyun değil ne yazık ki. Evet, kaplamalar ve ışıklandırmalar biraz elden geçmiş ama… pek de zarif yaşlanmamışlar. Hatta bu noktada biraz daha cüretkâr davranacağım ama NWN1: EE’nin karakter modelleri bunlardan iyi yahu resmen! Ya hatta hadi resmî işleri geçelim, Nexus Mods’a girip halihazırdaki NWN2 modlarına bakarsanız eldekinden iyi iş çıkartan modları bulmak hiç zor değil. Ama napalım artık, böyle sevdik NWN2’yi; katlanacağız mecburen.

Şimdi Baldur’s Gate 3 sayesinde Dungeons and Dragons’la tanışmış ciddi bir kitle var, bu uyarım onlar için: Oyun D&D’nin 3.5 kural setini kullanıyor. Haliyle bir parça aşinalık yaşayacak olsanız da bunun 5. Edisyon olmadığını bilip ona göre hazırlayın kendinizi. Zaten 3.5E bir nevi matematik ve muhasebe pratiği olarak da kullanıldığından kafanızın karışması normal. Zamanında bu sürümle nefes alıp veren ben bile paslanmışım zira, “Bunu neye göre seçiyorduk ya? Haa, tamam. Böyle bir şey vardı di mi?” diye bir durup hatırlamam gerekti bazı şeyleri. Bu noktada bir güzellik yapmışlar ama, çok uğraşmak ya da kafasını karıştırmak istemeyenler için “Recommended” yani tavsiye edilen ayarlar hoş bir dokunuş olmuş. Oturup min – max yapmaya, en efektif karakteri yaratmaya kasmayacaksanız işinizi görüyor en azından. (THAC0’cuların gözü yaşlı şu an…)

Karakteri yaratıp da West Harbor’daki Hasat Festivali’ne katılırken fark ettiğim başka bir şey oldu ki… o da günümüzdeki oyun alışkanlıklarından sonra gerçek zamanlı ama durdurmalı (RTwP – Real Time with Pause) oyunları oynamanın ne kadar zor olduğuydu. Ki bunu bu türün en yaman direnişçilerinden olan ben söylüyorum yani. Ama yok, cidden. “Saldırayım, bekleyeyim, sonra tekrar saldırayım; zamanı dondurup başka karaktere geçeyim, onunla bir büyü yaptıktan sonra tekrar düz saldırayım çünkü büyülerimin hepsini bir anda harcamak istemiyorum” mantığı ve döngüsü 2025’e çok gitmiyor. Larian’ın gerçekten de bir bildiği varmış yani Baldur’s Gate 3’te yumruğunu masaya vurup “Sıra tabanlı olacak üleyn!” derken. (Hoş, cağnım ciğerim Pillars of Eternity yapmış -ki hâlâ yapabilen de var demek ki bu sistemi ama eskilere dönünce sorun daha çok fark ediliyor) Alışması biraz vakit aldı ama bir süre cebelleştikten sonra artık kas hafızam uyumluluk modu falan açtı herhalde; tekrar ısındım mevzuya.

Bu noktada oyunun Enhanced Edition’la birlikte gelen belki de en büyük artısına değineceğim oyunun: Kontrolcü desteği. Bilgisayarda oynarken klavye + fareyle tam önceden alışık olduğunuz stilde oynayabiliyorsunuz. Ama bir kontrolcü takarsanız, konsolda oynarsanız ya da mesela benim yaptığım gibi oyunu Steam Deck’te açarsanız o zaman kontrol şeması ve hatta kamera açısı değişiyor. Bu kamera ve oynanış stili bana büyük ölçüde Knights of the Old Republic’leri anımsattı -ki onun ilk oyununun da zamanında Xbox’a özel çıkmış olduğu düşünülürse aslında gayet doğal bir esin kaynağı.

Enhanced Edition’la gelen özellikler ve mızmızlanmalarım sonlandığına göre geriye orijinal oyun içeriği kalıyor. Övmelere başlayabiliriz yani!

Asıl ana oyundan başlayalım: Neverwinter Nights 2 (özellikle de başlarda) biraz klişe olsa da bence oldukça başarılı bir senaryoya sahip. West Harbor’da köyün evlatlık çocuğu olarak başladığımız macera göz açıp kapayıncaya kadar önce Neverwinter şehrine, kendimize ait Crossroads kalesine ve oradan da King of Shadows’un uzuuuun gölgesine kadar uzanıyor. (King of Shadows’un klişenin dibi bir kötü adam ismi olduğu gerçeğini şimdilik kulak arkası ediyoruz, evet) Karakterleri, gizemleri ve bilhassa da masumiyetimizi kanıtlamaya çalıştığımız o meşhur dava sahneleriyle gerçekten oyuna tekrar alıştıktan sonra büyük keyif aldım bir kez daha oynamaktan. Oynadığım en iyi senaryolardan biri… diyemem, çünkü o şeref sıradaki oyunumuza ait!

Ana oyundaki karakter ve olayların devamı olan ama ondan daha bağımsız bir hikâye olan Mask of the Betrayer, benim RYO’lar arasında gerçekten de en başarılı bulduğum hikâyelerden birisine sahip. Oyunun yazımı, felsefi yanları, tanrılara kafa tutup atar yaptığımız sahnelerinin destansılığıyla gerçekten muazzam ve eşi benzerine az rastlanır cinsten. (Hoş, Burcu’nun oyunun sonu konusunda iki çift lafı var -ki buralarda bir yerde oyunun baş yazarına bu konuda veryansın ettiği anısını okuyabilirsiniz) Bütün bunların üzerine oldukça ilginç bir “ruh açlığı” mekaniği eklemesi ve buna bağlı etki – tepkiler kurması falan derken… NWN2’nin Enhanced Edition’ına yükselme sebebimin ciddi bir kısmı MotB’u tekrar oynama şansı yakalamaktı. Sıkıntılarına katlanırım, eski D&D sistemlerine göğüs gererim derseniz sırf onun için bile oynamaya değer kesinlikle.

Storm of Zehir, NWN2’nin önceki kısımlarından tamamen bağımsız, kendi içerisinde orijinal mekaniklere ve hikâyeye sahip bir macera. Zamanında bence biraz hakkı yenmişti, zira haliyle NWN2 ve MotB ayarında bir şey bekleyen oyuncular karşılarında bambaşka bir oyun bulunca “Ee bu ne şimdi?!” olmuştu biraz. Oysa ki bu sefer ne olduğunu bilerek oynayınca çok daha keyif aldım SoZ’den… yani, en azından yükleme ekranlarından fırsat bulduğum kadarıyla. Bu konudaki şikayetimi yaptığım için kendimi tekrar etmeyeceğim ve oyunu anlatmaya devam edeceğim: Storm of Zehir, daha bir masaüstü FRP seansı tadında bir oyun. Hikâye diğerleri kadar ön planda değil; biraz daha mekanikleriyle öne çıkıyor. Partinizin tamamını (4 karaktere kadar) kendiniz yaratıyorsunuz ve geminiz karaya vurduktan sonra en yakındaki şehre sığınıp bölge halkının dertlerini dinleyip yaralarına merhem olmaya ve karşınıza çıkan rastgele yaratıklara yakalanmadan haritayı keşfetmeye çıkıyorsunuz. Sonra bir de bakmışsınız ki şehirler arasında ticaret yolları kurup “Nereden ucuza alıp nereye pahalıya satarım?” falan diye hesap kitap yapmaya başlamışsınız… SoZ tam olarak nicelikten feragat edip niteliğe odaklanan bir paket; Masaütü D&D severlere özellikle tavsiye ediyorum o yüzden.

Ve gelelim Mysteries of Westgate’e. Bu macera modülü Obsidian tarafından değil, daha önce NWN1’e de ek senaryo hazırlamış olan Ossian Studios’un elinden çıkmıştı. Açıkçası NWN2 tecrübemde en az yer kaplayan oyun olduğunu itiraf etmeliyim. Diğer tarafları birden fazla kez dönmeme rağmen aralarında en silik kalan maceraydı. Ha bu kötü olduğundan değil, diğer oyunların çok daha üst seviye olmasından kaynaklanıyor tabii biraz da.

“Peki bu kadarcık mı?” diye soranlarınız olduğunu duyuyorum. “Yuh, gözünüz doysun!” dedikten sonra cevap vereyim hemen: Neverwinter Nights 2’nin bir diğer olayı da “modüller” olduğundan tabii ki bu kadar değil. Öncelikle Multiplayer tarafı tekrar aktif hale gelmiş durumda -ki zamanında burada tamamen oyuncuların elinden çıkma ufak çaplı Forgotten Realms DVO’larına bile şahitlik etmiştim. Henüz onlar geri canlandı mı diye kontrol etmedim ama orijinal oyunda çalışan modların neredeyse tamamının sorunsuz bir şekilde EE’ye aktarılabiliyor olması gerçekten güzel. Üstelik Steam Workshop desteği de var, yani Steam üzerinden oynuyorsanız zahmetsizce oradaki modları da kullanabiliyorsunuz.

Neverwinter Nights 2: Enhanced Edition, ne beklediğinize bağlı olarak sizi sevindirebilecek ya da üzebilecek bir paket olmuş. Eğer NWN2 tecrübesini tam anlamıyla, modern sistemlerde ve biraz daha yüksek çözünürlükle tecrübe etmek istiyorsanız tam olarak ne eksik ne de fazla şekilde beklediğinizi bulacaksınız. Üstelik paket içeriğine kıyasla fiyatı da gayet adil. Ancak “Ben hâlihazırda GoG versiyonunu almıştım ve oynuyordum, onun üzerine bunu almalı mıyım?” derseniz ne yazık ki öneremiyorum. Ekstra ve değişik pek de bir şey yok çünkü ona kıyasla. Yine de iyisiyle kötüsüyle Neverwinter gecelerine bir kez daha düşmek güzel oldu, ben pişman değilim şahsen…